Ο Λευτέρης Κοντός και η βροντόφωνη «καλημέρα» του στη Δερόπολη

Έφυγε σήμερα το πρωί ξαφνικά και πρόωρα από τη ζωή ο Λευτέρης Κοντός, ο άνθρωπος που ασχολήθηκε όλη του τη ζωή με τον πολιτισμό, την παράδοση, τις πατροπαράδοτες αξίες της Δρόπολης. Είναι ο ιδρυτής του Λαογραφικού Συγκροτήματος «Δρόπολη».

Θερμά συλλυπητήρια από την epimenoume.gr στους οικείους, συγγενείς και φίλους του! 

Γράφει

Ο Μηνάς Λέκκας

Ναι, ο Λευτέρης Κοντός και η γενέτειρά του μοιάζουν  με σιαμαία αδέρφια. Χρόνια τώρα, ολόκληρες δεκαετίες μένει εδώ, κολλημένος με την ιδιαίτερη πατρίδα του, την όμορφη Δερόπολη. Είναι ερωτευμένος μαζί της. Με το χορό και το τραγούδι της, με τα ήθη και έθιμά της, με την πλούσια λαογραφική της παράδοση, με τον αρχαίο και σύγχρονο πολιτισμό της.

Άδειασε η Δερόπολη. Το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού ανθρώπινου δυναμικού της δεν άντεξε στις ανώμαλες καταστάσεις της μεταπολίτευσης, στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στους διωγμούς και μετανάστευσε. Μαζί τους και το μεγαλύτερο κομμάτι των διανοούμενων αυτού του τόπου.

Ο Λευτέρης όμως εδώ, κολλημένος με τον τόπο που τον γέννησε. Αψηφώντας δυσκολίες και κινδύνους προσπαθεί να προβάλει τις πατροπαράδοτες αξίες του. Να δώσει μια αναλαμπή ζωντάνιας και χαράς στον ερημωμένο τόπο. Και τα καταφέρνει. Με τους λίγους εναπομείναντες νέους, με τους μαθητές των σχολείων, την πείρα και τη γνώση των γερόντων και την υπομονή και επιμονή του, τα καταφέρνει.

Και ο τόπος συνεχίζει να χορεύει και να τραγουδά. Αραιά, αλλά σταθερά και ποιοτικά. Βλέπει ο κόσμος, ένθεν και ένθεν των συνόρων και χαίρεται, ελπίζει. Βαστάει ο τόπος λέει μέσα του, αντέχει. Για ν’ αντέχει όμως, χρειάζεται κάποιοι να τον φροντίζουν, να μοχθούν. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Λευτέρης Κοντός, με το ιδιόμορφο πνευματικό του ανάστημα, που δε βασίζεται σε ψευδεπίγραφους επιστημονικούς τίτλους, αλλά στη μεγάλη θέληση για δουλειά, στη μεγάλη αγάπη για τον τόπο του, γι’ αυτό που κάνει. Γι’ αυτό που ανελλιπώς, για ολόκληρες δεκαετίες κάνει.

Πίσω από κάθε εκδήλωση, λαογραφική, πολιτιστική, επετειακή, πίσω από καλλιτεχνικούς και λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σχολείων, παρουσιάσεις λογοτεχνικών έργων και δημιουργών και γενικότερα, πίσω από κάθε πολιτιστική εκδήλωση στην Κάτω Δρόπολη, βρίσκεται ο Λευτέρης. Αν δεν είναι ο κύριος διοργανωτής, σίγουρα θα είναι ο συνδιοργανωτής. Βρίσκεται η δουλειά του, η ανησυχία του, η αγωνία του.

Αρθρογραφεί ο Λευτέρης χρόνια τώρα στις εφημερίδες του τόπου μας, εκφράζοντας τις ανησυχίες που τον διακατέχουν, για την κοινωνική και πολιτιστική ζωή μας, επικρίνοντας και κατακρίνοντας γεγονότα και καταστάσεις. Πολλές φορές ο λόγος του έχει ένα πηγαίο, αυτογέννητο χιούμορ με τα χρώματα της γενέτειρας, που τον κάνει ελκυστικό. Και όλα αυτά πηγάζουν από τη μεγάλη αγάπη του για τον τόπο του, για τη Δερόπολη, που τον τελευταίο καιρό της βροντοφώναξε τη μεγάλη του «Καλημέρα».

