Η κάθε γλώσσα έχει την ομορφιά της
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ήταν η περίοδος που το Κόμμα Εργασίας σκεπτόταν «βαθιά», πώς να προσφέρει στο συνεταιριστή φαγητό. Να του το πάει κιόλας επιτόπου, στο μέτωπο εργασίας. Να τον απαλλάξει από το μαγείρεμα στο σπίτι και από τα σακούλια που κουβαλούσε στο χωράφι.
Κατέβαινε στον κάμπο της Δρόπολης τότε και ο Πρώτος Γραμματέας της Κομματικής Επιτροπής της επαρχίας Αργυροκάστρου, για να συζητήσει γι’ αυτό και για άλλα διάφορα αλλά ζητήματα, αλλά δεν συνεννοούνταν εύκολα με τον κόσμο. Οι γυναίκες δεν τα καταλάβαιναν, ούτε και τα μιλούσαν καλά τ’ αλβανικά.
Τις συμβούλευε:
-Να παρακολουθήσετε όλες το φροντιστήριο που ανοίξαμε και λειτουργεί στα Σωφράτικα! Σαν η τάδε.
Ανέφερε σαν συγκεκριμένο παράδειγμα και όνομα μητέρας κομματικού στελέχους. Δηλαδή, δεν έλεγε «αερολογίες».
Σε σύσκεψη, που διοργανώθηκε με συμμετοχή και μειονοτικών κομμουνιστών, ανέφερε ο Ράπο Ντερβίσι την παραπάνω ανησυχία του, (το θέμα της γλώσσας), που ήταν και ανησυχία όλου του κομματικού μηχανισμού. Πήρε και θέση. Εξέφρασε τη γνώμη του:
«Ο κόσμος στη Δρόπολη δεν ξέρει τα αλβανικά. Την πεθαμένη ελληνική γλώσσα, την παλιά, απ’ την εποχή του Ομήρου, τι τη θέλουμε; Ακόμα θα τη μιλάμε;! Μετά από τόσα χρόνια ελευθερίας και δημοκρατίας στον τόπο μας, να την είχαμε παρατήσει, να την είχαμε βάλει στο ράφι. Έχουμε την όμορφη γλώσσα μας, του Ναϊμ, του Σαμί… !!!».
Σηκώθηκαν και δικοί μας άνθρωποι, σαν κουτορνίθια, και τον υποστήριξαν. Ήταν στην αίθουσα και ο Χρήστος Ντρίτσος, ως δημοσιογράφος. Ο Χρήστος έμεινε βουβός, μόνον άκουγε, δεν μίλησε! Μετά τη σύσκεψη, ο Ράπο δυσαρεστημένος από τη σιωπή του Χρήστου, τον καλεί στο γραφείο του και του λέει το παράπονο:
-Χρήστο, ενώ σε προέβλεπα ότι θα σηκωνόσουν πρώτος, ήσουν και εκπαιδευτικός και τα γνωρίζεις καλύτερα τα πράγματα, δεν μίλησες καθόλου…;!
-Έκανα καλά – του απαντάει ο Χρήστος – γιατί αν θα μιλούσα, θα σού έβγαινα απέναντι, γιατί έκανες λάθος.
-Σοβαρά;! Τότε να μού έβγαινες απέναντι και να σταματούσα την συζήτηση. Να μάθαινα από σένα και να μην έκανα κι αλλού το ίδιο λάθος.
Ο Χρήστος, από τη μετάνοια του Ράπο, πήρε θάρρος και συνέχισε:
-Η ελληνική γλώσσα είναι πηγή πολλών γλωσσών σε όλο τον κόσμο, κλπ, κλπ…
Την αλβανική, όμως, δεν τού την έβρισε. Η κάθε γλώσσα έχει ιδιαιτερότητα και την ομορφιά της, του είπε κι ότι καμιά γλώσσα δεν βρίζεται!
