Η είδησις περί εγκαταστάσεως Κοσοβάρηδων εις την Δρόπολιν ανησυχή σοβαρώς τους κατοίκους της

Ή χώρα έν γένει παρουσίαζε πλέον τήν όψιν ελληνικής καθ’ όλα έπαρχίας, ώστε νά λείπη μόνον ή γαλανόλευκος διά νά όλοκληρωθή ή ένωσις. Τό ήδη κλονιζόμενον καθεστώς τού Ζώγκου καί τής κλίκας του, δεν ήδύνατο νά άντιδράση εις τήν μεγάλην ταύτην έξαρσιν τού φρονήμα­τος τών έλλήνων κατοίκων τού νομού Άργυροκάστρου και δι’ άλλους λόγους, άλλά και διότι έπεθύμει νά διατηρή άγαθάς σχέσεις μέ τήν Ελ­λάδα, καί τοιουτοτρόπως ήνείχετο άκουσίως τήν κατάστασιν ταύτην. Οι μόνοι δέ οί όποιοι άνησύχουν διαρκώς, ήσαν οι τουρκαλβανοί τού Άργυ­ροκάστρου καί τού Λυμποχόβου, οί όποιοι θέλοντες νά έκδικηθούν τήν «γραικομάναν» Δρόπολιν, ύπέδειξαν εις τον νομάρχην Άργυροκάστρου Άβνή Κόκα, κατά τήν άνοιξιν τού 1938, νά έγκαταστήση εις τά πλη­σίον τής Δερβιτσάνης, Καλογοραντζής καί Χασκόβου κυβερνητικά κτή­ματα, τά «ιμπλιάκια», κακοποιούς τουρκαλβανούς πρόσφυγας έκ Κοσόβου τής Γιουγκοσλαβίας, «Κοσοβάρηδες», διά νά συντελέσουν εις τήν αύξησιν του τουρκαλβανικού πληθυσμού εις την Δρόπολιν, άλλα και διά να απειλούν συνεχώς τον έλληνισμόν διά τής παρουσίας των και των έγκληματικών των ενεργειών.

