Γιατί αποτυγχάνουν οι γάμοι;

Πριν λίγες μέρες, με ρώτησε ένας τύπος: «Εσύ, ψυχολόγε, γιατί πιστεύεις ότι αποτυγχάνουν οι γάμοι;»

Αν και συνήθως δεν απαντώ σε τέτοια ερωτήματα δωρεάν, είπα να κάνω μια εξαίρεση…(χιούμορ!)

Αποτυγχάνουν γιατί οι άνθρωποι μπαίνουν στους γάμους για να γεμίσουν τα κενά τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αυτά τα κενά δεν γεμίζουν απ’ έξω, αλλά από μέσα.

Αποτυγχάνουν γιατί οι άνθρωποι νομίζουν ότι η αγάπη είναι γιατρειά, ενώ στην πραγματικότητα είναι καθρέφτης. Και όταν κοιτάζονται μέσα του, βλέπουν τις πληγές τους, όχι τη θεραπεία.

Αποτυγχάνουν γιατί περιμένουμε ο άλλος να μας ολοκληρώσει, λες και είμαστε μισά κομμάτια, ενώ η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να γίνει ολόκληρος μέσα από κάποιον άλλον.

Αποτυγχάνουν γιατί οι άνθρωποι ψάχνουν σωτήρες, όχι συντρόφους, και τελικά πνίγουν ο ένας τον άλλον κάτω από το βάρος των προσδοκιών τους.

Αποτυγχάνουν γιατί κανείς δεν σου λέει ότι η αγάπη δεν είναι απλώς η λάμψη του έρωτα, αλλά η τέχνη του να παραμένεις, ακόμα κι όταν τα φώτα σβήνουν. 

Αποτυγχάνουν γιατί, αντί να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλον όπως είμαστε, προσπαθούμε να αλλάξουμε ο ένας τον άλλον για να ταιριάξουμε σε μια εικόνα που δεν υπήρξε ποτέ.

Αποτυγχάνουν γιατί, τελικά, οι περισσότεροι παντρεύονται όχι επειδή έχουν βρει τον άλλον, αλλά επειδή φοβούνται να μείνουν μόνοι. Και η αγάπη δεν φυτρώνει πάνω στον φόβο.

Ευάγγελος Ορφανίδης, κλινικός ψυχολόγος