Ο καταρράκτης της «Δέσης του Γιώτου»

Του Αλκιβιάδη Νταλέ

(Εξερευνώντας τους άγνωστους φυσικούς θησαυρούς στα άδυτα του Λάκκου του Μιτσούρκου)

Αυτή τη φορά η προσπάθεια να προσεγγίσω τον καταρράκτη στράφηκε με επιτυχία, έχοντας μαζί μου για βοηθό ένα βατοκόπι και ένα χοντρό ξύλινο κοντάρι. Η παλιά διαδρομή, που ακολουθούσε την πορεία του αυλακιού, ήταν απροσπέραστη λόγω των κατολισθήσεων και της αχαλίνωτης βλάστησης. Γι’ αυτό το λόγο ακολούθησα ένα δύσκολο μονοπάτι κάτω από το βράχο του παλιού νερόμυλου.

Οι εικόνες που αντικρίζει κανείς, φθάνοντας με δυσκολία στον προορισμό, σε αποζημιώνουν με το παραπάνω. Σε απόσταση περίπου 50 μέτρων από την Δέση του Αυλακιού που σώζεται ακόμα, βρίσκεται ο μεγαλύτερος και ο πιο εντυπωσιακός καταρράκτης, από τους πολλούς που βρίσκονται στο Λάκκο του Μιτσούρκου.

Στις δυο πλευρές της χαράδρας υψώνονται απότομοι βράχοι ύψους περίπου 50 μέτρων και στην κορυφή είναι η πυκνή βλάστηση, που δεν σε επιτρέπει να δεις ουρανό. Μπροστά στον καταρράκτη είναι ένας τεράστιος βράχος, σφηνωμένος στη χαράδρα, ο οποίος δημιουργεί φυσική γέφυρα, αλλά και ένα είδος κουρτίνας μπροστά στον καταρράκτη. Η ανάβαση στο πάνω μέρος του βράχου, μέσα από την κοίτη του Λάκκου, είναι σχεδόν αδύνατη.

Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο οι συγχωριανοί μου μετριούνται στα δάχτυλα που έφτασαν στο σημείο αυτό.

Το τρίπτυχο: Παλιοί Νερόμυλοι – Καταρράκτης – Εξωκλήσι της Θεοτόκου, που βρίσκονται σε ακτίνα περίπου 200- 300μ, μελλοντικά μπορούν να αποτελέσουν έναν αξιόλογο επισκέψιμο προορισμό.

* Το Αυλάκι του Γιώτου είναι ένα από τα τέσσερα αυλάκια που τροφοδοτούνταν με το νερό του Λάκκου και πότιζαν των κάμπο των Σχωριάδων κι ορισμένα χωράφια του Χλωμού.