Δεν έχουμε ποιος να μας θάψει τους νεκρούς

Ο Αντώνης Βασιλείου είναι ένας από τους πολλούς καλούς μου φίλους. Ένας από τους ήρωές μου, που μου ανοίγουν διάπλατα την πόρτα της ψυχής τους και μπαίνω άνετα μέσα.

Πριν από μερικά χρόνια μου εξιστόρησε ένα γεγονός, βάσει του οποίου τότε έγραψα ένα κείμενο. Ενώ είχα ετοιμαστεί να το συμπεριλάβω σε βιβλίο, με σταμάτησε, γιατί ήθελε πρώτα να το ανακοινώσει ο ίδιος. Κατά τη γνώμη του σε μαζική συγκέντρωση. Από τότε πολλά πράγματα άλλαξαν, δυστυχώς, προς το χειρότερο και έτσι η στάση του άλλαξε. Δεν θεωρεί πια τώρα – μου λέει – τη δημοσίευση του κειμένου πισώπλατο μαχαίρωμα. Με τη συγκατάθεσή του, το δημοσιεύω σήμερα.

Η είδηση:

Το 2001, όταν επισκέφτηκε την Αλβανία ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, έκανε μια ιδιαίτερη συνάντηση με τον Έλληνα Πρόξενο, κύριο Καποδίστρια, τον βουλευτή και πρόεδρο της Ομόνοιας, κύριο Ντούλε και τους Υφυπουργούς: Γεωργίας και Υγείας, του ΚΕΑΔ στην τότε κυβέρνηση συνεργασίας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, κυρίους Θωμά Μήτσιο και Αντώνη Βασιλείου. Σκοπός της συνάντησης ήταν να ενημερωθεί από πρώτο χέρι ο αρεοπαγίτης σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.

Οι κύριοι Ντούλες και Μήτσιος, σαν να «είχαν» συνεννοηθεί. Ανάφεραν: «Στρώνονται δρόμοι στα χωριά μας, κατασκευάζονται γέφυρες, καλλωπίζονται πλατείες… Γίνεται τεράστια προσπάθεια για τη βελτίωση και των δύο δικτύων: ύδρευσης και ηλεκτροδότησης. Βλέποντας τη βελτίωση της κατάστασης, γύρισαν πίσω στα σπίτια τους απ’ έξω, δεκάδες οικογένειες συμπατριωτών μας και συγκρότησαν στον τόπο ιδιωτικές επιχειρήσεις…»

Το σχόλιο:

Με την ρόδινη παρουσίαση της κατάστασης, το ψέμα, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα λεφτά του ελληνικού δημοσίου, που είχαν πέσει με το «τσουβάλι», όλα αυτά τα χρόνια, στον τόπο μας.

Ένα χρώμα του ‘φευγε, άλλο του ερχόταν του Αντώνη Βασιλείου. Του αναβόσβηναν τα λαμπάκια από το θυμό. Το ψέμα, που πήγαινε σύννεφο, του ‘σπαγε τα τύμπανα…

Όταν κατάλαβε ότι η ενημέρωση έληξε κι όλοι οι επίσημοι το είχαν ρίξει πια στο φαγοπότι, δεν άντεξε πια και ξέσπασε:

– Τα χωριά μας, κυρίως στους Αγίους Σαράντα και στο Δέλβινο αδειάζουν συνεχώς. Μερικά έσβησαν από το χάρτη. Στα περισσότερα η κατάσταση είναι απελπιστική. Σε αυτά συναντάς μόνο γέροντες. Στα απόμερα, είναι να πιάσεις τα κλάματα: δεν έχουμε ποιος να μας θάψει τους νεκρούς;!…

Μόνο με λίγες λέξεις είπε όλη την αλήθεια. Παρουσίασε την πραγματική εικόνα του τόπου μας. Άδειασε όλο το ψέμα σε κάδο απορριμμάτων και ηρέμησε η ψυχή του.

Θα αναρωτηθείς:

Πως ξεστομίζουν τέτοια ψέματα οι πολιτικοί μας; Δεν ντρέπονται, δεν έχουν τύψεις;

Συνεχίζεται ομαλά και παραπέρα ο συλλογισμός σου:

Το ψέμα και οι τύψεις, μπροστά στο να συμφωνεί κανείς για το άδειασμα του τόπου του, είναι ένα τίποτε. Αφού μας παράτησε, μας άφησε στο έλεος της τύχης η πατρίδα μας, η Ελλάδα, θα μαραζώσουν οι «εκλεχτοί» μας (;!) Ούτε αγώνα δίνουνε, ούτε και παραιτούνται…

2015