«Ούτε έχω λεφτά ούτε μου τελειώνουν…»
Μέσα από την οικογένεια προκύπτουν διδάγματα και συμπεράσματα. (Η κοινωνία από την οικογένεια ξεκινάει και προχωράει…)
Ο συγχωρεμένος κι εργατικότατος πατέρας μου, έλεγε:
-Τα λεφτά ντέβρι κάνουν. Όπως τα παίρνεις και τα δίνεις… Μη γίνεστε μανιακοί, σκλάβοι των λεφτών. Εγώ ούτε έχω λεφτά, αλλά ούτε και μου τελειώνουν…βολεύομαι.
Όπως τα έβγαζε τα λεφτά και τα ξόδευε. Αγαπούσε τη ρακή. Την έπινε, δεν τον έπινε. Δεν μέθυσε ποτέ στη ζωή του. Σαν έρχονταν σε κέφι, ήθελε να πει με παρέα, παραδοσιακά τραγούδια με γύρισμα.
Έπινε ως την τελευταία του στιγμή τη ρακή σε ένα παλιό φλιτζάνι του καφέ, όταν ορισμένοι στο χωριό, φίλοι του, την έπιναν με το παπούτσι. Σαν αρρώστησε και δεν του τη δεχόταν πια ο οργανισμός, αυτό ήταν το καμπανάκι ότι πλησίαζε το τέλος του. Όπως κι απεβίωσε.