Οι «λίστες του θανάτου»  

Γράφει Ο Μηνάς Λέκκας

Όλο και μεγαλώνει ο θόρυβος που ξέσπασε τον τελευταίο καιρό στον αλβανικό τύπο, (προπάντων στον φιλοκυβερνητικό), γύρω από τις αποκαλούμενες «λίστες του θανάτου». Τι είναι στην πραγματικότητα οι λίστες αυτές, ποιος τις κατάρτησε και πότε;  Σύμφωνα, πάντα με τον αλβανικό τύπο, οι άκρων απόρρητες αυτές λίστες καταρτίστηκαν κατά καιρούς, με διαταγή της Κ.Ε. του Κ.Ε.Α.  από το Υπουργείο Εσωτερικών, ξεχωριστά για κάθε επαρχία. Γνώση αυτών των καταστάσεων είχαν οι πρώτοι γραμματείς της επαρχιακής Επιτροπής του Κόμματος και οι πρόεδροι της Ασφάλειας.

Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν τα ονόματα όλων εκείνων που θεωρούνταν επικίνδυνοι για το καθεστώς και που σε καιρό πολεμικής σύρραξης θα εξοντώνονταν ή στην καλύτερη περίπτωση, όπως οι ίδιοι οι συντάχτες τους δήλωσαν σε τηλεοπτική εκπομπή, θα απομονώνονταν σε  καθορισμένους ειδικούς χώρους.

Το 1991 το δικτατορικό καθεστώς, αισθανόμενο το αναπόφευκτο τέλος του και για να κρύψει τις διαστάσεις του εγκλήματος, έκαψε τις λίστες αυτές. Γλύτωσαν όμως από τη φωτιά κάποιες, για να μαρτυρήσουν το φρικτό απόρρητο της Δικτατορίας. Πρώτα ανακαλύφτηκαν οι λίστες της Μιρντίτα και της Ντίμπρα και τις τελευταίες μέρες και του Φίερι. Στις τελευταίες π.χ. συμπεριλαμβάνονταν 99 Αλβανοί πολίτες και 32 ξένοι. Καταρτίστηκαν στις 30 Νοέμβρη του 1987και φέρουν την υπογραφή του τότε υπουργού των Εσωτερικών Εκουράν Ισάι.

Σε αυτές προβλέπονταν όλες οι λεπτομέρειες: 41 στελέχη του Υπουργείου Εσωτερικών, 155 στρατιώτες, 132 αλυσίδες και 280 μέτρα τριχιά για τον τερματισμό της επιχείρησης, να δέσουν και να εξοντώσουν τους «εχθρούς». Η Αλβανική τηλεόραση αφιέρωσε στο θέμα αυτό μια ειδική εκπομπή. Στην οθόνη εμφανίστηκαν οι κ.κ. Ραμίζ Αλία, Εκουράν Ισάι και Γκραμός Ρούτσι.

Οι θέσεις και οι απαντήσεις τους ήταν αντιφατικές. Ο Αλία είπε πως δεν γνωρίζει τίποτε για το θέμα αυτό. Αντίθετα ο Εκουράν Ισάι, που είχε μπροστά του τις λίστες με την υπογραφή του, δήλωσε πως αυτές καταρτίζονταν με διαταγή της Κ.Ε. του Κόμματος και πως τα άτομα αυτά δεν προορίζονταν για εξόντωση, αλλά για συγκέντρωση και απομόνωση σε καθορισμένους χώρους, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης.

Πιο πειστική ήταν η απάντηση του κ. Ρούτσι, ο οποίος κατηγορείται για την εξαφάνιση αυτών των καταστάσεων. Ο τελευταίος υπουργός Εσωτερικών επί Αλία και νυν βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, δικαιολόγησε την πράξη αυτή, λέγοντας πως οι λίστες αυτές, που περιείχαν ονόματα αντιφρονούντων του καθεστώτος, έχασαν κάθε αξία όταν ενάντια στο τότε καθεστώς άρχισαν οι ανοιχτές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις, όταν οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους και γκρεμίζοντας τους ανδριάντες και τις προτομές του Εμβέρ Χότζια ζητούσαν λευτεριά και δημοκρατία.

Οι αντιφρονούντες έγιναν πολλοί, πάρα πολλοί. Εξάλλου το περιεχόμενο των καταστάσεων αυτών συμπεριλαμβάνεται στους κλειστούς φακέλους του Υπουργείου Εσωτερικών και με απόφαση του Κοινοβουλίου οι φάκελοι αυτοί μπορούν να ανοιχτούν, κατέληξε ο κ. Ρούτσι. 

Πάντως ο θόρυβος γύρω από τη νέα φρικτή αποκάλυψη συνεχίζεται. Δεν αποκλείεται να ’χει και κάποιον προπαγανδιστικό σκοπό. Η πραγματικότητα όμως είναι μία. Οι λίστες αυτές είναι μια ακόμα μαύρη πινελιά στο μεσαιωνικό πρόσωπο της στυγνής δικτατορίας που περάσαμε και έρχονται να μας θυμίσουν τα λόγια του μεγάλου Γκαίτε:  «Η αμμοκονία με την οποία οικοδομούνται τα τείχη κάθε τυραννικού καθεστώτος είναι το αίμα των πολιτών του. Ο καθένας μας χρειάζεται να προσπαθήσει,  ώστε η χώρα του να μην αισθάνεται την ανάγκη της οικοδόμησης τους».  

Αργυρόκαστρο  20.07.1995