Ὁ ἀείμνηστος ἐθνομάρτυς ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ πίπτει από τίς σφαῖρες τῶν ἀτίμων δολοφόνων τοῦ Εμβέρ Χότζα

Ὁ ἀείμνηστος ἐθνομάρτυς ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ πίπτει από τίς σφαῖρες τῶν ἀτίμων δολοφόνων τοῦ Εμβέρ Χότζα

Του Μιχάλη Χαρ. ΜΑΝΟΥ

Ἀγῶνες και αἷμα… Μία επέτειος

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ

Ὀ πρωτομάρτυς τῆς βορειοηπειρωτικῆς ἐλευθερίας
Ὀλόρθος. Ἀλύγιστος έστάθηκες στίς μπόρες
καί στῆς φυλῆς τό κάλεσμα ὀδηγητής.
Βράχος στίς θύελλες, ζεστή αγκαλιά στίς μαύρες ώρες.
Στούς σκλάβους ταπεινός πατέρας ἀντάμα κι’ ἀδελφός.
-Κοίττα, ό λαός μάς μένει δεμένος νικητής…
Τίς νύχτες τούς φωτίζεις μέ τῶν τρανῶν τό φῶς!

Ήταν ένα πένθιμο πρωϊνό τῆς 18ης Νοεμβρίου 1943. Τήν προτεραίαν οί κόκκινοι δαίμονες τοῦ Ἰσλάμ Ραντοβίτσκα, Διοικητού τῶν ἀναρχοκουμουνιστικών ὀρδών τῆς περιοχῆς Αὐλῶνος – Ἀργυροκάστρου, μπήκαν ἀμαχητεί στήν πάλαι τότε πρωτεύουσα τῆς Αὐτονόμου Βορείου Ἠπείρου και σκόρπισαν παντού τόν τρόμον καί τήν ἀγωνίαν.
Ἀπό τήν πόλιν τῆς μυθικῆς Ἀργύρως πέρασαν ὠς τότε καί άλλοι βάρβαροι. Πρόσφατο ἧταν τό πέρασμα τῶν νεωτέρων Ρωμαϊκῶν λεγεώνων καί τῶν σιδηροφράκτων Ούνων, τούς οποίους ή πόλη ταύτη αντίκρυσε μέ περίσσιο δέος.
Τό φευγαλέο αὐτό ὄμως δέος, δέν είναι δυνατόν νά συγκριθῆ μέ τῆς ἠμέρας αὐτῆς, τήν ἐπιθανάτιον ἀγωνία πού σφίγγει τίς ψυχές ὄλων.
Ὀ βαρβαρισμός τῆς στέπας, τό έγκλημα τοῦ μεσαίωνα κι’ ή ανήκουστος κτηνωδία τῶν ἐρυθρών Μακιαβελιστῶν πού κατέλαβαν τήν πόλι, βρίσκουν τήν ἠμέρα αὐτή τήν πιό φρικιαστική τούς εκδήλωση.

Καί ὀ εθνικός ἠγέτης τοῦ Βορειοηπειρωτικού λαοῦ, ὀ ἀείμνηστος ἐθνομάρτυς ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ πίπτει από τίς σφαῖρες τῶν ἀτίμων δολοφόνων τοῦ Εμβέρ Χότζα. Πίπτει διά τήν ἰεράν ἰδέα τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς μαρτυρικῆς Βορείου Ηπείρου, πίπτει διά τήν πατρίδα τῶν πατρίδων, τήν αἰώνιαν Ἐλλάδα!

Ὅ,τι δέν ἐτόλμησεν ἐπί τριακονταετίαν ὀ ἔξαλλος Ἀλβανικός σωβινισμός, ὅ,τι δέν ἀποφάσισε ὀ Ἰταλικός φασισμός, περιορισθείς εἲς τήν ἐξορίαν τοῦ ἐθνικού καί πνευματικού αὐτού κολοσσού εἲς τά Ἀπέννινα, ὅ,τι ἐσεβάσθη ἠ θύελλα τῶν Οὒνων, τό ἀπετόλμησε, μέ τήν ἔγκριση ή ὐπόδειξι τοῦ «Ἐλληνικοῦ» Ε.Α.Μ., ό συρφετός τῶν ἀναρχοκομμουνιστών τό πρωί τῆς 18ης Νοεμβρίου 1943.
Μά οἴ απόστολοι τῶν μεγάλων ἰδεωδών ὄπως ό Σαχίνης, ό Μαζάρυκ, ό Χρ. Λαδᾶς, ό Μπερναντότε, καί οί άλλοι ἀφανείς μάρτυρες τῆς ἐρυθράς κτηνωδίας δέν πεθαίνουν. Γίνονται τά φωτεινά ὀρόσημα πού χωρίζουν τήν ἐλευθερίαν ἀπό τήν δουλείαν. Γίνονται σύμβολα ἀγώνων καί υψηλῶν ἐπιδιώξεων ὡς ἐκείνη τοῦ μάρτυρος Βορειοηπειρωτικοῦ λαοῦ.

Ὁ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ μόνον εἴς τήν ἔξαλλον καί ἐγκληματική φαντασία τῶν ἐρυθρῶν σφαγέων τού έπαυσε νά ζή. Στή σκέψη καί στήν καρδιά τῶν ἀλυτρώτων Βορειοηπειρωτών καί τῶν πανελλήνων ἐξακολουθεί νά εἷναι ὀ ὀδηγητής ἠγέτης, τό μεγάλο παράδειγμα τῆς ἐγκαρτερήσεως καί τῆς θυσίας, ὀ ἐμψυχωτής γιά νέους ἐπικείμενους ἀπελευθερωτικοῦς ἀγώνες!

Σημείωμα βιβλίου:
«Τόν Ἰούλιο τοῦ 1942 εἲς Τίρανα συνέρχονται πέντε ἠγετικά στελέχη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ λαοῦ καί ἀναλαμβάνουν τήν πρωτοβουλία τοῦ συντονισμοῦ τοῦ ἀγώνος. Οἴ πέντε αὐτοί Ἔλληνες ἧταν:
1) ὀ ἐξ Ἀργυροκάστρου, ἀείμνηστος Σαχίνης Βασίλειος,
2) ὀ έκ Τιράνων Κώνστας Ἠλίας,
3) ὀ ἐκ Λεσκοβικίου, κάτοικος Κορυτσάς ἐργοστασιάρχης Τάσος Γεώργιος,
4) ὀ ἐκ Χειμάρας τέως εἰσαγγελεύς Κοκαβέσης Ἀνα-στάσιος καί
5) (τηρείτε μυστικός ἀκόμη), ἰδρύσαντες τό Μέτωπον Ἀπελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου».

Σχετικά άρθρα: