Πού το πάνε οι Τούρκοι…
Του Κώστα Στούπα
Πριν λίγες μέρες, σε μια από τις χειμαρρώδεις ομιλίες του σε παραληρούντα πλήθη που θυμίζουν δεκαετία του ’30 στη Γερμανία, ο πρόεδρος Ερντογάν κατηγορούσε το Ισραήλ πως λειτουργεί ως μακρύ χέρι της Δύσης.
Το καλούσε μάλιστα να συνεργαστεί με την Τουρκία, γιατί σύντομα η Δύση θα το εγκαταλείψει καθώς θα “καίγεται” το σπίτι της και θα πρέπει να αποσύρει τις δυνάμεις.
Ο Ερντογάν, όπως και οι υπόλοιποι αναθεωρητές (Πούτιν, Σι κλπ.) θεωρούν πως η Δύση βρίσκεται σε αμετάκλητη οικονομική, πολιτική και ηθική παρακμή…
Το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Ερντογάν στο Ισραήλ, αλλά και τους αντιπάλους, είναι πως η Δύση παρά τη στρατιωτική και οικονομική υπεροχή είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει και πως έτσι η Τουρκία θα αναδυθεί σαν μια περιφερειακή δύναμη, στην οποία όλες οι χώρες της περιοχής θα πρέπει να υποβάλλουν την υποταγή τους.
Μεταξύ αυτών και η Ελλάδα με τα βιλαέτια της φυσικά.
Η Παλαιστίνη και τα γεγονότα στη Γάζα προσφέρουν στον Ερντογάν μια ευκαιρία να αναθερμάνει τα νεοθωμανικά του σχέδια, για μια Τουρκία με ζώνες επιρροής και επικυριαρχίας από τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία μέχρι την Κεντρική Ευρώπη τουλάχιστον.
Ένα, δυο, τρία… πολλά Βιετνάμ…
Το μέτωπο της Ουκρανίας απορροφά ήδη σημαντικούς πόρους από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η έξοδος της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου αποσκοπούσε στην εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα, προκειμένου να υπάρξει γενικότερη ανάφλεξη και ένα δεύτερο μέτωπο στη Μέση Ανατολή.
Τούτο θα αυξήσει την αιμορραγία πόρων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Με βάση αυτή την οπτική είναι θέμα χρόνου να προκύψουν και ένα τρίτο και ένα τέταρτο μέτωπο, τα οποία θα πολλαπλασιάσουν τα βάρη στη Δύση…
Η Ταιβάν και το Αιγαίο αποτελούν δυο από τα υποψήφια πιθανά μέτωπα για άνοιγμα…
Οι αναθεωρητικές δυνάμεις ποντάρουν στην αποδυνάμωση της Δύσης, λόγω του αυξημένου χρέους, της τρυφηλής διαβίωσης των γερασμένων δυτικών κοινωνιών, της πέμπτης φάλαγγας των πολυάριθμων μουσουλμανικών κοινοτήτων, του διαζυγίου με την ιστορία και γεωπολιτική της Ευρώπης και του βαθιού πολιτικού διχασμού στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες…
Η διαμάχη στις επόμενες εκλογές μεταξύ δυο υπερηλίκων με ακραίες θέσεις, του ενός με “αριστερό-αφυπνιστικές” και τους άλλους με “ακροδεξιές- “ψεκασμενο-λαϊκίστικες” συνομωσιολογικές, προσφέρει ένα σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας.
Η Δύση πρέπει να θέσει υπό έλεγχο το χρέος, μειώνοντας κοινωνικές δαπάνες και αυξάνοντας τις αμυντικές. Τούτο δεν θα είναι εύκολο και θα προκαλέσει κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις.
Η Ελλάδα
Όλα αυτά σημαίνουν πως η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να προετοιμάζεται και να αυξήσει τις πιέσεις στην Ευρώπη για ενιαία αμυντική θωράκιση.
Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα με περιορισμένες οικονομικές και αμυντικές δυνατότητες. Ούτε σε έναν πόλεμο ετών μπορεί να αντέξει με μια μεγαλύτερη δύναμη, ούτε κάποια εξοπλιστική αυτάρκεια θα μπορούσε να αναπτύξει όπως η Τουρκία.
Οι διαφορές στις οικονομίες κλίμακας και τους οικονομικούς πόρους είναι τεράστιες.
Ορθά το αμυντικό δόγμα της χώρας προσανατολίζεται στην αποτρεπτική ισχύ. Δηλαδή, μπορεί και να χάσουμε έναν εκτεταμένο πόλεμο, αλλά η ζημιά που θα προκαλέσουμε στον επιτιθέμενο θα κάνει ασύμφορη τη νίκη του.
Αυτός είναι ο λόγος που οι στρατηγοί μας συνεχώς υπενθυμίζουν πως αν υπάρξει ανάφλεξη σε ένα σημείο, η απάντησή μας θα περιλαμβάνει όλη την έκταση του επιτιθέμενου…
Ορθά η Ελλάδα πέραν της αποτρεπτικής αμυντικής ασπίδας που ελέγχει η ίδια προσπαθεί να εξασφαλίσει και τις ασπίδες των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ε.Ε. και αυτές που απορρέουν από τη συνεργασία με γειτονικές χώρες της Τουρκίας, όπως είναι το Ισραήλ και η Αίγυπτος.
Παρά την προσπάθεια επαναπροσέγγισης με την Τουρκία, υπό ή χωρίς τις πιέσεις της Δύσης, οι δυο χώρες έχουν τεθεί σε τροχιά σύγκρουσης, γιατί σε τροχιά σύγκρουσης βρίσκεται η Τουρκία και με τη Δύση και άλλες χώρες της περιοχής.
Τούτο δεν πρόκειται να αλλάξει παρά μόνο μετά από ένα μεγάλο σοκ που θα αναγκάσει όλες τις πλευρές να αναθεωρήσεις τις βλέψεις τους.
Όταν συμβεί αυτό θα προκύψει μια νέα τάξη πραγμάτων με οριοθετήσεις στην επιρροή των μεγάλων και μικρότερων δυνάμεων.
Τούτο απέχει, άρα οφείλουμε να συνεχίσουμε να βελτιώνουμε την κατά Ταλέμπ “αντι-ευρθαυστότητα” μας ως οικονομία, ως κοινωνία και κυρίως ως άμυνα…
capital.gr