Ο μύθος της Πεντάμορφης

Γράφει

η Λίντα Τσαμπίρη

Ένα μαρμάρινο ακέφαλο άγαλμα στέκεται εδώ και αιώνες στην κορυφή του μικρού νησιού που βρίσκεται στο Πόρτο Ράφτη. Οι ντόπιοι αποκαλούσαν το άγαλμα «Ράφτη» που απεικόνιζε έναν άντρα, ο οποίος κρατούσε στα χέρια του ένα χρυσό ψαλίδι.

«Ο Κολοσσός του Πόρτο Ράφτη», όπως είναι γνωστός, έργο του 2ου αι. μ.Χ., έχει ύψος 2,35μ. και είναι κατασκευασμένος από πεντελικό μάρμαρο. Πολλοί περιηγητές του 19ου αιώνα είχαν αναφέρει ότι πρόκειται για το άγαλμα του Απόλλωνα των Πρασιών ή ότι πρόκειται για την γυναίκα του Ηρώδη. Μερικοί πίστευαν ότι απεικονιζόταν ο Ερυσίχθονας, ο μυθικός ήρωας και εγγονός του Ποσειδώνα, που σύμφωνα με τον Παυσανία είχε ταφεί στις Πρασιές

Το γεγονός ότι το άγαλμα δείχνει μια γυναικεία μορφή, δεν χωρεί αμφισβήτηση. Φοράει χιτώνα με τη μορφή ενός πέπλου και κάθεται σε ένα πέτρινο θρόνο, ο οποίος τελειώνει σε ένα ολίγο ανομοιογενή βράχο. Το αριστερό στήθος καλύπτεται από τις πτυχές του πέπλου, αλλά το δεξί στήθος φαίνεται καθαρά κάτω από το χιτώνα, ακριβώς κάτω από το σπάσιμο του λαιμού.

Σύμφωνα με την παράδοση στα Μεσόγαια ζούσε μια κοπέλα, η ομορφιά της οποίας ήταν ξακουστή όχι μόνο στα πέρατα της οικουμένης, αλλά ακόμη και στους θεούς. Ένας νέος άντρας εκείνης της εποχής την πολιορκούσε επίμονα και έντονα, κάνοντας τη ζωή της αφόρητη. Για να απαλλαγεί από το μαρτύριο της επικαλέστηκε την βοήθεια τον θεών, οι οποίοι με τη σειρά τους για να τη λυτρώσουν αποφάσισαν να τη μαρμαρώσουν και η ομορφιά της να παραμείνει χαραγμένη στο πέρασμα τον χρόνων. Η κοπέλα δέχτηκε την απόφαση των θεών, με μοναδικό όρο το άγαλμά της να βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα που τόσο πολύ αγαπούσε. Έτσι, οι θεοί την μαρμάρωσαν και την τοποθέτησαν στο θρόνο της στη Νήσο Ράφτη να αγναντεύει το πέλαγος που τόσο αγαπούσε.