Ένα αφιέρωμα που «ακούει» στο όνομα: Ηρώδης ΝΤΑΛΙΑΝΗΣ
Σχεδόν τέσσερις μήνες από το ταξίδι σου στο φως…
Χειμώνας και εμένα ακόμα με καίει αυτός ο ήλιος της ενάτης Ιουλίου. Ακόμα ψάχνω να βρω πώς κύλησαν οι μήνες, μέσα μου κυριαρχούν αισθήματα περίεργα, οι αναμνήσεις περιτριγυρίζουν στο μυαλό μου, φέρνοντάς μου εικόνες ενός πατέρα και συζύγου που μας άφησε, φεύγοντας για το μεγάλο του ταξίδι τέσσερις μήνες πριν…
Ο λόγος του αφιερώματός μου αυτού «ακούει» στο όνομα: Ηρώδης ΝΤΑΛΙΑΝΗΣ, ενός άνδρα μεγάλης επαγγελματικής κατάρτισης στον χώρο των γαλακτοκομικών, με ένα πολύ αξιόλογο και πλούσιο βιογραφικό στην πολιτική σκηνή του τόπου μας.
Ενεργό μέλος στην κοινωνία της Λιβαδειάς και των Αγίων Σαράντα, με δραστηριότητες μεγάλες και πολλές!
Έπαρχος Λιβαδειάς οκτώ χρόνια, επιχειρηματίας σε έναν δύσκολο κλάδο μεγάλου ρίσκου, των γαλακτοκομικών προϊόντων (τα προϊόντα του γνωστά έως την Αμερική) και πολλά άλλα, που αν σας τα αναφέρω, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας κουράσω και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Είμαι απόλυτα σίγουρη πως η κοινωνία μας και κυρίως ο χώρος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας έχασε πολλά με την απώλεια αυτού του ευχάριστου και χαρισματικού ανθρώπου που είχα την τύχη να τον έχω πατέρα και μαζί του να μεγαλώσω σωστά και γεμάτη αγάπη.
Ήσουν άτυχος πατέρα, νωρίς μας άφησες κι έφυγες για το μεγάλο σου ταξίδι! Είμαστε άτυχοι και όλοι εμείς που σε χάσαμε από την αγκαλιά μας! Μια μαχαιριά ήταν το τροχαίο σου πατέρα, μας άνοιξες μεγάλη πληγή, που όσο και να περάσει ο καιρός καμία ‘’θεραπεία’’ δεν μπορεί να την επουλώσει!
Μπορεί να έφυγες νωρίς, μόλις στα 61 σου χρόνια, αλλά το έργο σου έχει μείνει αναλλοίωτο στα μάτια του κόσμου που έχει πάντα να πει έναν καλό λόγο για σένα σε Αλβανία και Ελλάδα.
Αν υπάρχει ζωή μετά θάνατο σύζυγε, πατέρα, αδελφέ, φίλε, σίγουρα θα μεγαλουργείς εκεί ψηλά στον ουρανό! Θα βρίσκεις εσύ τον τρόπο, θα τα καταφέρνεις είμαι σίγουρη για αυτό, θα τους έχεις βάλει κάτω και θα γελάς με αυτό το ξεχωριστό γέλιο σου!
Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνον όταν πάψουμε να τους θυμόμαστε και εσύ πατέρα μου, Ηρώδη μου, θα είσαι πάντα ζωντανός στην σκέψη μου, αλλά και όλων των ανθρώπων και φίλων, που είχαν την τύχη να συναναστραφούν μαζί σου.
Η κόρη σου Πολυξένη
