Εξομολόγηση στον πατερ – Τιμόθεο

(Επειδή θέλω να λέω πάντα και όλη την αλήθεια…)

Πολύ αθώα σήμερα αποφάσισα να εξομολογηθώ. Αλλά σας παρακαλώ για ότι θα σας πω, μην με παρεξηγείται, μην με αμφισβητείται.

Ήμουν μικρός, περίπου δέκα ετών, όταν καταργήθηκε η θρησκεία στον τόπο μου. Έτσι που δεν πρόλαβε να μπήξει βαθιά μέσα μου τη ρίζα της. 

Για το κενό που είχα, αισθάνθηκα την ανάγκη να πάω να εξομολογηθώ στον πατερ – Τιμόθεο, που τελευταία είχαμε γίνει κιόλας φίλοι. Κάναμε βόλτες μαζί τα απογεύματα στο χωριό, επισκεπτόμασταν μαζί και μιλούσαμε για τα καλλιτεχνικά, στο στούντιο ζωγραφικής του κοινού μας φίλου, Θεόδωρου Ράιδου.

Φορτισμένος συναισθηματικά, τον επισκέφτηκα νύχτα στην εκκλησία. Είδα αναμμένα φώτα, χτύπησα την πόρτα, μου άνοιξε και μπήκα. Ήταν φορεμένος με τα ρούχα της δουλειάς. Μέχρι αργά τοποθετούσε πλακάκια στο πάτωμα της εκκλησίας.

Αυτός: Τι καλός άνεμος σε έφερε τέτοια ώρα;.Θέλεις να βγούμε; Έχω και λίγη δουλειά ακόμα.

Εγώ: Όχι, απλά ήρθα, γιατί κάτι με φώτισε και θέλω να σου πω…

Αυτός: Να πάω να πλυθώ…;

Εγώ:   Ναι. Και να φορεθείς επίσημα.

Αντιλήφθηκε ότι ήταν κάτι σοβαρό που θα άκουγε από μένα και που είχε σχέση με μένα.

Όταν ήρθε και στάθηκε όρθιος μπροστά μου, χαμηλόφωνα του λέω:

 «Πάτερ, συγνώμη, αλλά το πιστεύω μου κάνει κύματα…Είμαστε φίλοι και πρέπει να το ξέρεις!»

Μου έριξε μια απότομη ματιά. Κατάλαβα ότι του χάλασα τη διάθεση. Τον έβγαλα από το ράσο του.

Συνέχισα:  

«Τα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα τα εντάσσω σε άλλη λογική. Τα ερμηνεύω διαφορετικά. Κι όμως, χαίρομαι αυτόν που πιστεύει. Που την ύστατη στιγμή, δεν θα υποφέρει. Θα παραδώσει την ψυχή του με άνεση…».

Μόλις τελείωσα, παίρνει το λόγο ο πάτερ – Τιμόθεος και με απόλυτη ηρεμία, μου λέει:

«Καιρό τώρα σε παρακολουθώ να μιλάς και να γράφεις παθιασμένα για έναν τόπο που λατρεύεις. Σε συζητήσεις διαρκώς με συμβουλεύεις: 

«Στην Κυριακάτικη λειτουργία πέρνα με το κήρυγμά σου απλά, κατανοητά μηνύματα ενότητας στους πιστούς, που είναι διασπασμένοι από ιδεολογίες και κόμματα. Από συμφέροντα.  

Αυτά κι άλλα πολλά… είναι τα δυνατά πιστεύω σου. Όμως, πρόσεχε:

– Δεν είναι δικά σου αυτά τα πιστεύω! Είναι θεϊκά!».

Με τις τελευταίες λέξεις του πατερ – Τιμόθεου – οδηγό… πορεύομαι και θα πορευτώ σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Με το θεό μου ριζωμένο βαθιά μέσα στην ευαίσθητη ψυχή μου.  

10.11.2015