«Σαν τρώμε βραδινό, δεν τινάζουμε το τραπεζομάντηλο…»

«Σαν τρώμε βραδινό, δεν τινάζουμε το τραπεζομάντηλο…»

Τη νύχτα, δεν σκουπίζουμε το σπίτι, έλεγε η προκατειλημμένη γριά Μάνα μου.

Με σοβαρό ύφος, ότι ανάφερε τα πίστευε κιόλας, αράδιαζε κι άλλα:

Δεν βγάζουμε τη στάχτη του τζακιού έξω.
Σαν τρώμε βραδινό, δεν τινάζουμε το τραπεζομάντηλο. Το μαζεύουμε, μαζί με τα τρίμματα, για να το τινάξουμε την επόμενη.
Δεν κόβουμε τα νύχια …

Τη ρωτάμε όλο περιέργεια, εφόσον μας εντυπωσιάζουν τα λεγόμενά της:

-Μα, γιατί συμβαίνει αυτό; Πάνω σε ποια λογική στηρίζονται όλα αυτά;

Απαντάει η Μάνα μου:

-Γιατί έτσι το έχουμε βρει από τους παλιούς

Με απλό τρόπο, με λίγες λέξεις, περνάει το μήνυμα της διαχρονικότητας. Λέει πώς λειτουργεί η παράδοση.

Κι όμως, η παράδοση του τόπου μας έχει την καθαρή εξήγηση. Αν κάνεις το αντίθετο, τότε είναι «γουρσουζιά», φεύγει η τύχη από το άτομο και το σπίτι…

Από «Το βιβλίο της μάνας μου», που σιγά – σιγά στήνεται και πλησιάζει η ώρα της έκδοσής του…

19.01.2018

Σχετικά άρθρα: