«Από την μία μπάντα τση καρδιάς,/Κρήτη μου σε έχω βάλει,/και από την άλλη συντροφιά,/έχεις τη Δερβιτσάνη!»

«Από την μία μπάντα τση καρδιάς,/Κρήτη μου σε έχω βάλει,/και από την άλλη συντροφιά,/έχεις τη Δερβιτσάνη!»

Του Ανδρέα Μπαρούτα

«Από την μία μπάντα τση καρδιάς, Κρήτη μου σε έχω βάλει,
και από την άλλη συντροφιά, έχεις τη Δερβιτσάνη!»

Ποτέ δεν γνωρίζουμε η ζωή τι μας επιφυλάσσει;!

Ήταν Απρίλιος του ’21, και καθώς έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την πρώτη επίσκεψη στην Κρήτη, ένιωσα μέσα μου κάτι να με τραβάει. Όμως, τα πράγματα κύλησαν διαφορετικά και ο χρόνος περνούσε, χωρίς να βρίσκεται η κατάλληλη στιγμή, ωσότου έτυχα σε ένα τραπέζι για καφέ και την επόμενη πέταξα πάνω στο Αιγαίο Πέλαγος γεμάτος χαρά και ανυπομονησία για την Κρήτη. Ίσως ήταν από τις πιο γρήγορες αποφάσεις της ζωής μου μέχρι αυτή τη στιγμή, απ’ την οποία έλαβα ως κύρια ανταμοιβή, μία γνωριμία με ξεχωριστούς ανθρώπους, που θα τους κρατάω για πάντα στην καρδιά μου.

Οκτώβριος στην Κρήτη.

Κάτω στον νότο βρήκα καλοκαίρι. Τα κρυστάλλινα νερά και οι πανέμορφες παραλίες του νησιού, δεν με προσέλκυσαν καθόλου, εφόσον ήθελα να γευτώ τον τρόπο ζωής των κατοίκων στις ημιορεινές περιοχές, και συγκεκριμένα στο χωριό Φυλακή του νομού Χανίων. Εδώ, όπου ο Βενιζέλος διέπραξε την πρώτη του αγόρευση ως δικηγόρος.

Ένα μικρό χωριό που κρατιέται ζωντανό από τους ελάχιστους «πιστούς» κατοίκους στην κτηνοτροφία και την γεωργία, τον πρωτογενή τομέα.

Βιοπαλαιστές, τίμιοι και εργατικοί, μερακλήδες και γλεντζέδες, ντελικανίδες.

«Αμπέλια και χρυσές ελιές,
μοιάζεις Ελλάδα μου όπως θες…»

Όλη την ομορφιά της Ελλάδος βρήκα στις χαλέπες, στις πλαγιές και στα οροπέδια της Κρήτης. Στους ελαιώνες έχει ήδη ξεκινήσει το ράβδισμα και ο τρύγος του σταφυλιού έχει τελειώσει, έχοντας την τιμητική τους τα καζάνια. Τα αποστακτήρια, τόπος συνάντησης πλέον για τους αμπελουργούς και όχι μόνο, αφού και οι περαστικοί κατεβάζουν από καμιά τσικουδιά στην υγειά τους.

Η μέρα έχει μικρύνει και η πρόωρη δύση του ηλίου είναι αισθητή, αλλά οι βραδιές είναι μεγάλες για τραπεζώματα, για βόλτες και ο χρόνος αρκετός για περισυλλογή σκέψεων και συναισθημάτων, εικόνων της ημέρας.

Όμως, η κρητική φιλοξενία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Παραδοσιακή φιλοξενία με πλούσια ιστορία αιώνων! Με εκλεκτά κρέατα, ξεχωριστά τυριά, μοναδικές γεύσεις και αρώματα φαγητών και οίνων.

Μια δυνατή εμπειρία, στην οποία επιβεβαίωσα αυτό που μου έμαθε το τρέξιμο, ότι οι δρόμοι και τα ταρτάν είναι καλά, αλλά τα μονοπάτια έχουν την χάρη τους και σου προκαλούν μεγαλύτερες συγκινήσεις. Έτσι, είναι καλό να βγαίνεις από τα τετριμμένα καμία φορά, να δοκιμάζεις και τα άγνωστα, χωρίς να ξεχνάς, μαζί με αυτά να δοκιμάζεις και τον ίδιο τον εαυτό σου.

Στην Κρήτη με αγαπήσανε,
σαν να ’μουνα παιδί τους,
με βάλανε στο σπίτι τους,
μου δώσαν την ψυχή τους.
~Ιωαννίδης Απόστολος

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια από τις εικόνες που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ, ενός πρωινού που με βρήκε περιπλανώμενο στις πλαγιές με τους ελαιώνες στους οποίους ζευγάρωνε το χωράφι ο κυρ Νικόλας και πίσω του δύο μαχητικά αεροπλάνα της Σούδας εκτελούσαν ασκήσεις και ‘σκίζαν τους αιθέρες του Κρητικού Πελάγους, φέρνοντας στο νου μου μια μαντινάδα της κα Κατερίνας Αεράκη.

«Μανάδες α δε κλάψουνε,
αρσενικά κοπέλια,
δεν αντηχούνε στα στενά,
τση ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ τα γέλια!»

…. την Κρήτη αν την επισκεφτείς μια φορά, πάντα θα θες να ξαναεπιστρέψεις.

Μάλιστα το συντομότερο!

Υστερόγραφο 1. Τέτοιες εμπειρίες μόνο δάκρυα συγκίνησης μπορούν να τις σφραγίσουν όταν τελειώνουν, μαρτυρώντας την αξία τους.

Υστερόγραφο 2. Διάσπαρτες φωτογραφίες από τις ημέρες στην Κρήτη, με εστίαση περισσότερο στην ομορφιά της ζωής των ανθρώπων που ασχολούνται με τον πρωτογενή τομέα.

~Όσα ευχαριστώ και να πω, θα είναι λίγα…

»
316539245_6159120757432788_6892244564364386_n
316415354_6159060320772165_3460506741210792111_n

Σχετικά άρθρα: