Και οι δύο παλιό κόκαλο, άνθρωποι με αναμούστρα
Δεν ξέρω πώς έτυχε να είναι μέσα στο φωτογραφικό μου αρχείο αυτή η πολυκαιρισμένη, κιτρινισμένη φωτογραφία. Είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά και τους δύο εικονιζόμενους. Αν ρωτούσα την μητέρα μου τότε, για να μου έλεγε κάτι για το χαρακτήρα τους, θα μου απαντούσε: Είναι και οι δύο παλιό κόκαλο, άνθρωποι με αναμούστρα.
Αυτού, έτσι όπως τους βλέπετε, είναι καθισμένοι, κάπου σε απανεμιά, στα αμπέλια της Δερβιτσάνης. Ο Νάσιος Καραντζάς φρόντιζε το αμπέλι του, κοντά στην Αγία Βαρβάρα, ενώ ο Κώτσιος Μαλιούκης είχε απλώσει σε βοσκότοπο το κοπάδι προβάτων και σκάριζε. Βρήκαν λίγο χρόνο να τα πουν. Να ξεσκάσουν.
Το βλέμμα τους, καθώς συνομιλούν, είναι στραμμένο από τα κει που ανατέλλει ο ήλιος. Όλο κάτι λένε για την απεραντοσύνη που έχουν απέναντι. Αν είχαν τα χαλίκια αφτιά, θα άκουγαν σίγουρα, το διάλογο που έκρυβε μέσα πόνο και παράπονο για την πατρίδα τους, την Ελλάδα.
