ΤΟ «ORION» ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

ΤΟ «ORION» ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Μικρό παιδί ήμουν τότε, όταν ο πατέρας μου έφερε στο σπίτι μας ένα ραδιοφωνάκι μάρκας «ΟRION» και η χαρά μας ήτανε μεγάλη. Το είχαμε τοποθετήσει πάνω σε ένα σεντούκι και το βλέπαμε, το φροντίζαμε σαν στολίδι.

Δεν ξεκολλούσαμε τα μάτια από πάνω του.

Παρακολουθούσα τον πατέρα μου να ακούει κρυφά ειδήσεις και κάθε Κυριακή Ηπειρώτικα Τραγούδια. Έχω, ακόμα, νωπό στο αφτί μου το πρώτο τραγούδι που άκουσα κι εγώ. Αυτό του Μανόλη Μητσιά, που έλεγε:

«…αυτά τα χέρια είναι δικά σου,

και τα έχεις στείλει, για να με δικάσουν…»

Ήταν η εποχή, που ένας σταθμός, κάθε Κυριακή, είχε μια πετυχημένη εκπομπή, για τους ξενιτεμένους, «ραδιοπόστα» τη λέγαμε στο χωριό. Χαιρετούσαν ακροατές, με συγκεκριμένο τραγούδι της αρεσκείας τους, συγγενικά πρόσωπα, φίλους και γνωστούς τους.

Τα Ηπειρώτικα Δημοτικά Τραγούδια τότε, σε εποχή ξενιτεμού, ξεριζωμού – μαζικής μετανάστευσης των Ηπειρωτών στην Γερμανία, που κουβαλούσαν πόνο και παράπονο, μεγάλο καημό, ήταν στο αποκορύφωμα. Σου άγγιζαν την ψυχή.

Την εκπομπή «Παρέα με τους Ξενιτεμένους», μαζί με τον πατέρα μου, την παρακολουθούσα κι εγώ.

Ο πατέρας μου, που καταλάβαινε τις πληγές της εποχής εκείνης, που γνώριζε καλά τις καταστάσεις, ακούγοντας τον Αλέκο Κιτσάκη να τραγουδά το: «Η μάνα με παρήγγειλε, στα ξένα να μην αργήσω…», συνέχεια δάκρυζε.

Κάπως έτσι, άρχισα και εγώ να κάθομαι τις Κυριακές, 10 η ώρα, κοντά στο «ΟRION» και να ακούω την αφιερωμένη εκπομπή στους ξενιτεμένους.

Έπιανε το αφτί μου τα μεγάλα ονόματα: Α. Κιτσάκης, Α. Κώστας, Σ. Σιάτρας, Γ. Κούρτης, Σ. Μπέλλος και πολλά άλλα.

Από τα πρώτα ακούσματα, με εντυπωσίασε περισσότερο η χαρακτηριστική φωνή του Σάββα Σιάτρα. Περισσότερο από όλα, κόλλησε στο μυαλό μου, το σπουδαίο τραγούδι του: «Κάτω στην Αγιά Μαρίνα και στην Παναγιά …» το οποίο πάντοτε το τραγουδούσα με χαρά κι εγώ.

Μου θύμιζε έντονα το χωριό, «Αγία Μαρίνα», δίπλα στην Κοσιοβίτσα, που τα σύνορα την χώρισαν στην μέση.

Όταν πηγαίνω στο χωριό, στην αγαπημένη μου Σωτήρα, προσέχω το «ORION». Το ξεσκονίζω, ακουμπάω νοσταλγικά το χέρι μου πάνω του, σαν να το χαϊδεύω.

Αυτό το ραδιοφωνάκι άλλαξε, πραγματικά, όλη τη ζωή μου.

Βαγγέλης ΣΕΦΕΡΗΣ

Σχετικά άρθρα: