Μέρκελ: Ο «ζητιάνος» Παπανδρέου, το «φουσκωμένο» έλλειμμα και η χρεοκοπία
Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το παρασκήνιο της ελληνικής κρίσεως κάνει η Άγγελα Μέρκελ στο βιβλίο της «Ελευθερία» που κυκλοφόρησε χθες και στην χώρα μας. Καταλογίζει την κυρία ευθύνη για την χρεοκοπία της Ελλάδος στον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, μιλώντας για την κατάπληξη που της είχε προκαλέσει η απάθειά του και το γεγονός ότι δεν έδειχνε να έχει αίσθηση του επείγοντος, κατά τις κρίσιμες συνόδους κορυφής της ΕΕ, κατά τις οποίες ανεζητείτο λύσις για το πρόβλημα της Ελλάδος.
Γράφοντας με έναν περίτεχνο τρόπο τον χαρακτηρίζει «ζητιάνο», κάνοντας αναφορά στον Οδυσσέα. Συγκεκριμένα, σχολίασε την δήλωση Παπανδρέου από το Καστελλόριζο που κατέληγε: «Ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά» λέγοντας: «Αναφερόταν στον Οδυσσέα, ο οποίος περιπλανήθηκε για δέκα χρόνια μετά τη μάχη της Τροίας, έχασε όλους τους συντρόφους του και επέστρεψε στο νησί του, την Ιθάκη, μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο».
Άκρως ενδιαφέροντα τα όσα γράφει για τον χρόνο που «χάθηκε», καθώς η Κυβέρνησις Παπανδρέου αδρανούσε από το φθινόπωρο του 2009 που ανέλαβε καθήκοντα μέχρι τις 23 Απριλίου του 2010, όταν τα πράγματα είχαν φθάσει στο απροχώρητο: «Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, τον Οκτώβριο του 2009, η νέα κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου διενήργησε αμέσως ταμειακό έλεγχο και ενημέρωσε τους Έλληνες πολίτες ότι το έλλειμμα του ελληνικού προϋπολογισμού δεν ήταν 3,7% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, όπως είχε δηλωθεί την την άνοιξη, αλλά 12,7%. Αυτό οδήγησε σε αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Στα τέλη του 2009 ο Παπανδρέου ζήτησε τη συνδρομή του διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος ωστόσο δήλωσε αναρμόδιος, καθώς η Ελλάδα ήταν μέλος μιας νομισματικής ένωσης και τον παρέπεμψε στην Ευρωπαϊκή επιτροπή. Η τελευταία απαίτησε από την Ελλάδα να μειώσει το έλλειμμά της κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες το 2010. Ο Παπανδρέου συμφώνησε αρχικά, όμως δεν παρουσίασε κάποιο σχέδιο για την επίτευξη του στόχου. Στην τηλεφωνική μας συνομιλία είπα στον Σαρκοζί ότι δεν έβλεπα τι μπορούσαμε να κάνουμε για την Ελλάδα την επόμενη μέρα. Το απόγευμα επικοινώνησα πρώτα τηλεφωνικά με τον Παπανδρέου, ο οποίος περιέγραψε μεν την κατάσταση στη χώρα του ως τεταμένη, δεν μου έδωσε ωστόσο την εντύπωση ότι έκρινε επείγουσα την ανάληψη δράσης».
Παραθέτει δε παρακάτω τις «αδιάφορες» απαντήσεις Παπανδρέου στα πιεστικά της ερωτήματα: «Ρώτησα ευθέως τον Παπανδρέου «Εσύ τελικά τι θέλεις;» Η απάντηση ήταν ότι δεν ήθελε τίποτα, αλλά πως η Ελλάδα βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση». «Πότε θα παρουσιάσεις στην Επιτροπή τα σχέδιά σου για την εξοικονόμηση των τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ;» ρώτησα τον Παπανδρέου. O Παπανδρέου απάντησε ότι χρειάζεται χρόνο. Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Εν μέσω αυτής της ασφυκτικής πίεσης να γίνει κάτι για την κατάσταση, ο ίδιος συμπεριφερόταν σαν να έχει όλο τον χρόνο του κόσμου μπροστά του».
Η αδράνεια συνεχιζόταν και τον Μάρτιο του 2010. Γράφει η κ. Μέρκελ: «Στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 25ης και 26ης Μαρτίου 2010 η Ελλάδα δεν είχε ακόμη υποβάλει ικανοποιητικές προτάσεις για εξοικονόμηση πόρων και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». «11 Απριλίου Το Eurogroup ενέκρινε λεπτομερές πρόγραμμα για την Ελλάδα: 30 δισεκατομμύρια διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης και άλλα 15 δισεκατομμύρια ευρώ από το ΔΝΤ. Η μόνη δυσκολία: η Ελλάδα δεν είχε ζητήσει ακόμη οικονομική στήριξη. Η συνθήκη αυτή άλλαξε στις 23 Απριλίου 2010, ημέρα που ανακοινώθηκε ότι το ελληνικό έλλειμμα θα ξεπερνούσε το 15% με αποτέλεσμα την περαιτέρω άνοδο των spreads. Η Ελλάδα κινδύνευε πλέον να χάσει την πρόσβασή της στις αγορές προκειμένου να δανειστεί. Εκείνη την περίοδο ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου απουσίαζε από την Αθήνα. Βρέθηκε λοιπόν στην ανάγκη να προβεί σε μια δημόσια δήλωση για την κατάσταση στη χώρα του από το Καστελόριζο, ένα νησάκι κοντά στις τουρκικές ακτές».
Όπως αναφέρει παρακάτω η Άγγελα Μέρκελ στις 7 Μαΐου το σχέδιο διασώσεως οριστικοποιήθηκε. Η Ελλάς έλαβε 80 δις ευρώ σε διμερή δάνεια και 30 δις από το ΔΝΤ. Αν δεν είχε επιδειχθεί η αδράνεια Παπανδρέου οι ανάγκες της χώρας δεν θα είχαν εκτοξευθεί σε αυτό το επίπεδο. Το αρχικό σχέδιο της Κομμισσιόν προέβλεπε μόνον 30 δις σε διμερή δάνεια και 15 δις από το ΔΝΤ. Αυτό θα ήταν το κόστος, αν ο Γιώργος Παπανδρέου, με την αδράνειά του δεν είχε καταδικάσει την χώρα.
Όσο για το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη, η Γερμανίδα πρώην Καγκελάριος είναι ξεκάθαρη: «Ήδη το καλοκαίρι του 2012 είχε σκεφτεί πολύ τα επιχειρήματα όσων ήθελαν να πείσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Δεν κατάφεραν να με μεταπείσουν. Έκτοτε η θέση μου ήταν ξεκάθαρη. Η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει μέρος της ευρωζώνης. Η εξώθηση μιας χώρας να αποχωρήσει από τη νομισματική ένωση θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Επιπλέον, από τη στιγμή που μια χώρα αποχωρούσε, θα αυξανόταν η πίεση στην επόμενη. Επίσης το ευρώ ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό νόμισμα και η Ελλάδα ήταν το λίκνο της δημοκρατίας».
Εφημερίδα Εστία