«Σαν η Όλγα με τη νίνη»

«Σαν η Όλγα με τη νίνη»

Ας είχε περάσει κάπως η ηλικία της. Η Όλγα του Μπότα (Σαμαρά) φτιασίδωνε τα μάγουλά της.
Περιποιούνταν τα χείλη της. Να φαινόταν όμορφη. Να έπιανε μάτι …

Σαν η συγχωρεμένη η Βέργω της Σήμως, στην Καλοραντζή. Με τα μυαλά που κουβαλούσε, έμεινε όλη τη ζωή της ανύπαντρη «νεαρή».

Πώς είναι η δουλειά με την κούκλα; – ρωτήσαμε στην οικογένεια, που η Όλγα φύτρωνε από το πρωί.
Η Καλλιρρόη Διαμάντη μας εξιστορεί:

-Ήταν ξαδέλφη της μαμάς μου η θεία Όλγα και σχεδόν συνομήλικες. Δεν είχε άλλους στο χωριό. Μόνο εμάς. Αν την έχανες, σπίτι μας θα την έβρισκες. Πουθενά αλλού! Όταν αγόρασαν κούκλα της μαμάς μου στην Κωνσταντινούπολη, αγόρασαν μια και για την Όλγα. Στα χέρια της μαμάς μου η κούκλα δεν έκλεισε μήνα. Η θεία Όλγα την κράτησε ως τα βαθιά γεράματα. Ολοένα ξεγελούσε τις κοπέλες μου.

Τους έλεγε:

-Άμα θα έρθετε σπίτι μου, θα σας δώσω την κούκλα. Θα δείτε και αγγέλους, κρεμασμένους στο δέντρο. Θα σας φτιάξω και τηγανίτες…! Έδειχνε την κούκλα στην Μαριάνθη και την Ιρένα και την κλείδωνε ξανά μέσα στο σεντούκι της. Ποτέ δεν τους την έδωσε…Όταν πέθανε η θεία Όλγα, στον τάφο της έβαλα και την κούκλα, μαζί με τη σίτα της παντρειάς, που την είχε φτιάξει στον Κίκη στην Καλογοραντζή…

Μεγαλώσαμε έτσι όλοι μας με την ιστορία της κούκλας της θείας Όλγας …

Σε γάμους έβαζε την ποδιά και βοηθούσε. Έπαιρνε σβάρνα τα χωριά. Ξεκινούσε από τη Δερβιτσάνη κι έβγαινε στη Δούβιανη, όπου είχε συγγενείς.

Είχε τη νίνη, ονομαζόμενη Μάρθα, τυφλή. Την έπαιρνε από το χέρι και την έβγαζε βόλτα στη γειτονιά.
Στο χωριό όταν έβλεπαν δύο άτομα να κάνουν παρέα και περίπατο μαζί συχνά, έλεγαν:

«Κοίτα πώς περπατούν! Σαν η Όλγα με τη νίνη!»

Σχετικά άρθρα: