Φως στους ορεσίβιους από τους Δροπολίτες

Ο Βορράς της Αλβανίας έπρεπε να ανοίξει τα μάτια. Αρκετά είχε μείνει τυφλός, καθυστερημένος. Μέσα στο σκοτάδι. Πίσω από τον κόσμο.

Ο Νότος, που ήταν κάπως πιο εξελιγμένος, ασφαλώς θα βοηθούσε καλύτερα, για να ‘βγαινε κι αυτό το κομμάτι της χώρας από την καθυστέρηση.

Το 1970 θα ήταν, όταν το Κόμμα καθόρισε τη Δρόπολη να μεταλαμπαδεύσει σε ορεσίβιους τον πολιτισμό της. Να δώσει φως από το φως της.

Γι’ αυτό το λόγο ανέβαζε ορεσίβιους σε λεωφορεία – από μέρη που όλο το χειμώνα ήταν πολιορκημένοι από το χιόνι – έβλεπαν μια χούφτα ουρανό κι έτρωγαν μόνο πατάτες και κάστανα – και τους κατέβασε στη Δρόπολη.

Μοίραζαν τους ορεσίβιους σε οικογένειες στα χωριά μας, για να μάθουν από τους κατοίκους εδώ, τις συνήθειες μας: την καθαριότητα, τη μαγειρική, την ένδυση, την εργασία στο γεωργικό συνεταιρισμό κι ένα σωρό άλλα πράγματα.

Να διδαχθούν πολιτισμένες συμπεριφορές. Να μάθουν, γενικά, τη ζωή.

Αργότερα, έστειλαν αρκετούς δροπολίτες, άνδρες και γυναίκες στις βορινές περιοχές, για να μεταδώσουν κι επιτόπου την προηγμένη πείρα τους. Ανάμεσα σε πολλούς δροπολίτες και ορεσίβιους διατηρούνταν οι φιλίες για πολλά χρόνια στη σειρά μετά.

Από τους γεωργικούς συνεταιρισμούς της επαρχίας Αργυροκάστρου, για να ενισχυθούν οικονομικά τα βορινά νοικοκυριά, στάλθηκαν, συνοδευόμενα από το χαρακτηριστικό τραγούδι «ντάμπε – ντάμπε», αρκετά κοπάδια με πρόβατα.

Υστερόγραφο: Στην φωτογραφία, που δανείστηκα από το προσωπικό αρχείο του Κυριάκου Οικονομίδη, στο κέντρο με την παραδοσιακή δροπολίτικη ενδυμασία που φορούσε η νύφη τη Δευτέρα, είναι ορεσίβια.

05.11.2023