Κακά μαντάτα πλάκωσαν …
Αντλήσαμε το θέμα από έναν φοιτητή που ξεβγήκε ας πούμε απότομα. Ήταν στο χωριό, σε κλειστό περιβάλλον. Κοντά στους γονείς, τελείωσε το σχολείο του και η συνέχεια του τώρα είναι οι σπουδές σε Πανεπιστήμιο της Ελλάδας.
Αυτό τον Αύγουστο του ξεφαντώματος, ο νεαρός το «παράκανε». Βγήκε από το τσόφλι του. Πήρε σβάρνα σχεδόν όλα τα πανηγύρια στη Δρόπολη. Όπου άκουγε βιολιά εκεί και αυτός.
Δεν άφησε χωριό απάτητο, χορό που να μην μπει και να το «κάψει»
Σαν να άνοιγε κι έκλεινε αυτός -με το «κλειδί» του κάθε γλέντι. Το ευχαριστήθηκε…
Όμως, μόλις έπεσε μεγάλη σιωπή στην περιοχή, τον έπιασε κατάθλιψη, Τι είναι τούτη η βουβαμάρα, λέει. Με ποιον θα βγω βόλτα, να αλλάξω μια κουβέντα, να πάω για καφέ;! Τι να κάνω εγώ τώρα εδώ…;!
Δυσκόλεψαν για το νεαρό τα πράγματα. Πήρε τέλος ο ενθουσιασμός και η κινητικότητά του.
Του χρόνου, δηλώνει, και νιώθεις ότι αυτό είναι ρητή απόφαση, τέτοιον καιρό και κάθε χρόνο, έτσι όπως κατάντησε ο τόπος μας, να βάλουν κιάλια οι δικοί μου, χωριανοί, συγγενείς και φίλοι για να με δουν στην πόρτα τους. Δεν θα το κουνήσω από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί θα περάσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές.
