Απόψε η ελπίδα είναι να γραφτεί ιστορία
Γράφει ο Στέλιος Μπολάνος
Τι είδα τους τελευταίους δυο μήνες; Γι’ αρχή, είδα τον γιο μου το μεγάλο να με κοιτάζει χαμογελώντας και με απορία να μου λέει: “δεν σε έχω ξαναδεί έτσι χαρούμενο, μπαμπά”. Την στιγμή που έμαθα για την απόφαση που είχε μόλις ληφθεί.
Είδα από κοντά ένα ολόκληρο ωδείο Αθηνών να χειροκροτά όρθιο την στιγμή της επίσημης ανακοίνωσης, που όσες φορές κι αν κοιτάξω το βίντεο, ανατριχιάζω, ξανά και ξανά.
Είδα τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, να στηρίζει επανειλημμένα την υποψηφιότητα του Φρέντη όλο αυτό το διάστημα. Δεν ήταν (μόνο) στήριξη στον Φρέντη. Ήταν στήριξη σε όλο τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. “Η Ελλάδα σας σκεπάζει πάντα, να το ξέρετε αυτό”, είχε πει στην Χειμάρρα στις 22 Δεκεμβρίου 2022. Το τήρησε!
Είδα εν δράση τον πρωτεργάτη της υποψηφιότητας Μπελέρη και κατάλαβα τι εννοούσε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όταν έλεγε από το βήμα της βουλής “μακάρι να είχε η Ελλάδα 10 Παπασταύρου”. Ήρεμη (υπερ)δύναμη.
Είδα έναν φίλο από τα παλιά να συνεχίζει όπως αναμενόταν, να κάνει αυτό που κάνει 30 χρόνια τώρα, με τον ίδιο ζήλο. Όπως τότε στη Χειμάρρα, το 2003. Ευχαριστούμε Angelos Syrigos!
Είδα ίσως το σύνολο των στελεχών της ελληνικής κυβέρνησης, να τάσσονται ανοιχτά υπέρ της υποψηφιότητας του Φρέντη όλο αυτό το διάστημα. Ήταν σημαντικό!
Είδα, τον γιο Μπελέρη, τον Πέτρο, να σηκώνει επάξια το βάρος που του έλαχε και να παίζει άψογα έναν ρόλο που ο ίδιος δεν διάλεξε, αλλά υποχρεώθηκε να αναλάβει. Μπράβο Πέτρο! Είμαι σίγουρος πως ο πατέρας σου είναι πολύ περήφανος για σένα. Όπως είναι για όλη την οικογένεια. Την Αντωνία, την γυναίκα του, που υπομένει αλλά στέκεται όρθια τόσο καιρό. Την Ερμιόνη, την κόρη του που φέτος πέρασε στην Αρχιτεκτονική, και που φάνηκε πως δεν διστάζει καθόλου και η ίδια. Τον Leonardos, που όργωσε την Ελλάδα αυτούς τους δυο μήνες.
Είδα όλα τα μέλη του πυρήνα του Γαλατικού χωριού, όπως μου αρέσει να βλέπω το μικρό (αλλά μεγάλο) χωριό μου, να συνεχίζουν ακάθεκτα τον αγώνα εκεί και να μη σκύβουν κεφάλι. Τον Nestoras, την Ελένη, τον Dhimitris, τον Marin και τους άλλους όλους. Ο αγώνας συνεχίζει να είναι πρώτα εκεί, στη Χειμάρρα.
Είδα επίσης γνωστούς και φίλους πολλούς, εντός κι εκτός Ελλάδας, που κινητοποιήθηκαν αυτή τη φορά όπως ποτέ άλλοτε.
Πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως είδα τον πρωταγωνιστή όλης αυτής της ιστορίας, τον Φρέντη, με αναπτερωμένο πλέον ηθικό, αλλά και διαύγεια μοναδική, να συνεχίζει τον δικό του αγώνα. Τι δύναμη αυτός ο άνθρωπος; Τι σθένος; Τι αποφασιστικότητα; Η ώρα της δικαίωσης όμως πλησιάζει. Είμαι σίγουρος.
Είναι αλήθεια, ότι από την 14η Απριλίου, τα πράγματα δεν είναι το ίδιο. Η στεναχώρια και η απογοήτευση έχουν σαφώς αντικατασταθεί από ένα αίσθημα αισιοδοξίας πλέον. Ειλικρινά, δεν ξέρω εάν μπορεί ένας Ελλαδίτης να το αντιληφθεί. Πολύ κοντά στα ελληνικά σύνορα, για ένα κομμάτι γηγενούς ελληνισμού η ελευθερία δεν είναι αυτονόητη. Η δημοκρατία το ίδιο. Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ακόμα περισσότερο. Το δικαίωμα της περιούσιας, της γλώσσας, του εκλέγειν κι εκλέγεσθε. Καθόλου αυτονόητα.
Αύριο, ή μάλλον σήμερα, γιατί είναι περασμένες 04 αυτή την στιγμή, είναι μια μεγάλη μέρα. Γιορτή της δημοκρατίας, την λένε κάποιοι. Ξέρετε κάτι; Έχουν δίκιο! Γιορτή. Σήμερα είναι γιορτή.
Και θα γιορτάσουμε. Μαζί με τη Violeta και τα παιδιά. Θα μαζευτούμε μπροστά στην τηλεόραση στις 19:00 ακριβώς. Ίσως έρθει κι ο Spiros με την Annita και τον Ιασωνάκο. Μέχρι αργά θα κάτσουμε οι μεγάλοι σίγουρα, όπως την πρωτοχρονιά.
Δεν προδικάζω το αποτέλεσμα προφανώς. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσει ο σοφός λαός.
Είναι, όμως, σε κάθε περίπτωση γιορτή. Και είναι κρίμα να μην πάρουν όλοι λίγο από την χαρά αυτής της γιορτής. Κάποιοι επιστολικά (όπως εγώ και η Βιολέτα) και η συντριπτική πλειοψηφία με φυσική παρουσία στα περίπου 18300 εκλογικά τμήματα ανά την επικράτεια. Να πάτε όλοι να ψηφίσετε. Όλοι!
Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, η Βόρειος Ήπειρος είχε τους πρώτους δυο βουλευτές της στην Βουλή των Ελλήνων από την περιφέρεια της Κορυτσάς και του Αργυρόκαστρου. Σήμερα, 110 χρόνια μετά, ο Ελληνικός λαός μπορεί να στείλει τους δυο πρώτους Βορειοηπειρώτες στην Ευρωβουλή.
Ελπίζω προφανώς να γραφτεί ιστορία!
09.06.2024