Ή έγκατάστασις προσφύγων Κοσοβάρηδων εις την Δρόπολιν καί ή άπειλή τών άγάδων του Άργυροκάστρου και του Λυμποχόβου, ότι δεν θά παραχωρήσουν τά κτήματά των προς καλλιέργειαν εις τούς άγρότας τής Δροπόλεως, έγκυμονεΐ νέους κινδύνους διά τον έλληνισμόν τής Δροπόλεως. Οι τουρκαλβανοί ένόμιζον, ότι διά τού τρόπου τούτου θά ήδύναντο νά κάμψουν τό φρόνημα τών πληθυσμών, άγνοοούντες ότι διά τοιτούτων ένεργειών ύπέσκαπτον οί ϊδιοι τά θεμέλια τής άγροτικής οικονο­μίας και έπέτεινον τήν οικονομικήν δυσπραγίαν, ή οποία, ένεκα τής κα­κοδαιμονίας τών Τιράνων, εΐχε φθάσει εις τό άπροχώρητον, κατά τά έτη 1937 και 1938, όπως βεβαιοί και ή έκθεσις τού έπιθεωρητού τών Σχολείων τής περιφερείας Άργυροκάστρου, κατά τό 1937. Ή εΐδησις περί έγκατα- στάσεως Κοσοβάρηδων εις τήν Δρόπολιν, ήρχισε νά άνησυχή σοβαρώς τούς κατοίκους της. Αντιπροσωπεία έκ διαφόρων χωρίων, παρουσιασθεΐσα εις τό γραφεΐον τού Βασιλείου Σαχίνη, έζήτησε τήν συμβουλήν του έπί τού προκειμένου. Ό άείμνηστος έθνομάρτυς, μέ τό γαλήνιον ύφος του και τήν ήρεμίαν, τά όποια τον διέκρινον, συνεβούλευσε τήν άντιπροσωπείαν νά μή προβή έπί τού παρόντος εις ούδεμίαν άλλην ένέργειαν, διότι είχεν άποφασίσει ό ίδιος νά παρουσιασθή εις τον νομάρχην Άργυ­ροκάστρου και νά έκθέση τάς άπόψεις τών ένδιαφερομένων, εάν δε ή παράστασίς του ούδέν άποτέλεσμα θά έφερεν, τότε θά προσέφευγεν εις τό Ύπουργείον Εσωτερικών εις τά Τίρανα. Πράγματι δέ, τον Μάιον τού 1938, ό Βασίλειος Σαχίνης, καταρτίσας έπιτροπήν, άπαρτιζομένην ύπ’ αυτού, τών δικηγόρων Βασιλείου Ζέρρη και Βασιλείου Ζώγκου, καί τών έμπορων Μ. Κουρούνη καί Α. Σαμαρά, παρουσιάσθη εις τον νομάρχην Άβνή Κόκα καί εξέθεσε τάς άπόψεις τών ένδιαφερομένων έπί τού έπιμάχου τούτου ζητήματος. Μετά παρρησίας καί τόλμης, άλλά καί μέ παλλομένην τήν καρδίαν έξ άγανακτήσεως διά τό μελετώμενον έγκλημα, άνέπτυξεν εις τον άντιπρόσωπον τού κράτους ό άκαταπόνητος έθνάρχης, ότι τοιαύτη ένέργεια τής Αλβανικής Κυβερνήσεως είναι λίαν έπικίνδυνος διά τήν άσφάλειαν καί γαλήνην τού τόπου, διότι οί συμπολίται του ουδέποτε θά έδέχοντο εις τά μέρη των έγκατάστασιν Κοσοβάρηδων καί θά ευρίσκοντο εις διαρκείς έριδας καί προστριβάς μετ’ αύτών, έξικνουμένας μέχρις ένοπλου συρράξεως, ή δέ Κυβέρνησις οφείλει νά γνωρίζη ότι οι κάτοικοι τής Δροπόλεως είναι οί νομοταγέστεροι καί φιλειρηνικώτεροι κάτοικοι τού άλβανικού κράτους, διά τούτο είναι άπαράδεκτος τοιαύτη ένέργεια διά τήν τάξιν καί γαλήνην τής έπαρχίας Άργυροκάστρου. Α­κολούθως ή έπιτροπή έπέδωσεν εις τον νομάρχην γραπτόν ύπόμνημα, συντεταγμένον εις άπταιστον αλβανικήν γλώσσαν ύπό τού άρίστου άλβανομαθοΰς δικηγόρου Βασιλείου Ζώγκου, όπως διαβίβαση τούτο εις τό Ύπουργείον των Εσωτερικών εις τά Τίρανα.

Ό νομάρχης Άβνή Κόκα, φανατικός τουρκαλβανός και φοβερός μισέλλην, ήκουσε ωχρός τάς απόψεις τής επιτροπής, άνέγνωσε τό Υπό­μνημα, καί, γενόμενος κατέρυθρος ύπό του θυμού του, έβεβαίωσε τήν έπιτροπήν, ότι θά διαβίβαση τούτο εις τό Ύπουργείον Εσωτερικών, όπερ και έγένετο αυθημερόν. Ή Άλβανική Κυβέρνησις δεν έτόλμησε, κατόπιν τών ενεργειών τούτων, να έγκαταστήση Κοσοβάρηδες κακοποιούς εις τήν κοιλάδα του Δρίνου.

Στη φωτογραφία: Θ. Καρβούνης, Κατίνα και Β. Σαχίνης (Αργυρόκαστρον 1936)

Απόσπασμα από το κείμενο Η Νέα Φιλική Εταιρία, που ο Νικόλαος Κ. Παπαδόπουλος το συμπεριέλαβε στο βιβλίο του: Η ΔΟΥΒΙΑΝΗ ΤΗΣ ΔΡΟΠΟΛΕΩΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