Τα κουδούνια του μπαρμπα – Στόλη

Μια χούφτα τόπος κι ένας κόσκινος ουρανός από πάνω του, είναι όλο – όλο το Πωγώνι. Κι εννοείται, σε αυτή την απόμερη περιοχή, κάμπο λένε μια πλοχεριά γης, που βρίσκεται ανάμεσα σε βράχους, μέσα σε δάση, πίσω από τη ράχη, κάτω στα πόδια του χωριού.

Ο μπαρμπα – Στόλης, τότε νέος και όλο σφρίγος για δουλειά, επικεφαλής έμπειρης ταξιαρχίας λαχανικών, φρόντιζε μια λουρίδα γης, ένα χωράφι που ακουμπούσε την πλάτη του πάνω σε ποταμιά.

Είχαν βρει το μπελά τους τα στελέχη του τομέα της Πολύτσανης. Η ταξιαρχία, παρόλο που παρήγαγε ικανοποιητική παραγωγή ντομάτας, πιπεριάς, μελιτζάνας…, στο λαχανοπωλείο, στον καταναλωτή έφτανε ελάχιστη. Την περισσότερη την έτρωγαν, την κατέστρεφαν επιτόπου στο περιβόλι, πάνω στο φυτό, τα πουλιά.

Αισθάνονταν άσχημα ο Αποστόλης Νάκας. Σαν υπεύθυνος, προφανώς, ανησυχούσε περισσότερο από τους άλλους. Δεν τον κολλούσε ύπνος. Έπεφτε, πάνω στη ράχη του ολόκληρο βουνό, το βάρος της αποτυχίας.

Καθόταν στην άκρη του χωραφιού, ολομόναχος, έβγαζε από το κεφάλι το καπέλο, έξυνε την καταϊδρωμένη του φαλάκρα και όλο κατέβαζε ιδέες. Τον έτρωγε η σκοτούρα να βρει λύση. Διέξοδο για να σώσει την λαχανοπαραγωγή. Να μην τρώνε πια τα πουλιά, αλλά οι Πωγωνίσσιοι τα λαχανικά.

Του πήγε ο νους στο θόρυβο. Πώς να υπάρχει θόρυβος σε μόνιμη βάση, για να σκιάζει τα πουλιά. Να τα απομακρύνει από το περιβόλι.

Καταστάλαξε σε ορισμένες εκδοχές. Μία ήταν η εγκατάσταση σειρήνας. Μα… μια σειρήνα, για να λειτουργήσει, χρειάζεται ρεύμα. Δηλαδή έξοδα. Την παράτησε κι ο νους του πάει σε άλλη. Και σε άλλη…

Βρες εκδοχή και ακύρωσε πάει η δουλειά του. Ώσπου κατέληξε στην τελική, την αποτελεσματική κι ανέξοδη. Κατασκεύασε απλό μηχανισμού, που λειτουργεί με την ελεύθερη ροή του νερού.

Αξιοποίησε σαρδελοκούτια, ρουλεμάν, μερικά κουδούνια, ένα κουβάρι σπάγκο… Τίποτε περισσότερο. Με αυτά, μέσα σε λίγες ώρες σπίτι του, ετοίμασε το μηχανισμό.

Τον τοποθέτησε κοντά στο ποτάμι και κανόνισε ένα ρυάκι νερού να πέφτει αδιάκοπα πάνω σε φτερωτή, η οποία τραβούσε ένα σπάγκο που κουνούσε μερικά κρεμασμένα κουδούνια.

Έτσι γέμισε ο τόπος από ήχους κουδουνιών.

Ο Στόλης, λοιπόν, στη φούρια της συγκομιδής, προκάλεσε τον αδιάκοπο θόρυβο κι έσωσε την λαχανοπαραγωγή.

Το «πείραμα», έγινε σε διάστημα απουσίας του ταξίαρχου από τη δουλειά. Την ημέρα, που επέστρεψε στο καθήκον του, σαν να τους έβαλε ο διάολος, φύτρωσε τσουκ στο χωράφι το επιτελείο του συνεταιρισμού, μαζί με τον πρόεδρο. Ακούγοντας ήχο κουδουνιών, ρώτησαν με απορία:

– Τι είναι αυτός ο ήχος;! Από πού έρχεται, ρε Στόλη;!

– Να σας πω. Κάτω στο ποτάμι έβαλα έναν μαθητή σχολείου, ο οποίος τραβάει συνέχεια σπάγκο και κουδουνίζουν κυπριά. Με αυτό τον τρόπο σώσαμε την παραγωγή…!!!

Μιλώντας, έριχνε λοξές ματιές προς τον ταξίαρχο, που είχε χλομιάσει και βουβαθεί τελείως. Τον έκαιγαν τα έξοδα, αλλά δεν μπορούσε να ασκήσει κριτική στο Στόλη, που τον εκτιμούσε αφάνταστα.

Τελειώνοντας την κουβέντα, ο καινοτόμος καλεί το επιτελείο να κατέβουν στο λάκκο, για να δουν το μαθητή που ταράζει το σπάγκο. Εκεί, βλέποντας τον απλό μηχανισμό μερικοί έπεσαν κάτω από τα γέλια.

Λες να είναι μόνο αυτή η εφεύρεση, η καινοτομία του μπαρμπα – Στόλη; Και όχι βέβαια!

Οι άλλες ξεπερνούσαν το σύνορο του περιβολιού κι εστιάζονταν σε άλλα διάφορα μέτωπα… Κάλυπταν τις ανάγκες σε επίπεδο συνεταιρισμού.

Κατασκεύασε τελεφερίκ για τη μεταφορά της κοπριάς στους στάβλους των αγελάδων, της παραγωγής στα χωράφια… Έθεσε σε λειτουργία το μηχάνημα αυτόματης λίπανσης των φυτών, που έλκονταν από βόδια, κλπ, κλπ.

Ξυράφι το μυαλό του μπαρμπα – Στόλη! Δεν παίζεται με τίποτε!