Σωτήρης Κυριαζάτης: «Στη λέξη «Ομόνοια» να προστεθεί η ουσία»

(Συνέντευξη)

Ανήσυχος ήταν ως την τελευταία του στιγμή ο πρώην πρόεδρος της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ», Σωτήρης Κυριαζάτης. Επιθυμούσε να δει ενωμένους και σε ανοδική πορεία τους Βορειοηπειρώτες, τους συμπατριώτες του. Πέθανε με το μεράκι της διάσπασης, της μεγάλης διχόνοιας. Άφησε πίσω του καμένη γης. Δεν πρόλαβε όμως, να δει και τα τελευταία της. Την παραπέρα κατρακύλα. Το άλλο μονοπάτι. Την ένταξή μας ολοκληρωτικά στα Αλβανικά κόμματα. Δήθεν για να έχουμε φωνή μέσα στην Αλβανική Βουλή. Να έπαιρνε μέρος, που ποτέ δεν το θέλησε, σε λείψανα.

Μας παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη, όταν πάλευε να εφαρμόσει μια Πλατφόρμα Ενότητας, που πήρε και το όνομά του: «Πλατφόρμα Κυριαζάτη».

Ερ: Διαπιστώνουμε να αργοπορεί η εφαρμογή της «πλατφόρμας Κυριαζάτη» σχετικά  με  την αναδιοργάνωση της Ομόνοιας, πράγμα  που μας οδηγεί στην αμφισβήτηση της επιτυχίας της. Ποια  είναι  η  σκέψη σας;

Απ: Εμείς  προχωρούμε. Σιγά, μα  σταθερά. Αφήνουμε το πρώτο βήμα να στερεώσει, μετά ρίχνουμε το δεύτερο. Να σας εξηγήσω την άποψή μου. Δέχτηκα τη συνεργασία με τον νυν Πρόεδρο της Ομόνοιας, κύριο Ντούλε  πάνω σε ξεκάθαρους στόχους. Πάνω στο τι  Ομόνοια ζητάμε. Δηλαδή η ιδέα μου ήταν και παραμένει, (την τόνισα ανοιχτά και στο Συμβούλιο) ότι όπως είναι η Ευρώπη όλων των Ευρωπαίων και η Ομόνοια είναι των εδώ και απανταχού Ελλήνων. Αυτή είναι η ξεκάθαρη αρχή, για μένα. Συμφωνήσαμε με τον κύριο Ντούλε, συνάμα και με όλο το Συμβούλιο, για μεταρρυθμίσεις, για αλλαγή, για κάθετη δομή. Με στόχο να μπορέσουμε να συσπειρώσουμε την οργάνωση σε ευρεία βάση. Να έχει ένα υπόβαθρο γερό. Για να έχει ύστερα και γερή κορυφή. Ζήτησα να παρθεί μια πολιτική απόφαση. Όλα τα μέλη του Προεδρείου, του Γενικού Συμβουλίου να συμφωνήσουν, μάλλον να δώσουν τη συγκατάθεση για την αναδιοργάνωση της Ομόνοιας σε μας. Πράγμα που έγινε. Τώρα βρισκόμαστε πάνω στην υλοποίηση. Ευχόμαστε να πετύχουμε το συντομότερο το ποθούμενο. Γιατί δεν υπάρχει άλλο περιθώριο. Ο τόπος καίγεται.

Ερ: Θέσατε επί τάπητος και το σημαντικό πρόβλημα της αναδημοσίευσης της εφημερίδας «Η Φωνή της Ομόνοιας» ως μέσο προώθησης της ιδέας. Αφού η απόφαση δεν εφαρμόζεται, εσείς τι κάνετε;

Απ: Ζητάω στενή συνεργασία με σας, το «Δικαίωμα» και με όλα τα έντυπα του χώρου. Για να βοηθήσουμε στην προσπάθεια. Επιμένω να αναδημοσιευτεί αμέσως «Η Φωνή της Ομόνοιας», όχι «Τα Νέα της Ομόνοιας». Εάν άλλοι το βλέπουν δύσκολο το πρόβλημα, αναλαμβάνω τη λύση του εγώ. Χωρίς τη φωνή σου, δεν έχεις που να πας. Δεν μπορείς πως να κρατήσεις τις ισορροπίες, το ρυθμό. Με το έντυπο θα ενημερώσεις αντικειμενικά γι’ αυτό που θέλεις να κάνεις. Θα βρεις τρόπο ωραίο για να καθησυχάσεις όλες τις διαφορετικές απόψεις που θα υπάρξουν. Δεν πρέπει να φιμώσουμε φωνές. Εμείς που να βρούμε τις φωνές, τις απόψεις. Θα έχουμε κάποια δεοντολογία.

Δεν θα επιτρέψουμε, μέσα σε αυτό το μικρό χώρο, να λέει ο καθένας ότι θέλει. Αυτή η εφημερίδα πρέπει να εκδοθεί. Και να κάνει, μάλιστα, καλή δουλειά. Αν δεν ξεκινήσει, είναι ανατροπή για μένα. Δεν μπορώ να πω τίποτε για τα άλλα έντυπα του χώρου. Το καθένα κάνει τη δουλειά του.

Ερ: Μερικοί λένε ότι «η πλατφόρμα Κυριάζατη» προωθεί τον ίδιο στην κορυφή. Ποια είναι η απάντησή σας;

Απ: Ο νους μου τρέχει αλλού. Στην επίλυση του σοβαρού προβλήματος. Αν θα μπορέσουμε να γίνουμε ένα σώμα δυνατό, για να σταματήσουμε την κατρακύλα.  Αυτό με αφορά και κάνω σχέδια χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες. Δεν διεκδικώ προεδριλίκι. Επιθυμώ να φτιάξουμε κάτι σωστό. Και να το πάρουν γερά χέρια. Όχι να το πετάξουμε. Μαζί με τα άλλα ζητήματα σκέφτομαι πως να μπάσουμε σε σωστή λειτουργία τα κεντρικά γραφεία. Για να δώσουμε έτσι κάποια ελπίδα στον κόσμο ότι κάτι πάει να κινηθεί. Να ξαφνιάσουμε κάπως με πρωτότυπο τρόπο. Να ξεχάσουμε την παλιά νοοτροπία. Καμιά κίνηση και πράξη δεν πρέπει να γίνει χωρίς έγκριση από τη λαϊκή βάση. Θα παραμερίσω, αν συνεχιστεί το παλιό τραγούδι, γιατί δεν θέλω να πάρω μέρος σε λείψανα.

Ερ: Τι πρέπει να συμπεριλαμβάνει το σχέδιο για την αναδιοργάνωση της Ομόνοιας;

Απ: Πρώτα ξεκάθαρους στόχους. Έπειτα τους θεσμούς και στο τέλος την οργανωτική δομή για μια ευέλικτη οργάνωση. Όσοι θα συμμετάσχουν στην ομάδα για να προωθήσουν το πρόβλημα της αναδιοργάνωσης, δεν μπαίνουν για να κερδίσουν, αλλά για να υπηρετήσουν τον Ελληνισμό και τα συμφέροντά του. Για θυσία. Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία που μας δίνετε για να σώσουμε ότι μπορούμε. Ότι προλάβουμε. Πρέπει να το καταλάβουμε καλά ότι βρισκόμαστε μετά από την 11-η Σεπτεμβρίου ή μετά Σαντάμ εποχή. Όταν η Ευρώπη ενωμένη πάει να μπάσει μέσα όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Βλέπουμε τι γίνεται ανάμεσα στους ελληνοκύπριους και τους τουρκοκύπριους. Βλέπουμε τι γίνεται και στην Αλβανία. Όλοι παλεύουν για την κοινή λύση. Τότε εμείς τι κάνουμε; Γιατί δεν εξάγουμε τα ανάλογα συμπεράσματα; Δεν μαθαίνουμε από τους συνανθρώπους μας; Ο κόσμος περιμένει, ελπίζει για να γίνει η υπέρβαση. Μερικοί, μέσα στην Ομόνοια, θέλουν την αλλαγή, αλλά οι ίδιοι να μην αλλάξουν. Άλλοι ζητάνε να μη γίνουν αλλαγές μεγάλες, δηλαδή οι συντηρητικοί. Νομίζω και οι μεν και οι δε, δεν σκέφτονται υπεύθυνα. Ελπίζω ότι σιγά – σιγά θα πειστούν κι αυτοί και θα μας ακολουθήσουν.

