Η συμφωνία Μελόνι – Ράμα και οι καμπάνες που δεν ακούει ο Ελληνισμός

Γράφει

ο Παναγιώτης Μπάρκας

Η ΕΙΔΗΣΗ

Τελευταία σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο γίνεται πολύς λόγος για τη συμφωνία Ράμα-Μελιόνι που προβλέπει την μεταφορά Αράβων μεταναστών και προσφύγων από Ιταλία στην Αλβανία και την εγκατάσταση σε ιταλικούς επίσης καταυλισμούς, αλλά στο βορειοδυτικό τμήμα της Αλβανίας. Πρόκειται για 36 χιλιάδες το χρόνο.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Υπάρχουν δύο επίπεδα αντιδράσεων.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν τη δυνατότητα μετατροπής της Αλβανίας σε διάδρομο των μεταναστευτικών ροών προς Ευρωπαϊκές χώρες. Βλέπουν ότι η Ιταλία, μέσω της Αλβανίας, βρήκε ένα έμμεσο τρόπο για να κάμψει την αντίσταση χωρών της Ε. Ένωσης, που δε δέχονται να μοιραστούν τον όγκο των μεταναστών που κατακλύζει την Ιταλία, όπως και την Ελλάδα. Υπό το σκεπτικό αυτό η Μελιόνι ίσως βρήκε και έναν τρόπο να σώσει τις προεκλογικές υποσχέσεις για το μεταναστατευτικό. Η εμπειρία επιβεβαιώνει τις επιφυλάξεις των ευρωπαίων, εφόσον από τις χιλιάδες μετανάστες που φθάνουν στο αλβανικό έδαφος από διάφορες γειτονικές χώρες, κανείς τους δεν έχει μείνει στην Αλβανία, παρά τις ευρωπαϊκές επενδύσεις για να μείνουν εδώ. Έχουν διεισδύσει στην Ευρώπη, διότι λειτουργούν άψογα τα οργανωμένα κυκλώματα προώθησής τους στον ευρωπαϊκό τους προορισμό.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΦΟΡΑΕΙ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ. (Κυρίως εμάς τους Έλληνες στις περιοχές με κάποτε αμιγή ελληνικό μειονοτικό πληθυσμό). Πέρα από την αντίδραση της αλβανικής κοινής γνώμης ότι για τους καταυλισμούς παραχωρείται αλβανικό έδαφος στην Ιταλία, υπάρχει και η ανησυχία ότι οι μετανάστες θα δημιουργήσουν εσωτερικό κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα στην Αλβανία. Αυτό διότι, μετά την ιταλική διαλογή, από την οποία θα προκύψει ένας αριθμός μεταναστών που θα επωφεληθεί άσυλο και κατά τη συμφωνία, θα επιστρέψει στην Ιταλία (προφανώς ελάχιστο ποσοστό), οι υπόλοιποι, σε μερικά χρόνια πάνω από 100 χιλιάδες, πρόκειται να μείνουν στην Αλβανία. Θα είναι κυρίως άνδρες και θα ζητήσουν την επιβίωσή τους εδώ με ότι αυτό συνεπάγεται.

Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

Το σενάριο αυτό δεν παίζει μόνο για το βορά της Αλβανίας, αλλά και γενικότερα για ολόκληρη την Αλβανία. Ειδικά για τις περιοχές μας. Είδαμε τα τελευταία χρόνια τις προσπάθειες για κατασκευή προσφυγικών καταυλισμών στο χώρο μας. Κάποια μάλιστα με τη συνδρομή της Ελλάδας. (Λειβαδιά, Ραντάτι, Αρσί Λένγκο, – απέναντι από Δερβιτσάνη, Αργυρόκαστρο, κλπ).

Είναι γνωστό ότι οι φόβοι των αποψιλωμένων Ελλήνων, πως τα σπίτια και οι περιουσίες τους στα πατρώα εδάφη μπορεί κάποια μέρα να περάσουν σε αλλοεθνή χέρια, καταλάγιασαν όταν είδαν να αποψιλώνεται και το γύρω αλβανικό στοιχείο. Ξεθάρρεψαν και άρχισαν ξανά να φτιάχνουν τα σπίτια τους, παρά το γεγονός ότι δε φροντίζουν να αποχτήσουν τους επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας. Παρά το γεγονός ότι κυκλοφορούν πραγματικές φήμες ότι σκοπίμως δεν παραχωρούνται οι τίτλοι ιδιοκτησίας σε Έλληνες (!!)

