Η Αλβανία αδειάζει περισσότερο κι από χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο

Οι Αλβανοί φεύγουν! Η είδηση αυτή, δεν είναι νέα. Από τη δεκαετία του ’90 πολλοί εγκατέλειψαν την χώρα για μια καλύτερη ζωή.

Τότε τράπηκαν σε φυγή με ό,τι μπορούσαν, με πλοίο, από πρεσβείες, με οργανωμένο σχεδιασμό, ρισκάροντας ακόμα και τη ζωή τους.

Εκείνη την εποχή ήταν μια πρακτικά ασταμάτητη διαδικασία. Η Αλβανία προερχόταν από ένα δικτατορικό καθεστώς, το οποίο είχε αρνηθεί πολλές ευκαιρίες και είχε οδηγήσει τον πληθυσμό σε ακραία φτώχεια και πείνα.

Η μετανάστευση εκείνης της περιόδου είχε και τις θετικές της πλευρές, καθώς τα εμβάσματα έγιναν σημαντική πηγή εισοδήματος και κατανάλωσης στη χώρα και πολλά άτομα επέστρεψαν κι άνοιξαν επιχειρήσεις.

Τα γεγονότα του ’97 προκάλεσαν ένα άλλο κύμα ανασφάλειας ζωής, νέο κινητήριο παράγοντα για τη μετανάστευση. Η σταθεροποίηση της οικονομίας μετά τη δεκαετία του 2000 επιβράδυνε τον ρυθμό της μετανάστευσης. Η οικονομία της χώρας αναπτυσσόταν, υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους, μεγάλες ξένες εταιρείες διείσδυσαν στη χώρα, προσφέροντας θέσεις εργασίας με σχετικά υψηλούς μισθούς.

Η απελευθέρωση του καθεστώτος βίζας με την ΕΕ, παρά τις προσδοκίες και τα παρόμοια φαινόμενα στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, δεν μείωσε το κύμα μετανάστευσης. Αντίθετα, άλλο ένα κύμα εξόδου ξεκίνησε στη χώρα το 2015.

Από την πανδημία, η χώρα έχει και πάλι εμπλακεί σε έναν σιωπηλό κύκλο μετανάστευσης, ιδιαίτερα των νέων, αλλά και των οικογενειών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που κατατάσσονται στη μεσαία τάξη.

Πριν από τρία χρόνια, οι επιχειρήσεις παραπονιόντουσαν ότι δεν μπορούσαν να βρουν υπαλλήλους. Σήμερα, παραπονιούνται ότι όχι μόνο δεν βρίσκουν εργαζόμενους, αλλά η μείωση του πληθυσμού είναι τόσο έντονη που γίνεται αισθητή στον περιορισμό της κατανάλωσης.

Η πρόσληψη αλλοδαπών εργαζομένων αποδεικνύεται αποτυχημένη, όπως ισχυρίζονται πολλοί επιχειρηματίες που δοκίμασαν αυτό το «πείραμα», για να αντισταθμίσουν την αιμορραγία του εργατικού δυναμικού.

Ναι, η μετανάστευση είναι μια φυσιολογική διαδικασία που θα υπάρχει πάντα και δεν μπορεί ποτέ να σταματήσει τελείως. Όμως στην Αλβανία έχει μετατραπεί σε ασταμάτητη αιμορραγία.

Η ανησυχία δεν είναι η φυγή αυτή καθεαυτή, αλλά οι υψηλοί ρυθμοί με τους οποίους φεύγει ο κόσμος, οι λόγοι για τους οποίους φεύγουν. Οι νέοι, όπως και τη δεκαετία του ’90, δεν διστάζουν να ρισκάρουν τη ζωή τους, καταφεύγοντας στο Ηνωμένο Βασίλειο ακόμα και με φουσκωτό.

Σε μια χώρα που έχει επίσημα 2,8 εκατομμύρια κατοίκους (ανεπίσημα δεν είναι γνωστό, καθώς η Απογραφή αναβάλλεται συνεχώς, λες και δεν θέλουν να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα), ολόκληρα χωριά και μικρές πόλεις αδειάζουν.

Οι Αλβανοί φεύγουν περισσότερο από ό,τι από χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο ή σε εθνικές συγκρούσεις. Σε σχέση με τον πληθυσμό, η Αλβανία είναι η δεύτερη σε αιτήματα ασύλου στον κόσμο. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για μια υποψήφια χώρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και μεσοπρόθεσμα αναμένεται να γίνει μέλος της.