Σύγχρονο δράμα

Άλλα πράγματα ψάχνεις στην έρευνά σου και άλλα σου βγαίνουν μπροστά. Χρήσιμα προφανώς και αυτά, τα οποία σου παρασύρουν την προσοχή, σε προκαλούν να πάρεις θέση, να πεις την άποψή σου.

…Στο «Λαϊκό Βήμα», Πέμπτη, 10 Ιουνίου 1999, δημοσιεύτηκε το ποίημα που ακολουθεί. Πριν από 24 χρόνια. Ο τίτλος του διαχρονικός: «Σύγχρονο δράμα». Οι λίγοι στίχοι είναι βγαλμένοι από ευαίσθητη, πονεμένη ψυχή. Οι λέξεις μοιρολογάνε τη φυγή, το άδειασμα ενός άγιου δικού σου τόπου.

Το ποίημα αυτό είναι δείγμα γραφής που μαρτυρεί ότι η Μαριάννα Σέλλειου έχει τη σπίθα μέσα της, έχει φλέβα στιχουργού. Γνωρίζει τη στιχοπλοκή, αλλά δεν γράφει. Εντάσσεται στα ταλέντα που σιωπούν, που δε θέλουν να φανούν. Που ίσως θεωρούν καύχημα αυτό που θέλουν θα πουν. Διαβάστε το:

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΡΑΜΑ

Τα περιστέρια γιατί να μαύρισαν
και τα κλαριά να μην έχουνε βλαστούς;
Γιατί ’ναι γκρίζο τούτο το τοπίο,
κάτω στη γη, πάνω στους ουρανούς;

Αθώα μάτια παιδικά ζητούνε,
μανάδες, πατεράδες, αδερφούς,
μαυρίσανε τα άσπρα περιστέρια
και τα κλαδιά δεν έχουνε βλαστούς.

Και τις ψυχές τις μάρανε ο πόνος,
τα δάκρυα τη ραγίσαν την καρδιά•
της προσφυγιάς ο άγνωστος ο δρόμος,
το γέλιο καυτηριάζει στη φωτιά.

Δώσ’ τους, Θεέ μου, δύναμη ν’ αντέξουν,
άσπρα τα περιστέρια για να ιδούν,
τα όνειρα που χάθηκαν ας φέξουν,
του γυρισμού το δρόμο που ποθούν…

Οι παραπάνω στίχοι γεννήθηκαν έτσι αθώα, όταν ο δάσκαλος Γιώργος Φωτίου ανάθεσε καθήκον στους μαθητές του να γράψουν ποιήματα, για να διαπιστώσει ποιος μαθητής έχει μέσα του αυτή την ικανότητα και τους υποσχέθηκε ότι οι καλύτεροι στίχοι θα προωθηθούν για δημοσίευση σε εφημερίδα. Όπως και το έκανε.

Είχε την τύχη το «Σύγχρονο δράμα» της Μαριάννας να δει το φως της δημοσιότητας. Έπιασε θέση σε ειδική στήλη της εφημερίδας για την ΕΕΜ.