Τότε που πάει να οργωθεί το γήπεδο της Δερβιτσάνης

Αθλητικό χωριό η Δερβιτσάνη, ακαταμάχητο. Ο φόβος και ο τρόπος για όλα τ’ άλλα χωριά της περιοχής, κυρίως στο ποδόσφαιρο. Εφοδίαζε με ποδοσφαιριστές, βολεϊμπολίστες, παλαιστές, ακόμα και το Αργυρόκαστρο.

Το ταλέντο προφανώς και είναι πατροπαράδοτο, αλλά επηρέασε στην εξέλιξη του αθλητισμού στο χωριό μας και η υποδομή. Προπάντων τα χασίλια και το γήπεδο, που οποίο το 1960, για να αυξηθεί η καλλιεργήσιμη γης, να παράγει ο συνεταιρισμός περισσότερα σιτηρά, ορισμένα στελέχη τότε πρότειναν κι επιχείρησαν ταυτόχρονα να το οργώσουν.

Μια μέρα, μετά από απόφαση, τρακτέρ με οδοντωτούς τροχούς και με δεμένο πλιούχο πίσω του, ετοιμάστηκε να μπει και να οργώσει το γήπεδο. Νέοι του χωριού αγαναχτισμένοι για την πράξη αυτή, που τους στερούσε τη χαρά, το παιχνίδι  -παρ’ όλες τις δυσκολίες του καιρού- βγήκαν μπροστά στο τρακτέρ, κάποιος ξάπλωσε μπροστά στους τροχούς. Αντιστάθηκαν, εμπόδισαν. Κι το γήπεδο, που πριν ήταν χασίλια των κατοίκων του χωριού, σώθηκε.

Συνόρευε με το ντερβένι το γήπεδο. Ξεκόπηκε από αυτή την πλευρά ένα μεγάλο κομμάτι. Επίσης αφαιρέθηκε κι ένα άλλο κομμάτι προς το Νότο και δόθηκε στο σχολείο για κήπο.

Η κολόνα που βλέπετε να στήνεται στο γήπεδο για άκρο δοκάρι σε τέρμα, από το Βαγγέλη Κορκάρη -σε φωτογραφία του Γιάννη Τσιούρη- είναι ιστορικό δείγμα εκείνης της θλιβερής στιγμής. Εκείνης της ταραγμένης εποχής.