Ανθούλα Διαμάντη – Κηπιώτη: «Το ξένοιαστο χαμόγελο του πατέρα, συναρπαστικό…»

Το καταπληκτικό σύντομο ποιητικό αφήγημα που ακολουθεί έγραψε η Ανθούλα για τον πατέρα της, Γιάννη Διαμάντη, τον άξιο πατριώτη και μεγάλο αγωνιστή, με αφορμή την γιορτή του πατέρα, έχοντας ως πηγή έμπνευσης και την ασπρόμαυρη φωτογραφία που βλέπετε, τραβηγμένη ίσως το ’50. Με άνθη από την ευαίσθητη ψυχή της η Ανθούλα έπλεξε στεφάνι και το κατέθεσε με σεβασμό στο πάνθεο των αναμνήσεών της:

«Η γιορτή του πατέρα!

Έφυγε πολύ νωρίς! Παιδάκι ακόμη ήμουν. Δεν τον θυμάμαι να γελάει…ήταν σοβαρός ή προβληματισμένος από τις τόσες σκοτούρες που είχε! Φυγάς από τον τόπο που γεννήθηκε, ανήσυχος και προβληματισμένος! Με χίλιες υποχρεώσεις και πολλή δουλειά. Οι ώρες της σχόλης ελάχιστες.

Στο Φάληρο με τα ανίψια του – παιδιά της κουνιάδας του- που είχαν έρθει από το Ιράκ για θερινές διακοπές. Στο κανό, μπροστά εγώ και πίσω ο αδελφούλης μου. Το ξένοιαστο χαμόγελο του πατέρα, συναρπαστικό…το μόνο ίσως που έχω…

Εκτός από τον αδελφό μου και εμένα … κανένας άλλος δεν υπάρχει πια!

Φτωχύναμε….»