Ο Τουρισμός

Πριν από λίγες μέρες η Θάλεια, κόρη του αείμνηστου Μιχάλη Χαρ. Μάνου, ψάχνοντας στα αρχεία της ανακάλυψε φωτογραφία του 1950. Την ωραία οικογενειακή ατμόσφαιρα στα Γιάννενα. Δεν προλάβαμε να την συμπεριλάβουμε στο βιβλίο “Ευλογημένα χώματα”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Μας χαροποίησε η ευχάριστη είδηση ότι θα μας στείλει κι άλλο φωτογραφικό υλικό…
Εντωμεταξύ σε συνέχεια της έρευνάς μας, πέσαμε πάνω σε μια μεστωμένη ανταπόκριση του Μιχάλη Χαρ. Μάνου, δημοσιευμένη στην “Ηπειρωτική Εστία” Αρ/15, έτος 1953. Σχεδόν όλη τη συλλογή του μηνιαίου περιοδικού την διαθέτουν οι Εκδόσεις Ελίκρανον, που μας εγγυήθηκαν τη διευκόλυνση της έρευνας.
Μια νέα προσπάθεια θα φέρει στο φως της δημοσιότητας και άλλο χρήσιμο υλικό του ίδιου παθιασμένου με τον τόπο του Βορειοηπειρώτη συγγραφέα.
Αγαπητοί αναγνώστες, διαβάστε την ανταπόκριση! Προσέξτε σε αυτή την ολοκληρωμένη αντίληψη που είχε ο αρθρογράφος από τότε για την ανάπτυξη του τουρισμού στην Ήπειρο:
Οι εκδρομές που προαγγέλλονται από Σωματεία και Τουριστικά Γραφεία των Αθηνών για την περίοδο του καλοκαιριού, μας δίδουν άλλη μια φορά την ευκαιρία να τονίσουμε τη μεγάλη σημασία, που έχει για την τοπική μας οικονομία η δημιουργία και η ανάπτυξη τουριστικής κινήσεως στην Ήπειρο.
Τα γραφικά ακρογιάλια μας, από τον Αμβρακικό μέχρι της Σαγιάδας, τα δρουσόλουστα Ζαγόρια κι οι άλλες ορεινές περιοχές, η περίφημη χαράδρα τού Βίκου και τα σπήλαια με τους σταλακτίτες, οι καταρράκτες των Τζουμέρκων με την άγρια μεγαλοπρέπεια, η Παμβώτιδα και η Δρακόλιμνη με τους θρύλους των, οι Ιαματικές πηγές Κονίτσης – Πρεβέζης και το πλήθος των Αρχαιολογικών χώρων, προσφέρονται, όσο σε λίγα άλλα τμήματα της χώρας, για τη δημιουργία τουριστικού ρεύματος προς την Ήπειρο.
Φυσικά, για την επιτυχία του σκοπού αυτού χρειάζεται να αναληφθεί σταυροφορία όχι μόνον από τους αρμοδίους τοπικούς παράγοντας, αλλά και από τις ηπειρωτικές οργανώσεις-και γενικότερα τους αποδήμους μας- που ζουν στα μεγάλα κέντρα, από τα όποια γίνεται, κυρίως, η έξοδος προς την επαρχία.
Και κάτι άλλο: Οι συντοπίτες μας πρέπει να αποκτήσουν «τουριστική συνείδηση», να πλησιάσουν με καλοσύνη τον επισκέπτη, να τον διευκολύνουν σε κάθε περίπτωση· να μη επιτρέπουν την εκμετάλλευσή του. Να θυμόνται, ότι ο επισκέπτης βοηθάει κατά έναν τρόπο στη σκληρή προσπάθεια για την άνοδο του βιοτικού κι’ ακόμη του πολιτιστικού, επιπέδου του λαού μας.
Μιχάλης Χαρ. Μάνος