Προσοχή

Με λίγα και απλά λόγια

Ήταν ένα ήσυχο, αλλά βαρύ χειμωνιάτικο απόγευμα, με λιγοστό φως και πολύ κρύο.
Ανοίγοντας με το κλειδί την εξώπορτα του σπιτιού μου, προσέχω μια νιφάδα χιονιού που κάθισε απάνω στο χέρι μου, για να λιώσει αμέσως, παίρνοντας την μορφή δροσοσταλίδας.
Πρόσεξα τις αραιές χιονονιφάδες, που άρχισαν να πέφτουν και που σε λίγο θα ήταν πιο πυκνές. Κανονικός χιονιάς. Κάπου κοντά δυο γάτες νιαούριζαν καλώντας η μια την άλλη.
Μπαίνοντας στο σπίτι με υποδέχτηκε μια ευχάριστη ζεστασιά, ενώ τα φώτα στους δρόμους άρχισαν να ανάβουν ένα – ένα.
Ένοιωθα απρόσμενη χαρά και ευδαιμονία.

Ποτέ δεν είδες ή άκουσες όλα τα απλά πράγματα που σε περιβάλλουν και που σου ανοίγουν το δρόμο για την ελευθερία, τη χαρά και την αγάπη. Ποτέ δεν αισθάνθηκες εκείνη την σιωπή που δίνει το ουράνιο τόξο, καθώς ξεπροβάλλει από τα ανταριασμένα σύννεφα. Ποτέ δεν άκουσες το κελάηδημα του αηδονιού, ποτέ δεν πρόσεξες τη ζωή που αναβλύζει γύρω σου, γιατί ο νους σου είναι απασχολημένος με την επιθυμία για κάποιο σκοπό. Και όταν πετύχεις το σκοπό σου, μια άλλη επιθυμία θα έρθει και ύστερα άλλη και άλλη, μια ατέλειωτο αλυσίδα από επιθυμίες και σκοπούς που σε αλυσοδένουν μέσα σε συγκρούσεις, βία, φθόνο και φόβο. Και όλα αυτά, επειδή δεν έχεις επίγνωση της απροσεξίας που μειώνει την ένταση της αίσθησης των πραγμάτων που είναι γύρω σου. Και η επίγνωση έρχεται όταν γνωρίζεις τον εαυτό σου σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους και πράγματα που σε περιβάλλουν.

Η επίγνωση της απροσεξίας είναι η προσοχή. Όταν κοιτάζεις ή ακούς έντονα οποιοδήποτε φυσικό αντικείμενο, ο νους ησυχάζει, λειτουργεί πιο αργά. Όταν δίνεις όλη σου την προσοχή, με όλα τα νεύρα σου, με όλες τις αισθήσεις σου, με την καρδιά σου, τότε δεν υπάρχει το «εγώ» και το «εσύ», από το οποίο προσέχεις, υπάρχει μόνο προσοχή. Αυτή η προσοχή προέρχεται μέσα από τα εγκεφαλικά κύτταρα και είναι η ύψιστη μορφή ευφυΐας. Αυτή η προσοχή είναι απόλυτη σιωπή. Σε αυτή τη σιωπή ο νους γίνεται θρησκευόμενος και δρα προς όλες τις κατευθύνσεις με ελευθερία και αγάπη. Δώσε, λοιπόν, την όλη σου προσοχή σε όλα όσα σε περιβάλλουν και θα ζήσεις αξιοθαύμαστες στιγμές. Την άλλη μέρα το πρωί τα πάντα είχαν στρώσει από ένα παχύ και αφράτο χιόνι. Τα σύννεφα αφού άδειασαν το φορτίο τους τώρα είχαν διαλυθεί και ανάλαφρα ταξίδευαν προς την ανατολή.

Υπό Σπυρίδωνος ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ

Σμηνάρχου ε.α. – Ζωγράφου