Δεν ξεκολλάει η «ρετσινιά»

Στη λαϊκή της Πέμπτης, στην Κυψέλη, πάνω στον κόμβο Ευέλπιδων, Κερκύρας και Ύδρας, πλάτη με πλάτη κάθονται οι μικροπωλητές. Προκαλεί, ο καθένας με το δικό του τρόπο, τον καταναλωτή να κοντοσταθεί στον πάγκο του να κάνει το παζάρι. Οι φωνές, από τη μια άκρη της λαϊκής στην άλλη, συνθέτουν την εικόνα μας ασφυχτικής ατμόσφαιρας. Οι γείτονες μπουχτίζουν όσο να τελειώσει η λαϊκή. Ανάμεσα στο κενό των δύο ατέλειωτων ουρών στις δύο άκρες του δρόμου από πάγκους και πραμάτεια, κινούνται δισταχτικά οι πελάτες, σπρώχνοντας επιφυλακτικά τα καροτσάκια.

Μέσα σε όλη αυτή τη βαβούρα είναι και Βορειοηπειρώτες. Πουλούν κι αγοράζουν και αυτοί. Ο Μιχάλης από το Βούρκο των Αγίων Σαράντα με τα γλυκά πορτοκάλια του Αγρινίου, τα τραγανά μήλα της Καστοριάς… σήμερα δεν είναι στα καλά του. Έχασε την ψυχραιμία του και θέλει μέρες τώρα να συνέλθει. Να γίνει ξανά ο γουστόζικος Μιχάλης της λαϊκής.

Τον έκανε έξαλλο το πρωινό επεισόδιο, του χάλασε την ημέρα. Νέος μικροπωλητής προστέθηκε στη λαϊκή και η εκτόπισή του σιγά – σιγά έφτασε ως τον πάγκο του. Τον έσπρωξε σχεδόν δύο μέτρα κι αυτόν. Ο πλαϊνός, που το ρίχνει από το πρωί στα κρασιά και στα σουβλάκια κι όλο ζηλεύει την εργατικότητα των άλλων, ξίνισε τα μούτρα. Χωρίς να δει ποια είναι η αιτία της «σπρωξιάς», ρίχνει βρισίδι απανωτό στο Μιχάλη. «Ήρθατε εδώ από του διαόλου τη μάνα και όλο μας σπρώχνετε. Το παίζετε νοικοκυραίοι στο σπίτι μας! Κωλοφάρα, κωλοαλβανοί!»

Πες ο ένας, πες ο άλλος, έγιναν θεριά και οι δύο Μιχάλης και μπεκρής. Πάνω στο ξέσπασμα του καυγά νάτος κι ο αστυνομικός. Ντερέκι δω και πάνω. Βαρύς. Κατσούφης. Που τον βλέπεις και συμμαζεύεσαι αμέσως.

Ζητάει από τους δύο τα χαρτιά. Από δύο τσέπες πουκάμισων βγαίνουν δύο ταυτότητες. Ελληνικές και οι δύο. Καρφώνει τα μάτια του ο αστυνομικός στην μία, στου Ελλαδίτη και του την επιστρέφει. Στην άλλη σαν βλέπει τον τόπο γέννησης, το τάδε χωριό της Αλβανίας, αμέσως του ανάβουν τα λαμπάκια. Προκατειλημμένος απευθύνεται στο Μιχάλη: «Ήρθατε στην Ελλάδα και μας παριστάνετε τον κόκορα! Σας κάνω φερτέλια την ταυτότητα και σας στέλνω από κει που ήρθατε!».

Μεν «γινόμαστε» Έλληνες, εμείς οι Έλληνες της Αλβανίας, μέσω της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, αλλά ο τόπος γέννησης που αναγράφεται στην ταυτότητά μας, μας κατατάσσει δυστυχώς σε πολίτες δεύτερης μοίρας.

Συνέχεια μας παίρνει καταπόδι η ρετσινιά. Δεν ξεκολλάει με τίποτε από πάνω μας.

25.08.2014