Η πρώτη φορά που οι Έλληνες ενώθηκαν
Η Συμμαχία της Κορίνθου αποτέλεσε την πρώτη φορά στην ιστορία που το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών πόλεων-κρατών (εκτός της Σπάρτης) ενώθηκε υπό μία κοινή πολιτική οντότητα.
Η πρωτοβουλία ανήκε στον βασιλιά Φίλιππο Β΄ της Μακεδονίας, ο οποίος δημιούργησε τη συμμαχία το 337 π.Χ., επιδιώκοντας την ένωση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων υπό μακεδονική ηγεμονία με σκοπό την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Η ιδέα της συνομοσπονδίας είχε προταθεί στον Φίλιππο από τον Αθηναίο ρήτορα Ισοκράτη το 346 π.Χ.
Παρά το ενωτικό της προσωπείο, η Συμμαχία της Κορίνθου εδραίωσε την κυριαρχία της Μακεδονίας στην Ελλάδα, με τον Φίλιππο να αναλαμβάνει τον ρόλο του ηγεμόνα, ασκώντας σημαντική επιρροή στο συμβούλιο της συμμαχίας.
Την ίδια περίοδο, οι περσικές δυνάμεις υπό τον Αρταξέρξη είχαν ανακτήσει εδάφη στη Μικρά Ασία και είχαν εδραιώσει τον έλεγχό τους στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, ανακτώντας μεγάλο μέρος της πρώην αθηναϊκής θαλασσοκρατίας. Ο Ισοκράτης καλούσε τις ελληνικές πόλεις να συσπειρωθούν εναντίον των Περσών, αλλά καμία πόλη-κράτος δεν ήταν αρκετά ισχυρή για να αντιμετωπίσει μόνη της τον Αρταξέρξη. Ο Φίλιππος, ωστόσο, αναδείχθηκε στον πιο ισχυρό ηγεμόνα της εποχής, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του Πέρση βασιλιά, ο οποίος επιχείρησε να περιορίσει τη δύναμή του στηρίζοντας τους Θράκες εναντίον του, χωρίς επιτυχία.
Η πρώτη σύνοδος της Συμμαχίας πραγματοποιήθηκε στην Κόρινθο, απ’ όπου πήρε την ονομασία της. Δομήθηκε γύρω από τον ηγεμόνα Φίλιππο Β΄, το συνέδριο των εκπροσώπων των πόλεων και τους δικαστές. Μόνο η Σπάρτη αρνήθηκε να συμμετάσχει, μη δεχόμενη την ηγεμονία της Μακεδονίας. Οι αποφάσεις της εκδίδονταν σε διάφορες πόλεις, όπως η Κόρινθος, η Αθήνα, οι Δελφοί, η Ολυμπία και η Πύδνα, ενώ κάθε μέλος παρείχε στρατεύματα αναλογικά με τη δύναμή του.
Οι εκπρόσωποι των πόλεων έδωσαν όρκο πίστης στη συμμαχία, δεσμευόμενοι να τηρούν την κοινή ειρήνη και να μην επιτεθούν σε άλλα μέλη. Η παραβίαση του όρκου σήμαινε συλλογική στρατιωτική αντίδραση.
Ο Φίλιππος δολοφονήθηκε το 336 π.Χ. και ο Αλέξανδρος Γ΄ τον διαδέχθηκε. Όταν διαδόθηκε ψευδώς η είδηση του θανάτου του, η Θήβα επαναστάτησε, διώχνοντας τη μακεδονική φρουρά. Δεδομένης της προηγούμενης συνεργασίας της με τους Πέρσες κατά τους Περσικούς Πολέμους, η υπόλοιπη Ελλάδα δεν συγχώρησε την προδοσία της. Το συμβούλιο της συμμαχίας αποφάσισε την καταστροφή της πόλης, η οποία λεηλατήθηκε από τον στρατό του Αλέξανδρου το 335 π.Χ. Οι ιερείς και το σπίτι του ποιητή Πίνδαρου γλίτωσαν, αλλά ο πληθυσμός υποδουλώθηκε και η γη της Θήβας μοιράστηκε στις γειτονικές πόλεις.
Αμέσως μετά, ο Αλέξανδρος εφάρμοσε το σχέδιο του πατέρα του για την εκστρατεία στην Ασία, με τη Συμμαχία της Κορίνθου να τον ακολουθεί. Μόνο οι Λακεδαιμόνιοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.
Μετά τη μάχη του Γρανικού το 334 π.Χ., ο Αλέξανδρος αφιέρωσε 300 πανοπλίες στην Αθηνά, με την επιγραφή: «Ο Αλέξανδρος, γιος του Φιλίππου, και οι Έλληνες, πλην των Λακεδαιμονίων, από τους βαρβάρους της Ασίας».
Μετά τη μάχη της Μεγαλοπόλεως το 331 π.Χ., η Σπάρτη υποτάχθηκε στον Αλέξανδρο και εντάχθηκε στη Συμμαχία. Το 323 π.Χ., με τον θάνατό του στη Βαβυλώνα, η συμμαχία άρχισε να διαλύεται. Έναν χρόνο αργότερα, ξέσπασε ο Λαμιακός Πόλεμος μεταξύ των ελληνικών πόλεων και του μακεδονικού στρατού, σηματοδοτώντας το τέλος της Συμμαχίας της Κορίνθου.
