Κάτω από τον ίσκιο της Ακρόπολης
«Νωπός» κάτοικος στην Αθήνα, για αρκετό χρονικό διάστημα μπερδευόμουν, έχανα τον «άγιο» μου στις κινήσεις μου, κυρίως στην πλατεία Ομονοίας. Δεν ήξερα πού πέφτει η Ακρόπολη και πού ο Λυκαβηττός…
Ο ήλιος νόμιζα ότι ανέτειλε ανάποδα.
Είχα χάσει εντελώς τον προσανατολισμό, το μπούσουλα. Ερχόμουνα στην Αθήνα όχι απλά από χωριό, από επαρχία, αλλά πραγματικά από άλλον πλανήτη.
Μόλις έπιασα δουλειά κι ενοικίασα διαμέρισμα, ανέβηκα κάπως οικονομικά, πλάκωσαν στον μικρό μου χώρο, που σου πιανόταν η ανάσα, συγγενείς και φίλοι. Στρωματσάδα κοιμόμασταν, στο μικρό τραπέζι τρώγαμε με τη σειρά…
Παρατούσα τότε το απαραίτητο πενιχρό μεροκάματο και τους ξεναγούσα σε ιστορικά μουσεία, σε αρχαιολογικούς χώρους, αλλά κυρίως στην Ακρόπολη. Θα πικραινόμουν, θα αισθανόμουν άβολα, αν τυχών έφευγε κανείς, χωρίς να δει τον Παρθενώνα.
Εκείνη την περίοδο – με φίλο μου Ελλαδίτη από την «Πλάκα» – σε ελεύθερο χρόνο, συνήθως απογεύματα, μετά τη δουλειά, πότε πίναμε παρέα καφέ στου «Ψειρή» και πότε τρώγαμε κανένα νόστιμο κεμπάμ στο «Θανάση».
Ομολογώ μια μέρα στο φίλο μου την πράξη μου, τη συμπεριφορά μου, την αδυναμία μου σχετικά με την ξενάγηση των δικών μου ανθρώπων: «Το και το… αυτό κάνω …».
Μετά από μια περίεργη ματιά που μου έριξε, τοποθετείται, εκφράζεται: Μου λέει με βαρύ ύφος κάτι που ακόμα δεν μπορώ να το αντιληφθώ, ούτε να το ξεχάσω:
«Σοβαρά, εσύ φτωχός άνθρωπος, παρατάς κάθε λίγο και λογάκι το μεροκάματό σου και κάνεις «αυλή κι αλώνι» την Ακρόπολη;! Ζω κάτω από τον ίσκιο της χρόνια τώρα και δεν πήρα ποτέ τον κόπο να ανέβω να τη δω. Ποιος ο λόγος;! Πέτρες είναι…;!»
Συγκρατήθηκα…, για να μην γινόμασταν εκείνη τη στιγμή «μαλλιά κουβάρια», «από δεκαοχτώ χωριά χωριάτες…» και θα χάζευε με μας όλο το Μοναστηράκι.
Αυτομάτως εκείνη τη στιγμή ο νους μου πήγε στους πολλούς ανιστόρητους Ελλαδίτες που, όταν δημοσιογράφος τους βάζει μικρόφωνο στο δρόμο και τους ρωτά:
-Τι γιορτή είναι η 25η Μαρτίου και τι η 28η Οκτωβρίου;! – δεν ξέρουν τι να απαντήσουν. Σηκώνουν τους ώμους ψηλά … τα χάνουν καντάρια.
Περίεργο…, να μπερδεύουν ακόμα και τις Εθνικές Γιορτές! Πάρτο με το νου σου τι θα πει να μην γνωρίζεις την ιστορία του τόπου σου, εσύ ο νεοέλληνας…
…Κι ούτε να παίρνεις τον κόπο να επισκεφτείς την Ακρόπολη, όταν καθημερινά, ξοδεύοντας τα μαλλιά της κεφαλής, εκατομμύρια ξένοι απ’ όλο τον κόσμο, έρχονται να τη δουν … Και να τη θαυμάσουν!
24.04.2022