Ερ: Τι πρέπει να έχουμε υπόψη για να κάνουμε την υπέρβαση και να γίνουμε υπολογίσιμοι;

Απ: Κοίτα να δεις. Πρέπει να δείξουμε, πρώτα από όλα, ότι είμαστε ενωμένοι κι ότι έχουμε ξεκάθαρους στόχους και ξεκάθαρη πολιτική για τον εαυτό μας. Για να γίνει αυτό, το έχω ξαναπεί, πρέπει να υποβαθμιστούν οι αριστερές και οι δεξιές τσέπες, γιατί μονάχα αυτού του είδους τσέπες υπάρχουν και καθόλου ιδεολογίες. Και να αναβαθμιστεί το συμφέρον του Ελληνισμού. Μέσα σε αυτό το συμφέρον θα είναι και τα ιδιωτικά μας συμφέροντα. Για να διεξάγουμε τον κοινό αγώνα πρέπει να στηριχτούμε σε οτιδήποτε καλό που μας ενώνει. Όπως η ταυτότητα της εθνικότητας. Ενώ αυτή της κομματικότητας μας χωρίζει. Μας διαιρεί. Οι απόψεις μου είναι ότι η Ομόνοια είναι των Ελλήνων. Και δεν τη νοιάζει η ιδεολογία. Αυτή συμπεριλαμβάνει όλα τα τέκνα της. Όταν τα τέκνα της θα την σεβαστούν και θα εκτελέσουν τις συλλογικές αποφάσεις, τότε θα τα στηρίξει. Διαφορετικά θα έχουν την κατάρα της.

Προσδοκώ ενότητα και συμφιλίωση γύρω στο 70%. Εάν, βέβαια, φτάσουμε το 90-95%, τότε η γενιά μας θα μείνει στην ιστορία και θα είναι περήφανη γι’ αυτό το κατόρθωμα. Αν εργαστούμε όλοι μαζί, σίγουρα που θα το πετύχουμε. Γιατί όχι! Κι όντας ενωμένοι, θα αγωνιστούμε να κερδίσουμε ότι μας χρωστάν κι ότι μας λείπει.

Ερ: Ακούμε ονόματα υποψηφίων προέδρων όταν ακόμα ο κόσμος δεν πήρε είδηση ότι πότε και πώς θα διεξαχθούν οι εκλογές στη βάση. Ποια είναι η σκέψη σας για τέτοιου είδους διαρροές;

Απ: Βρισκόμαστε πάνω στην εφαρμογή της πλατφόρμας. Βρισκόμαστε πάνω σε διάλογο. Προτού κατέβουμε στον κόσμο και τον πείσουμε με συγκεκριμένα επιχειρήματα για αυτό που πάμε να κάνουμε, είναι λάθος να του πασάρομε ονόματα αρχηγών. Έτσι μπερδεύουμε τα πράγματα. Δυσκολεύουμε την υλοποίηση όλων αυτών που προαναφέραμε. Η πράξη αυτή δείχνει ότι ακόμα βαδίζουμε σε παλιό μονοπάτι. Θολώνουμε το καθαρό νερό, που θέλω να πιστεύω ότι το μπάσαμε στο αυλάκι.