«Καλημέρα  ΔΡΟΠΟΛΗ», είναι το πρώτο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ένα ιστορικό και όχι λογοτεχνικό βιβλίο, όπως εσφαλμένα αναφέρεται στον πρόλογο και στο πισώφυλλο του βιβλίου. Στις τριακόσιες, σχεδόν σελίδες του βιβλίου αυτού, ξετυλίγεται η λαμπρή και πολυτάραχη ιστορία της αξιοζήλευτης αυτής περιοχής από την αρχαιότητα και μέχρι τις ημέρες μας.

 Στη διάθεση του αναγνώστη, αναφορές και μελέτες συγγραφέων και μελετητών της αρχαιότητας και της τουρκοκρατίας, του μεσοπολέμου και των νεότερων χρόνων. Όλοι τους και όλα τους τα γραπτά μαρτυρούν την ελληνικότητα αυτού του τόπου, τον αυτόχθονα κάτοικό του, τη βαρβαρότητα των επιδρομέων και καταχτητών, που απέτυχαν, όμως, ανά τους αιώνες να αλλοιώσουν και να αφελληνίσουν αυτόν τον τόπο και τους γηγενείς Έλληνες κατοίκους του.

Διαβάζεις και νιώθεις περήφανος γι’ αυτό που είσαι. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει στις σελίδες του βιβλίου αυτού την ιστορία της Δρόπολης γενικά και ξεχωριστά του κάθε χωριού της. Μπορείς να μάθεις, αν δε γνωρίζεις την προέλευση του ονόματος του χωριού σου και όλων των χωριών, τα τοπωνύμια και ανθρωπονύμια, τα μοναστήρια, τις εκκλησιές και τα ξωκλήσια, τον αριθμό των κατοικιών και των κατοίκων, τα ήθη και έθιμα, τα τραγούδια και τα μοιρολόγια, αρχαιολογικούς χώρους και φυσικά μνημεία, χιλιομετρικές αποστάσεις από τα κύρια διοικητικά κέντρα και πολλά άλλα.

Ο συγγραφέας έχει δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του αναγνώστη, προπάντων του νέου αναγνώστη, του διαμένοντα μακράν της γενέτειρας, ο οποίος στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας κινδυνεύει να χάσει την επαφή με τις ρίζες του. Το βιβλίο αυτό τον αγκαλιάζει με την αγάπη και τη στοργή της ιδιαίτερης πατρίδας, τον καλεί κοντά της, του δείχνει τις ομορφιές και τις αξίες της, τον κάνει περήφανο.

Θα ήταν όμως παράλειψή μου, αν κλείνοντας τις σειρές αυτές, δεν πω πως το εν λόγω βιβλίο έχει  και αρκετές ατέλειες και αδυναμίες. Μια επανέκδοσή του, απαλλαγμένη από κουραστικές επαναλήψεις και εξόφθαλμες παραλήψεις, μια πιο προσεχτική και υπεύθυνη επιμέλεια, θα το έβαζε στις πραγματικές του διαστάσεις, θα το έκανε πιο  χρηστικό κι ελκυστικό. Είναι καθήκον των ειδικών μια λεπτομερής κριτική ανάλυση. Εκείνο που με σιγουριά εμείς μπορούμε να πούμε, είναι πως το βιβλίο αυτό και όλο το έργο του Λευτέρη Κοντού, αυτού του δεσμώτη της πνευματικής βιοπάλης, εμπνέει απέραντη αγάπη για τη γενέτειρα την ιδιαίτερη  μας πατρίδα. Βροντοφωνάζει ασίγαστα, τραγουδιστά τους γνωστούς στίχους:   

Δερόπολή μου, μάνα μου, αγάπη μου μεγάλη,
Καύχημα και καμάρι μου κι αμάραντα μου κάλλη.
Μάνα μου, Δερόπολή μου,
Ακριβή γενέθλια γη μου!