Μοναδική λύση: Συγκρατείς -μέσω οικονομικής στήριξης- τους εναπομείναντες στην Βόρειο Ήπειρο
Του Αλκιβιάδη Νταλέ
Οι αναφορές στην ιστορική διαδρομή, οι αναλύσεις, οι διατυπώσεις και οι διαπιστώσεις για το πως εξελίχτηκε το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα μέχρι και σήμερα ποικίλουν και μας βοηθούν απλά να φρεσκάρουμε την ιστορική μνήμη. Άλλες οι συνθήκες, οι προβληματισμοί και οι απαιτήσεις το ‘13, άλλες το ‘34, το ‘45 και άλλες το ‘91.
Το βασικό ζητούμενο είναι τι προσπάθειες καταβάλλονται για το παρόν και το μέλλον της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Εκτός των πολλών προβλημάτων θεωρούμε βασικό το πρόβλημα της πληθυσμιακής συρρίκνωσης του χώρου μας. Το συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο είναι ευρύτερο, δεν αφορά μόνον το χώρο μας, όμως συνδέεται άμεσα με την απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας.
Μοναδική λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είναι η οικονομική ενίσχυση όσων ακόμα επιμένουν στα πάτρια εδάφη, αλλά και όσους προτίθενται να γυρίσουν και να επενδύσουν εκεί, έστω και ως συνταξιούχοι πια.
Αλήθεια, υπάρχει ενημέρωση για τους δημότες μας, από αρμόδιες υπηρεσίες σχετικά με τα κρατικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, τις πηγές απ’ όπου μπορούν να βοηθηθούν, να στηριχθούν οικονομικά όσοι επιθυμούν να επενδύσουν σε διάφορους τομείς;! Δεν υπάρχει.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη λεκτική μνεία στην τουριστική ανάπτυξη στον τόπο μας. Μάλλον έγινε viral η επίσκεψη ενός ζευγαριού Πολωνών τουριστών στη Σωτήρα ή η παρουσία πέντε Γάλλων καβαλάρηδων στην Πολύτσανη. Ας ήμαστε ειλικρινείς, ο τουρισμός πρώτα από όλα χρειάζεται έργα υποδομής. Βελτίωση του οδικού δικτύου, των παροχών ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης. Χρειάζεται καταλύματα φιλοξενίας και χώρους εστίασης. Ακόμα και έναν υποτυπώδες τουριστικό οδηγό δεν μπορέσαμε να εκδώσουμε. Και δόξα το θεό δεν μας λυπούν οι άνθρωποι της διανόησης. Κάθε μέρα και από μια παρουσίαση βιβλίου γίνεται.
Για τα συγκεκριμένα προβλήματα η θέση, η στάση του Εθνικού Κέντρου, των αλλεπάλληλων Ελληνικών κυβερνήσεων είναι γνωστή. Χρόνια τώρα ακούμε το δόγμα ότι: «Ο δρόμος για την στήριξη του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού περνάει από τα Τίρανα και την βελτίωση των Ελληνο-αλβανικών σχέσεων, με κύριο πρόσχημα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.» Κάτι που καθημερινώς επιβεβαιώνεται περίτρανα η αποτυχία του.
Μήπως είναι καιρός να εξετασθεί η εκδοχή: ο δρόμος αυτός να περνάει απευθείας από την Κακαβιά, το Μαυρομάτι, γιατί όχι και από τις συνοριακές διαβάσεις Δρυμάδες-Σωπικη και Πόβλα- Σμήνετσι, με στόχο την πραγματική οικονομική στήριξη;
Ένα μικρό παράδειγμα: Ο δρόμος σύνδεσης των Δρυμάδων με την Πολύτσανη είναι μόνον 12 Χμ. Και άλλα τόσα για την σύνδεση της άλλης πλευράς με το Χλωμό και την Τσιάτιστα. Πιστεύουμε ότι δεν είναι περισσότερα ούτε για την διασύνδεση των ορεινών του Θεολόγου και του Δελβίνου με τις κεντρικές οδικές αρτηρίες. Για τον προϋπολογισμό του Ελληνικού κράτους, του οποίου φορολογούμενοι πολίτες ήμαστε και εμείς, η πλειοψηφία των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, οι συγκεκριμένες επενδύσεις, κατά την ταπεινή μας γνώμη, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Απλά, απουσιάζει η πολιτική βούληση, ενώ υπερχειλίζουν οι επανειλημμένες υποσχέσεις.
Μια παράκληση στου δικούς μας εκλεγμένους, βουλευτές, δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους και υπαλλήλους, προέδρους των κοινοτήτων, των αδελφοτήτων, Συλλόγων και Ομοσπονδιών: «Κύριοι, για όσο διάστημα επιτελείτε τα ιερά σας καθήκοντα, ξεχάστε τις κομματικές ταυτότητες και ταμπέλες. Σηκώστε το ανάστημα σας υπέρ του κοινού συμφέροντος του τόπου και μην αρκείστε μόνον στην αυτοπροβολή, στις φωτογραφήσεις με υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα των Τιράνων ή της Αθήνας. Γιατί όσο έχετε ανάγκη εσείς την στήριξη των αφεντικών σας για την εκλογή σας, άλλο τόσο έχουν ανάγκη και αυτοί τους ψηφοφόρους που τους παρέχετε.»
Ας τονίσουμε και τον διαχρονικό και σημαντικό ρόλο στα δρώμενα του τόπου μας, την δράση των Σωματείων της διασποράς, όπως των αδελφοτήτων, των εξωραϊστικών, πολιτιστικών, φιλανθρωπικών και κάθε φύσεως συλλόγων, που τους προηγούμενους αιώνες διαμόρφωσαν τα χωριά μας. Έχτισαν σχολεία, εκκλήσεις, μύλους, βρύσες, γέφυρες. Πλήρωναν δασκάλους, παππάδες και προίκιζαν φτωχά κορίτσια. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη προηγούμενη χρονική περίοδο, σε συνθήκες υπέρμετρης μεταναστευτικής διαρροής, επιβάλλεται η εντατικοποίηση της δράσης αυτής ως καθοριστικός παράγοντας της στήριξης και της διατήρησης των αδιάρρηκτων διασυνδέσεων με την γενέθλια γης.
