Τουρκο-αλβανικό παιχνίδι εντός ΕΕ! Η Ελλάδα σε στάση «ασθενή»

Τουρκο-αλβανικό παιχνίδι εντός ΕΕ! Η Ελλάδα σε στάση «ασθενή»

Γράφει η Μαριάνα Συμεωνίδη

Με «εντυπωσιακό» τρόπο, που θα μπορούσε να ομοιάσει με έναρξη ψυχαγωγικού προγράμματος επέλεξε να ξεκινήσει την ομιλία του ο Έντι Ράμα στη δεύτερη διακυβερνητική διάσκεψη για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), που διεξήχθη στο Λουξεμβούργο.

Ο Πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας καθοδήγησε τους Ευρωπαίους σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων που θέλουν να ενταχθούν στην ΕΕ, αναφερόμενος μάλιστα στα Σκόπια.

«Αγαπώ τον Μέγα Αλέξανδρο, όλοι τον αγαπάμε, αλλά δε με νοιάζει πού γεννήθηκε και δεν προσποιούμαι ότι ως Αλβανός κληρονόμησα τα γονίδιά του».

Ισοπεδώνοντας εθνικά χαρακτηριστικά, αψηφώντας ιστορικά γεγονότα και επιχειρώντας να κάνει το άσπρο κατάμαυρο, προέτρεψε τους εκπροσώπους της ΕΕ να δεχτούν τα Σκόπια (αφού ανέφερε το κρατίδιο ως «Μακεδονία» και δήθεν αμέσως το διόρθωσε), για να δείξει ότι καμία σημασία δεν έχουν τα ζητήματα περί καταγωγής (!!!).

«Αφήστε τις χώρες να μεγαλώσουν, αφήστε τις χώρες να κάνουν τη δουλειά τους, αφήστε τις χώρες να χτίσουν θεσμούς. Και μετά όταν έρθει η ώρα να γίνουν μέλη πείτε όχι, δε μου αρέσει το όνομά σου, αλλά τουλάχιστον τους έχετε δώσει τα πάντα για να λειτουργούν σαν κράτος μέλος».

Σύντομο ιστορικό

Η διεύρυνση, δηλαδή η προσχώρηση νέων κρατών στην ΕΕ, υπό την εφαρμογή των κριτηρίων της Κοπεγχάγης, αποτελεί έναν διαρκή ευρωπαϊκό στόχο, καθώς θεωρείται ότι συμβάλλει στην εξάπλωση της σταθερότητας, της ειρήνης και της ευημερίας (European Union, n.d).

Η ΕΕ υιοθέτησε μια νέα στρατηγική διεύρυνσης για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων το 2018, παρέχοντας ένα χρονοδιάγραμμα για την πιθανή ένταξη της Σερβίας και του Μαυροβουνίου στην Ένωση μέχρι το 2025, και καθόρισε τα επόμενα βήματα για την ένταξη της Αλβανίας, της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, του Κοσόβου και της Βόρειας Μακεδονίας (Outeda, et. al., 2020). Μετά το Brexit, ενδεχομένως αυτή η στρατηγική να θεωρείται ως απόδειξη των ανανεωμένων πολιτικών προσπαθειών της ΕΕ να υποστηρίξει τα Δυτικά Βαλκάνια, την επίλυση και την επιδιωκόμενη πρόοδο των εσωτερικών τους κοινωνικοοικονομικών τους ζητημάτων.

Από την άλλη πλευρά, η κρίση στην Ευρώπη έχει οδηγήσει σε γενικότερη απαξίωση των ευρωπαϊκών διαδικασιών, σε στροφή προς τον εθνικισμό και σε διαμάχες σχετικά με τη φύση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (Economides, 2020), γεγονότα που αντιτίθεται προς τις πιθανότητες διεύρυνσης και γεννούν ακόμη περισσότερες αβεβαιότητες ως προς το μέλλον της ιδέας της διεύρυνσης.

