Ένας καλογοραντζινός βοσκός τα ‘βαλε με σαράντα ζωοκλέφτες

Ένας καλογοραντζινός βοσκός τα ‘βαλε με σαράντα ζωοκλέφτες

Σύμφωνα με αφήγηση του Αλέκου Μπέη για τον παππού του

Χωράφια δεν είχε ο Λεωνίδας Μπέης από την Καλογοραντζή, Ούτε μια σπιθαμή γης. Είχε, όμως, βιο. Ζωντανά.

Με τα τριανταπέντε – σαράντα πρόβατα, το μικρό κοπάδι που το άπλωνε να σκαρίσει σε πλούσια βοσκοτόπια, που το πότιζε στα καθαρά νερά της Σμίξης, που το στάλιζε σε βαθύσκιωτα πλατάνια του κάμπου…, κρατούσε στη ζωή τη μεγάλη του οικογένεια. Τα τρία παιδιά με την πρώτη γυναίκα που έχασε και τα πέντε άλλα, που απόχτησε με τη δεύτερη γυναίκα.

Σε ένα χώρο της στάνης, ανάμεσα στα γαλατοδοχεία: το ματαρά, τη στρουγγαράτσα, την οκάρα, την κατσαρόλα και την πυροστιά, τα κυπροκούδουνα…, είχε κρεμασμένο και το όπλο. Το ιταλικό όπλο Μουσκετά, που στη δύσκολη εποχή (1942-’43), καιρός πολέμου ήταν, για καλό ή για κακό, το κρατούσε πάντα κοντά του και σε ετοιμότητα.

Φημίζονταν στην Καλογοραντζή και στα γειτονικά χωριά, για την πλούσια εμπειρία του σαν βοσκός. Ήταν και για την παλικαριά. Κληρονομούσε τις δύο αυτές αρετές από την προηγούμενη γενιά.  Όποιος αντιμετώπιζε πρόβλημα, κινδύνευε η ζωή του ή η περιουσία του, για να βγει από τη δύσκολη κατάσταση, έλπιζε και στη συμπαράσταση του Λεωνίδα Μπέη.

Στη Βάνιστα κλέφτες τα νύχτας επιχείρησαν να πάρουν δια της βίας το κοπάδι του Γιώργου Πάνου. Έβαλε μια φωνή ο Γιώργος στο Λεωνίδα, που πρόλαβε στη Μαλουκά να κάνει καρτέρι στους κλέφτες που είχαν βάλει μπροστά τα 300 πρόβατα. Ακούγοντας πυροβολισμούς στον αέρα, οι κλέφτες φοβήθηκαν, παράτησαν το κοπάδι και έγιναν άφαντη.

Η επόμενη κίνηση των σαράντα κλεφτών ήταν η εκδίκηση. Να κάνουν μεγάλη ζημιά στο κοπάδι του Λεωνίδα Μπέη.

-Θα σου πάρουμε όλο το κοπάδι – τον απείλησαν.

-Δεν θα πάρετε ούτε μια προβατίνα – τους απάντησε. Κι ας ήταν ένας.

Έβαλαν συγχωριανό να μεσολαβήσει για να παραδώσει με το καλό ο Λεωνίδας το κοπάδι. Με εγγύηση κιόλας, ό,τι δεν θα τον πειράξουν. Δεν δέχτηκε. Ήξερε καλά τι τον περίμενε από μπλεξίματα με τέτοιου είδους παλιοτόμαρα. Όχι μόνο θα του έπαιρναν το βιο, αλλά θα του αφαιρούσαν ακόμα και τη ζωή.

Για να τον αναγκάσουν να υποκύψει στις διαταγές τους, βρήκαν το ευαίσθητο σημείο του. Πήραν σε ομηρία τα παιδιά του. Τότε ο Λεωνίδας παραδόθηκε στην άσπλαχνη συμμορία, που τον βασάνισε μέχρι θανάτου. Ήταν μοιραία η  προσπάθεια του πραχτικού γιατρού Αντώνη Ζιώγκου, για να τον βοηθήσει, να τον συνεφέρει. Να του σώσει τη ζωή…   

Σχετικά άρθρα: