Μια ΣΥΓΓΝΩΜΗ για τους Έλληνες της Αλβανίας

Ήταν πριν 15 και πλέον χρόνια όταν με μετέθεσαν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Αργυροκάστρου σαν Αρχίατρο χειρουργό. Με αυτή την ευκαιρία γύρισα τα περισσότερα χωριά και είδα ανθρώπους που μου θύμιζαν το χωριό μου παλιά. Απλούς, ήρεμους, χαμογελαστούς, ευγενείς, καλοκάγαθους.

Πόσο άδικο ήταν αυτούς, εμείς εδώ, να τους αποκαλούμε υποτιμητικά Αλβανούς; Γιατί ενώ και οι Αλβανοί έχουν μια αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, εμείς φτάσαμε να τη στερήσουμε από τους ομοεθνείς μας.

Αυτοί που πλήρωσαν ακριβά ότι ήταν Έλληνες, έπρεπε να αποδείξουν σε εμάς την εθνική τους ταυτότητα. Τι ειρωνεία!

Σε εμάς που μπορεί να ταξιδεύσουμε σε όλα τα Βαλκάνια και την Ευρώπη εκεί δίπλα, «μέσα», δε θα πάμε. Θα έχουμε όμως άποψη!

Πήγα λοιπόν, βοήθησα και τους βοηθώ, όσο μπορώ. Πήγαν τα παιδιά μου και εργάσθηκαν εκεί.

«Μέσα» έχω μόνο φίλους.

Το καταθέτω αυτό γιατί το χρωστάω στον αδελφό μου το Γιάννη, το Βαγγέλη, τη Γάλλω και τον μπάρμπα Πήλιο, τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον πατέρα Νικόδημο.

Εγώ τη δική μου συγγνώμη την είπα εδώ και καιρό, εσείς πότε;

Κωνσταντίνος Βλάχος