Αν άκουγες, τεράστιε Μάνο, το μελοποιημένο ποίημα σου…
Έγραφες για το δημοτικό Βορειοηπειρωτικό τραγούδι:
«Είναι αλήθεια το Βορειοηπειρωτικό λαϊκό τραγούδι, όπως και το μοιρολόι – σέρνουν πίσω τους, παραδόσεις αιώνων. Κι αν για κάθε άλλο λαό, το δημοτικό τραγούδι είναι κυρίως εκδήλωσις των συναισθημάτων του, για τον Βορειοηπειρωτικόν λαόν εκτός τούτου, αποτελεί και την συνέχειαν της βασανισμένης εθνικής του ζωής.»
Ναι, ακριβώς έτσι είναι, τεράστιε Μιχάλη Χαρ. Μάνο.
Αν ήσουν χθες παρόν, στο Ηπειρωτικό Σπίτι στην Αστόρια, στην παρουσίαση του βιβλίου σου «Ευλογημένα χώματα» κι άκουγες να τραγουδάει το μελοποιημένο ποίημα σου:
Βορειοηπειρωτοπούλα …
αρχοντοελληνοπούλα…
μείνε σαν τον Παρθενώνα…
της Πατρίδας η κορώνα...
ο πολυφωνικός όμιλος τραγουδιού του τόπου σου, θα σφιχταγκάλιαζες μια – μια με τη σειρά όλες τις ωραίες γυναίκες, που χωρίς πολλές δοκιμές κατάφεραν να το ερμηνεύσουν με μεγάλη επιτυχία. Με την ευαισθησία που σε χαρακτήριζε, σίγουρα θα δάκρυζες σαν μικρό παιδί.