Τώρα, όμως, με την έξαρση του μεταναστευτικού κύματος από Αφρική και Ασία και στο πλαίσιο της ανοιχτής τάσης των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών να κρατήσουν αλώβητες τις χώρες τους από την σύγχρονη αυτή ασθένεια της παγκόσμιας τάξης, θα βρεθούν τρόποι, μέσα και κίνητρα ώστε τόποι δημογραφικά κενοί και πλούσιοι, όπως οι δικές μας περιοχές, να κατοικηθούν από αυτές τις ροές. Οι περιοχές μας πληρούν όλες τις προϋποθέσεις … Απλώς φαίνεται ότι δεν έφτασε η ώρα. Συνηγορεί και συμβάλλει πλήρως η αδιαφορία του Βορειοηπειρώτη και η απερισκεψία του να χτίζει, να ανακαινίζει το σπίτι του, να φτιάχνει υποδομές και να τα αφήνει έρημα.

Ο ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ΓΟΝΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στην Ελλάδα, στο όνομα του ιδεολογήματος της «μεγάλης ελληνικής καρδιάς», προωθούνται στο έδαφός της εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες. Οι δήθεν αντιστάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων, προβάλλονται για να δείχνουν ότι συμπορεύονται την ανησυχία του ελληνικού λαού. Στην ουσία, εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και των πατρόνων τους. Οι αντιδράσεις του τύπου αποτελούν μέσο πίεσης προς την Ευρώπη να αυξήσει την ταγή. Όχι για τον προϋπολογισμό, αλλά και για τις τσέπες των εξουσιαστών. Οι δεκάδες ΜΚΟ, που «διαχειρίζονται το μεταναστευτικό» στην Ελλάδα, συνδέονται με χιλιάδες νήματα με τους εξουσιαστές. Η εξέλιξη οδηγεί σε συμπέρασμα για τους πραγματικούς στόχους του επιδοτούμενου οργασμού κτιριακών εγκαταστάσεων στέγασης στην Ελλάδα. Οικοδομούσαν όσοι είχαν μέσα. Τώρα οι ίδιοι και με τα ίδια μέσα ενοικιάζουν τις οικοδομές αυτές, και όποιες αυτοί βρουν μεταξύ των δικών τους, στους μετανάστες και πρόσφυγες έναντι παχουλών ενοικίων που πληρώνει η Ευρώπη. Ασφαλώς, για να μείνουν οι ροές αυτές έξω από τις πόρτες της Δυτικής Ευρώπης. Είναι λοιπόν ο νέος τρόπος να βγάλουμε χρήματα. Στη δεκαετία του ’90 με την πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη (κυρίως στην Αλβανία) η Ελλάδα «άνοιξε τις πόρτες» για εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες. Δεν τους έλεγχε, δεν τους κατάγραφε, δεν επαγρυπνούσε. Η Ευρώπη είχε ανοίξει το στρόφιγγα για την στέγασή τους και η Ελλάδα στο δόγμα της αποφυγής της γήρανσης, τούς δεχότανε. Σε μερικές όμως δεκαετίες, κατάλαβε ότι έμπλεξε, παρά την εικόνα που θέλει να πιστεύει!!

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

Ο ελληνικός λαός «αδιαφορεί». Πιθανόν να τον ικανοποιεί το γεγονός ότι δεν αισθάνεται άμεσα την προσβολή της τσέπης του. Ή πιθανόν τρίματα να φθάνουν και στις δικές του τσέπες. (Εδώ που τα λέμε, για να δικαιώνεται και ο αείμνηστος Πάγκαλος). Συνεπώς, δεν θέλει να καταλάβει ότι προσβάλλεται η πατρίδα του.

Η ελληνική διανόηση, αυτή που με το αζημίωτο υπερασπίζεται τον ελληνικό «ουμανισμό», επικαλείται την μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού και την ικανότητά του να αλλοιώνει σε όφελος της δικής του ταυτότητας τούς ξενόφερτους πληθυσμούς στην ένδοξη Ελλάδα και από τη διασταύρωση μαζί τους να αναδεικνύονταν περισσότερος ισχυρός. Όμως οι μυλόπετρες αυτές του Ελληνισμού αλλοιώθηκαν, αλλοιώθηκαν ανεπανόρθωτα, από τότε που ο Ελλαδισμός (ελληνικό κράτος) στήριξε την επιβίωσή του στην απομύζηση του Ελληνισμού. Και η διαλεκτική λέει πάντα υπάρχει και η αντίστροφή μέτρηση. Τόσο το περισσότερο που τα σαγόνια της Δύσης είναι και σχετικά και απόλυτα, πολύ περισσότερο ισχυρά για να τα αντέξει η Ελλάς.