Δεν είπαμε ότι πρέπει να ξαφνιάσουμε τον κόσμο; Αυτό θα γίνει από τις πρωτοφανείς δημοκρατικές εκλογές στη βάση και μέχρι τη δημοκρατική εκλογή του Γενικού Προέδρου της Οργάνωσης. Η εκλογή του Προέδρου είναι στο τέλος. Του άξιου, του έντιμου προέδρου. Με υψηλό μορφωτικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, που να έχει νέες απόψεις και αντιλήψεις, ξάστερα μυαλά. Και να αγωνίζεται για τον τόπο. Που στη λέξη «Ομόνοια» , να προσθέσει την ουσία, για να την κάνει δυνατή.

Ερ: Αν έγιναν κινήσεις, που δίνουν το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι πάμε  καλά. Ποιες είναι  μερικές από αυτές;

Απ: Η πρώτη καλή σπίθα, θέλω να πιστεύω, ήταν οι κοινές αποφάσεις και οι διαπραγματεύσεις Κυριαζάτη – Ντούλε, που τις δέχτηκε το Προεδρείο και το Γενικό Συμβούλιο της Ομόνοιας. Έπειτα  επισκεφτήκαμε όλα τα παραρτήματα, μπάσαμε την νέα πνοή των εξελίξεων σε αυτά, καθορίσαμε τα ανάλογα καθήκοντα για να  κινηθούμε αργότερα πιο καλά, πιο δημοκρατικά στις εκλογές στη βάση.

Στείλαμε μηνύματα και προς τα έξω, προς τα ξενιτεμένα μέλη μας. Για να έχουν κι αυτά το νου τους πίσω. Να προσέξουν, να συμπαρασταθούν σε αυτό που κάνουμε. Σίγουρα, γραφεία θα υπάρχουν παντού. Κοινός θα είναι ο αγώνας. Όμως, το κέντρο θα είναι εδώ. Για να φέρουμε εξελίξεις, στηριζόμαστε περισσότερο στους διανοούμενους και τους επιχειρηματίες του τόπου. Και στην αυστηρή δημοκρατική διαδικασία. Όλοι μαζί να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον τέτοιο, που να μη δέχεται άλλη διαφορετική λύση. Να φτιάξουμε το θερμοκήπιο, στο οποίο να μεγαλώνουν και να προκόβουν οι δημοκρατικές ιδέες, οι λογικές ιδέες, που οδηγούν τον τόπο μπρος.

Ερ: Αν δεν πετύχει και η «πλατφόρμα Κυριαζάτη», όπως και πολλές άλλες πρωτοβουλίες και κινήματα, σε τι θα οφείλεται η αποτυχία;

Απ: Δεν προβλέπω ήττα, γιατί βλέπω έναν γερό πυρήνα που προτείνει και στηρίζει. Δυσκολίες  υπάρχουν, σίγουρα. Και κόντρες. Δεν πατάμε κουμπί και αμέσως όλοι θα σκεφτούμε το ίδιο για μια συγκεκριμένη υπόθεση. Δεν πατάμε κουμπί και αλλάζουμε καταστάσεις. Κάποιος ξυπνάει πιο νωρίς, άλλος αργότερα. Δεν ξεφορτώνονται εύκολα οι αμαρτίες που κουβαλάμε από το χθες. Όμως, με τίποτε δεν πρέπει να μείνουμε στο χθες. Στο παρελθόν. Ο κόσμος τρέχει, φεύγει μακριά. Πρέπει να τον προλάβουμε.

Ερ: Κι όμως … αν αποτύχει η πρωτοβουλία;

Απ: Θέλησα να αποφύγω κι όμως επιμένετε. Θα σας πω. Για να πετύχεις, διαμέσου συγκεκριμένου αγώνα τους κοινούς στόχους, πρέπει να παραμερίσεις τα ατομικά συμφέροντα. Να τα τοποθετήσεις, μάλλον, σε δεύτερη μοίρα. Η αποτυχία θα οφείλεται στο σκόπιμο μπέρδεμα των κοινών και ιδιωτικών συμφερόντων. Σε τίποτε άλλο. Τότε ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι της ιστορίας μας και του τόπου μας.

«Δικαίωμα» 13. 05. 2003