Ούτε ο Θεός μας σώζει…

ΑΙΧΜΕΣ

Μας διαιρούν παραπέρα τα προσωπικά συμφέροντα. Ούτε ο Θεός, στην κατάσταση που βρισκόμαστε και επισφραγίζεται καλύτερα από τη λέξη «κατάντια», μας σώζει. Όχι άτομο, μονάδα που θα βγει δήμαρχος από την εκλογική αναμέτρηση της 14ης Μαΐου στη Δρόπολη, στη Φοινίκη, στη Χιμάρα.

Ο καυγάς, το αλληλοβρίσιμο μεταξύ πολιτικών αντιπάλων αυτή την προεκλογική περίοδο είναι απολύτως άστοχο, αχρείαστο. Δεν έχει καμιά ουσία. Όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι που φιλοδοξούν να διοικήσουν, ποιος ολίγο ποιος πολύ, είναι βουτηγμένοι μέσα σε ίδιο βούρκο.

Χρόνια τώρα θηλιάζει τη φυλή μας η διάσπαση και την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αυτοεξόντωση.

Ούτε σχόλια, καμιά ανάλυση δεν χρειάζεται σε μορφή: «γιατί εσύ συμμάχησες με αλβανικό κόμμα», «γιατί εντάχτηκες σε αλβανικό κόμμα», «είσαι δεκανίκι του τάδε», κλπ, κλπ. Αυτά όλα είναι παλιά συνθήματα από τον καιρό του Τάβου το 1996 και του Ξέρρα, 13 χρόνια μετά, που όλοι ετούτοι, οι σημερινοί υποψήφιοι δήμαρχοι, δεν θέλω να κατονομάσω, τους αποκαλούσαν προδότες…    

Πριν από χρόνια επισκεπτόμασταν απόμερα άδεια χωριά της Πάνω Δρόπολης και δακρύζαμε. Τώρα σιγά – σιγά τελειώνει η Δερβιτσάνη… Όλα κατρακυλούν ομαλά προς το τέλος μας. Άξια η μοίρα μας. Νέα ζευγάρια δεν υπάρχουν, ούτε γυρίζουν πίσω, επενδύσεις δεν γίνονται, το σχολείο θα κλείσει, το νεκροταφείο μόνο θα περιμένει νεκρούς…