Το «ιατρείο» του ήταν το σπίτι, ο μύλος, οι αυλές και τα πεζοδρόμια

Γράφει

ο Θωμάς Κ. Μηλιώρης Ιατρός, Ορθοπεδικός

Από την εφηβεία του παρακολουθούσε τον πατέρα του (Χρήστο), ο οποίος κυρίως θεράπευε τα κατάγματα (σπασίματα) στα πρόβατα και ε­λάχιστα στους ανθρώπους. Σε ηλικία είκοσι πέ­ντε ετών «θεράπευσε» με επιτυχία το πρώτο κά­ταγμα (κνήμης) σε έναν ενήλικα, πράγμα που τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με μεγάλο πάθος και αφοσίωση έως το τέλος της ζωής του.

Η μεγάλη επιτυχία του (προσωπικό συμπέρα­σμα ως ολοκληρωμένος Ορθοπεδικός) οφείλεται στην ελάχιστη ακινητοποίηση του κατάγματος, την πρόωρη λειτουργία του σκέλους και την τακτική παρακολούθηση του ασθενή. Αυτό που έκανε εμπειρικά ο Κώτσης εκείνη την περίοδο, σήμερα είναι η επικρατέστερη μέθοδος θεραπείας των καταγμάτων (η λεγάμενη «λειτουργική θεραπεία»).

Είχε την αίσθηση του κινδύνου και απέφευγε να αναλάβει μεγάλα ρίσκα που θα έθεταν σε κίνδυνο τον α­σθενή ή θα του προκαλούσαν κάποια αναπηρία. Ένα δείγμα αυτής της αντίληψης είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν χρησιμοποίησε για ακινητοποίηση την (επικίνδυνη) λεγάμενη «κόλλα».

Είχε αντιμετωπίσει με επι­τυχία κάταγμα από όλες τις ηλικίες (νεογέννητα έως υπερήλικες). Δεν θα ξεχάσω το ανοικτό κάταγμα της ενός έτους αδερφής μου (το οστό της κνήμης ήταν εκτεθειμένο στο τσιμέντο), που έγινε μπροστά μου. Ήταν μεγάλο κίνητρο αυτό για μένα ώστε να ακολουθήσω τα χνάρια του. Εί­μαι πολύ περήφανος που στο διδακτορικό μου έχω συμπεριλάβει και δύο κατάγματα κνήμης που είχε θεραπεύσει ο πατέρας μου.

Το «ιατρείο» του ήταν το σπίτι, ο μύλος, οι αυλές και τα πεζοδρόμια. Το σπίτι μας ήταν όχι μόνο ιατρείο αλλά και εστιατόριο και ξενοδοχείο. Όλοι έχουν να πουν έναν καλό λόγο για την Όλγα (τη σύζυγό του).

Η μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο ήταν η απόδειξη της μεγάλης προσφοράς του Κώτση Μηλιώρη στην αντιμετώπιση των καταγμάτων, εντός και εκτός νομού, σε μια δύσκολη εποχή που οι ειδικευμένοι ιατροί δεν περίσσευαν.

Από το βιβλίο: ΜΝΗΜΕΣ από την περιοχή του Θεολόγου των Αγίων Σαράντα, του Θωμά Παν. Μπαλκώνη