Σύντροφε Χότζα, στείλε μια φωτογραφία για την κόρη μας!
Επιστολή έλληνα κομμουνιστή προς τον Ενβέρ Χότζα, Δεκέμβριος 1964
Οι έλληνες μαχητές του ΔΣΕ οι οποίοι, μέσω της Αλβανίας, μεταφέρθηκαν σε άλλες χώρες του ανατολικού στερεώματος (τις αποκαλούν και «λαϊκές δημοκρατίες») στη συνέχεια επιδόθηκαν σε μια ακατάληπτη αλληλογραφία με τις αλβανικές αρχές και δη με τον ίδιο τον Ενβέρ Χότζα. Την προαίρεση αυτή (ή ακριβέστερα την αυτεξουσιότητα) δύσκολα θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις νοσταλγία (νοσταλγούσαν τι;).
Τα θέματα των επιστολών τους είναι ποίκιλα και συνήθως περίεργα: ανάθεμα στον ελληνικό μοναρχοφασισμό (τον αποκαλούσαν και βασιλοφασισμό), ύβρεις κατά του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, κατά περίσταση και κατά του Ζαχαριάδη, ή απεναντίας διθυραμβικά και αποθεωτικά σχόλια γι’ αυτόν, ευγνωμοσύνη για την Αλβανία που στάθηκε αλληλεγγύη στον άνισο αγώνα τους κλπ.
Πολλές, όμως, επιστολές δεν ελέγχονται από ορθολογική σκέψη. Στην παρατιθέμενη επιστολή Έλληνα κομμουνιστή που παρεπιδήμησε στην Αλβανία κάποιους μήνες μετά το 1949 και στην συνέχεια επιλέχθηκε γι’ αυτόν η Πολωνία ως χώρα οριστικού προορισμού, ζητάει από τον Χότζα (αφού του εύχεται ευημερία και μακροζωία επ’ ευκαιρία του Νέου Έτους 1965), μια φωτογραφία για την κόρη του την Μαριγούλα (sic)!!!
Δεν πιστεύω ότι η παράκληση αυτή σχετίζεται με τη συνολική παράνοια των Αλβανών για τον ηγέτη τους, αλλά δεδομένου ότι η επιστολή γράφτηκε αβίαστα, μου είναι δύσκολο να κατανοήσω τι στο καλό χρειαζόταν η φώτο ενός σεσημασμένου ληστή στην μικρή του κόρη εκεί στα κρύα βουνά της Πολωνίας;
Του Σταύρου Ντάγιου
