Κατάσταση που σου προκαλεί κατάθλιψη…

Το χωριό μου, το κεφαλοχώρι, η Δερβιτσάνη, στο οποίο γίνεται το τεστ της αντοχής του τόπου μας, αυτή τη φορά με περίμενε θυμωμένο. Η σημερινή κατάστασή του σου προκαλεί κατάθλιψη.

Φίλος μου, σαν έρχεται σπίτι μου, διασχίζοντας την πλατεία του χωριού, λέει ότι στο δρόμο καλημέρισε μόνο ένα άτομο κι είδε μια γυναίκα να ανοίγει στα γρήγορα την εξώπορτα, να βγάζει λίγο το κεφάλι και να κλείνει αμέσως.

Στη γειτονιά μου το σπίτι απέναντι κλειστό. Αδυνατούν πια τα γερόντια να επισκεφτούν το χωριό. Ζουν στα βαθιά γηρατειά μόνιμα στην Αθήνα, κοντά σε γιατρό και νοσοκομείο, για να προσέχουν την υγεία τους.

Στο μεγάλο διάλειμμα, οι μαθητές που βγαίνουν και πηγαίνουν στα καταστήματα να πάρουν κάτι για κολατσιό, οι περισσότεροι μεταξύ τους μιλούν αλβανικά.

Τα γειτονικά αλβανικά χωριά στέλνουν τη νέα γενιά για σπουδές στα ελληνικά σχολεία μας. Για να μάθει τα ελληνικά. Με στόχο να πάει πρώτα στην Ελλάδα και μετά να φύγει πιο μακριά. Σε Ευρώπη και Αμερική.

Κι ακούς συμβουλές, γίνονται αναλύσεις, δήθεν προσπάθειες για να σωθεί ο τόπος μας, που έχει νεκρώσει. Να αναδιοργανωθεί η Ομόνοια, να λειτουργήσουν δημοκρατικά τα κόμματά μας χωρίς μέλη, να στέλνουμε βουλευτές ελληνικής καταγωγής στο Αλβανικό Κοινοβούλιο…

Όλα αυτά και άλλα πολλά, είναι τεχνάσματα για επιβίωση προσώπων κι όχι του χώρου μας, που έχει πιάσει πάτο.

04.06.2025