Αλήθεια είναι ότι δεν ξεχνιέται για τον Φιλήμονα Κίτσο από τον Άγιο Ανδρέα
Γράφει ο Λεωνίδας Παππάς
Η λέξη «ΑΛΗΘΕΙΑ» ετυμολογείται από το στερητικό «Α» και τη «ΛΗΘΗ» (λησμονιά). Είναι αυτό που δεν ξεχνιέται.
Την περασμένη Παρασκευή, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία, την οποία και αναδημοσιεύω (1η στη σειρά).
Γνωστοποιούνταν με αυτήν, μνημόσυνο στο μοναστήρι του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και τον εμβληματικό ηγούμενο αυτού του μοναστηριού, Φιλήμονα Κίτσο.
Επιλέχθηκε η 1η Μαρτίου, καθώς συνέπεσε το 40-ημερο μνημόσυνο του Αναστασίου, με την ημερομηνία εκδημίας του Φιλήμονα που ήταν 1η Μαρτίου του 1890.
Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑΣ
Για την προσωπικότητα του ηγουμένου Φιλήμονα Κίτσου (1830-1890) από τον Άγιο Ανδρέα, ειπώθηκαν και γράφτηκαν αρκετά.
Συνήθως απαριθμούνται τα έργα του, όπως η ίδρυση σχολείου, η ανακαίνιση του μοναστηριού, η κατασκευή μύλου, γεφυριών και άλλων ευεργετικών έργων στην περιοχή. Εξάρουν επίσης την προσωπικότητά του για την οργάνωση του αγροτικού κινήματος το 1862 και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην Επανάσταση του Λυκουρσίου το 1878.
Αυτό, όμως, που κάνει σπουδαίο το Φιλήμονα, δεν είναι ο αριθμός και το μέγεθος των αγαθοεργιών, αλλά η εποχή που έγιναν. Τότε, που σχεδόν όλοι είχαν αποδεχτεί ότι δεν μπορούσαν να είναι κάτι άλλο, εκτός από ραγιάδες, ο Φώτης δε σκεπτόταν το ίδιο.
Το 1840 περίπου, ο μικρός Φώτης (πρώτο όνομα του Φιλήμονα) έφυγε από το χωριό του να μάθει γράμματα. Γύρισε πίσω με μόνο εφόδιο την μόρφωσή του και δεν την χρησιμοποίησε για να επιβληθεί στους αγράμματους, αλλά προσπάθησε να την μεταλαμπαδεύσει και σε αυτούς. Η συνέχεια είναι ιστορία.
Στις 22 Μάιου του 2000, ο Αναστάσιος, περνάει πάνω από τη γέφυρα του Φιλήμονα στο Θεολόγο, ακολουθούμενος από πιστούς.
Τη γέφυρα με τα δύο τόξα, την έκτισε ο ηγούμενος όχι μόνο για το μοναστήρι του, αλλά για να συνδέσει τις δύο πλευρές των Ριζών, όπως τις χωρίζει ο λάκκος (ποταμάκι), που κατεβαίνει από τη Λεσινίτσα.
Είναι μία πολύ δυνατή εικόνα, που δικαίως είχε την τιμητική της σε πολλές δημοσιεύσεις. Εκτός των άλλων, συνδέει το δικό μας παρελθόν με τη νέα προσπάθεια του Αναστασίου για την αποκατάσταση της συνέχειας στον ίδιο τόπο.
Δέχτηκα με πολύ χαρά την πρόσκληση να συμμετέχω σε αυτό το μνημόσυνο. Το Σάββατο το πρωί βρήκα περίπου δέκα γριές στο πεζούλι της Τσερκοβίτσας που περίμεναν με κεριά στα χέρια να πάνε στο μοναστήρι για το μνημόσυνο. Τις ρώτησα τι ξέρουν για το Φιλήμονα; «Αυτό που μας μολογούσαν οι παππούδες μας», ήταν μία από τις απαντήσεις τους, υπενθυμίζοντάς μου, γιατί η αλήθεια σχετίζεται με τη «λήθη».
Τελικά για κάποιο λόγο ο ιερέας δεν ηρθε, το μνημόσυνο δεν έγινε.
Περάσαμε, όμως, πάνω από τον τάφο του Φιλήμονα που σώζεται ακόμα πίσω από το ιερό της εκκλησίας, τοποθετώντας τα κόλλυβα που ετοίμασε μια γιαγιά και μια φωτογραφία του.
03.03.2025
