Η κατάσταση στη Βόρεια Ήπειρο επιδεινώνεται

Θυμόμαστε περίεργα πράγματα, στάσεις, αντιφάσεις… Σε αίθουσα στην Αθήνα, πριν από μερικά χρόνια, έγινε γραπτό ερώτημα:

«Τα χωριά μας χάνονται, πείτε μας αν υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική βούληση, εθνικό πρόγραμμα σωτηρίας από την Ελληνική Κυβέρνηση για τη Βόρειο Ήπειρο;»

Η απάντηση του προσκεκλημένου σε συνάντηση Βορειοηπειρωτών, Βύρωνα Πολύδωρα, ήταν:

«Μα… και τα χωριά των Γιαννίνων χάνονται. Εγκαταλείπονται διαρκώς. Δεν μπορείς να σταματήσεις την προσωπική πρωτοβουλία, την απόφαση του ατόμου που επιλέγει να πάει να ζήσει κάπου αλλού…»

Κι ο αντίλογος ήταν: «Τα χωριά των Γιαννίνων κι αν αδειάσουν, το σύνορο είναι στην Κακαβιά.»

Δεν θυμούμαστε τι πόστο κατείχε στο κόμμα του ο Μιλτιάδης Έβερτ, όταν υπολόγισε το ποσό χρημάτων που απαιτούσε η συγκράτηση του κόσμου μας στα πάτρια εδάφη.

Είπε συγκεκριμένα: «Όσο για μια οδοντογλυφίδα είναι το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί για να σώσουμε τη Βόρεια Ήπειρο».

Κι όμως, η πράξη στάθηκε μακριά από το λόγο. Ποτέ δεν δόθηκε με βούληση, οργανωμένα, με σχέδιο προοπτικής, αυτή η «οδοντογλυφίδα».     

Ακόμα και σήμερα δείτε πώς αντιμετωπίζονται τα γεροντάκια μας στην επιβίωσή τους. Λίγη έγνοια ζητούν και λίγη χαρά από τη μητέρα Πατρίδας στα τελευταία τους.

Τους στερείται ακόμα το πενιχρό επίδομα, λόγω «οικονομικής δυσχέρειας». Και τα επιδόματα αυτή τη χρονική περίοδο στην Ελλάδα πηγαίνουν σύννεφο.