Η πειθήνια στάση της Ελλάδας

Παρά τo πλήθος των πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων που ταλανίζουν τον χώρο της ΕΕ, ορισμένες χώρες με αποσταθεροποιημένο εσωτερικό περιβάλλον, κοινωνικές διαταραχές και αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά, έχουν μια ακόρεστη ενταξιακή επιθυμία.

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή της Αλβανίας, η οποία έχει αποδείξει την «αφοσίωσή» της στις τουρκικές εντολές. Η συνεχής επιδίωξη πολιτικών διαταραχών και η συσχέτιση με τις νέο-οθωμανικές πρακτικές της Τουρκίας, δεν φαίνεται να κλονίζουν τους Ευρωπαϊκούς εκπροσώπους, αλλά ούτε και την ελληνική πλευρά, η οποία όχι μόνο ανέχεται, αλλά στηρίζει τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με την Αλβανία.

Γεγονότα σταθμοί, όπως η λήψη της ναυτικής βάσης στον Αυλώνα, μία από τις σημαντικότερες στην Αδριατική και τη Μεσόγειο, η παραχώρηση της αεροπορικής βάσης της Κουτσόβα και το τουρκο-αλβανικό σύμφωνο συνεργασίας έναντι επιθέσεως από τρίτο κράτος, δεν έχουν δημιουργήσει τον παραμικρό αντίκτυπο στην ελληνική ηγεσία, η οποία δηλώνει μέσω του κ. Γεραπετρίτη ότι «Η Ελλάδα θα παρακολουθεί από κοντά τη διαδικασία αυτή και θα παρεμβαίνει όπου απαιτείται, με την ευχή την πορεία αυτή να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα κράτη μέλη των Δυτικών Βαλκανίων», την ώρα που τουρκικές φρεγάτες βολτάρουν εκτός από το Αιγαίο και στο Ιόνιο.

Κράτη που δεν «πλήττονται» άμεσα, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία και η Δανία, αντιτάχθηκαν έντονα στο άνοιγμα διαπραγματεύσεων προσχώρησης της Αλβανίας (Hoxhaj, 2021), καθώς φαίνεται πως δεν υπάρχουν επαρκείς μηχανισμοί για να αντιμετωπιστεί η επακόλουθη υποχώρηση των δημοκρατικών προτύπων και του κράτους δικαίου (Smith 2019).

Σε περίπτωση προσχώρησης, ποιος θα αντιμετωπίσει τις «εκπλήξεις», που ενδεχομένως να προκύψουν στην εθνική μας ασφάλεια, αλλά στο θέμα των θαλάσσιων διεκδικήσεων με την Τουρκία; Μα φυσικά, οι παρατηρητές που παρακολουθούν, ενώ έχουν εκλεγεί για να υπερασπίζονται την κυριαρχία της χώρας που υπηρετούν.

Βιβλιογραφία

Economides, S. (2020, March). From fatigue to resistance: EU enlargement and the Western Balkans. The Dahrendorf Forum.

Hoxhaj, A. (2021). The EU rule of law initiative towards the Western Balkans. Hague Journal on the Rule of Law, 13(1), 143-172.

Outeda, C. C., González, P. L., & Troitiño, D. R. (2020). EU enlargement policy towards the Western Balkans: State actors, interests and strategies. European Studies, 7(1), 296-324.

Smith, M. (2019). Staring into the abyss: A crisis of the rule of law in the EU. European Law Journal, 25(6), 561-576.

Αλβανία – ΕΕ: Τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας προτεραιότητα της Αθήνας. (2024, October 15). Euronews. Ανάκτηση από https://gr.euronews.com/2024/10/15/albania-ee-ta-dikaiomata-ellhnikhs-meionothtas-proteraiothta-athinas

Διεύρυνση της ΕΕ. (n.d.). European Union. Ανάκτηση από https://european-union.europa.eu/principles-countries-history/eu-enlargement_el

Κριτήρια προσχώρησης (κριτήρια της Κοπεγχάγης). (n.d.). European Union. Ανάκτηση από https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=LEGISSUM:accession_criteria_copenhague

Πηγή: directus.gr

Σχετικά άρθρα: