Τα σύνορα

ΔΙΕΘΝΕΣ

Πώς μπορείς να αφανίζεις αριστουργήματα και ανθρώπους νομίζοντας ότι έτσι η ομορφιά του κόσμου θα χαθεί και η Ιστορία θα πάψει να υπάρχει;

Λέλη Μπέη, Αρθρογράφος, Συγγραφέας- Ποιήτρια

Τα σύνορα είναι πλέον πολιτισμικά. Είναι λέξεις, είναι πολιτισμικές γραμμές καθορισμού και διαχωρισμού θα έλεγα. Αν ο Σενέκας είχε πει ότι “τα σύνορα του κόσμου είναι ο ήλιος” πολύ πιθανόν σήμερα τα σύνορα να καθορίζονται από εγχάρακτες γνώσεις ή ακριβέστερα από συναισθήματα που αυτές παράγουν.

Στις χώρες της Ευρώπης δημιουργείται, μεγαλώνει συνεχώς και αναπνέει ένας Τρίτος κόσμος. Και αυτός είναι ο κόσμος “χωρίς σύνορα” ή ακριβέστερα “χωρίς όρια” με μόνο ζητούμενο το στόχο μιας καλύτερης ζωής με ευμάρεια έναντι οποιουδήποτε κόστους.

Γιατί άραγε η Ευρώπη αποτελεί γη της Επαγγελίας γι αυτούς που στην πραγματικότητα δεν σέβονται τις δημοκρατικές της αξίες, τον ανθρωπισμό της, τον πολιτισμό της, τα επιτεύγματά και τις προτάσεις της για την εξέλιξη του κόσμου και κυρίως γιατί αρνούνται την Ιστορία παραχαράζοντάς την, παραβαίνοντας το Διεθνές δίκαιο και απειλώντας με αλλαγή συνόρων που ούτως ή άλλως οι ίδιοι δεν έχουν;

Προς το παρόν αισθανόμαστε μετά από όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία τη Θεία Θλίψη για τους τόπους του Μέλλοντος των ανθρώπων. Ταυτόχρονα παρατηρούμε κάποιες ομοιότητες που δεν φανταζόμασταν καθώς και κάποιες αντιδράσεις που δεν ελπίζαμε.

Γιατί ποιος φανταζόταν ότι οι καταστροφές μνημείων κατά τους πολέμους θα επαναλαμβάνονταν και στην Ευρώπη σήμερα με την ίδια αγριότητα. Πώς μπορείς να αφανίζεις αριστουργήματα και ανθρώπους νομίζοντας ότι έτσι η ομορφιά του κόσμου θα χαθεί και η Ιστορία θα πάψει να υπάρχει;

Μήπως το πραγματικό χτύπημα είναι στον Πολιτισμό; Ο πολιτισμός αιώνων και μόνο με την παρουσία του αποτελεί εμπόδιο στα πρωτόγονα ένστικτα και στην βαρβαρότητα που επίκειται.

Πολιτισμένοι λαοί ή φυλές Αγρίων; Είναι τελικά το πραγματικό δίλημμα στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Κάποιοι καταστρέφουν αγάλματα και κάποιοι ανάμεσα στους καπνούς των ερειπίων και τις ριπές των όπλων σκεπάζουν τα μνημεία με σάκους χώμα για να τα προστατέψουν. Μέσα από τη στάση των Ουκρανών, τη λέξη Πατρίδα, Έθνος, τη φράση “έμεινε να πολεμήσει”, “θέλω να γυρίσω πίσω”,. αναπάντεχα αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ελπίδα από έναν άνθρωπο που οι πανίσχυροι δεν μέτρησαν σωστά…

(Στη φωτογραφία εξωφύλλου: Οδησσός Προετοιμασία για τον πόλεμο. Οι Ουκρανοί στοιβάζουν σακιά με άμμο σε μια προσπάθεια να προστατέψουν τα μνημεία τους. POOLEUROKINISSI)

huffingtonpost.gr