Τρεις λεβέντες φόρτωσαν τη σορό του Βασιλείου ΣΑΧΙΝΗ σε άλογο και τη μετέφεραν στη Δερβιτσάνη

Το Βασίλειο ΣΑΧΙΝΗ, τον εκτέλεσαν οι αλβανοί κομμουνιστές άνανδρα, πισώπλατα, επειδή σκεπτόταν διαφορετικά κι απαιτούσε το αυτονόητο: Ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα για τους Βορειοηπειρώτες. Λευτεριά στον τόπο του.

Απέκλειε το ενδεχόμενο της συνεργασίας, της κοινής αντίστασης, του κοινού αγώνα των Βορειοηπειρωτών με το αλβανικό εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο.

Συγκρότησε, μαζί και με άλλους συμπατριώτες, ομάδες στα χωριά της περιοχής μας, για αυτοάμυνα. Ο αγώνας γινόταν για τη σωτηρία του τόπου του.

– Οι Αλβανοί – έλεγε και δεν άλλαζε γνώμη ούτε με σφαίρες – στάση που του κόστισε με τη ζωή – να πολεμήσουν για να σώσουν τον τόπο τους.

Τη σορό του, παρατημένη στο δρόμο, σαν να ήταν σκοτωμένο σκυλί κι όχι άνθρωπος, από φόβο, δεν την πλησίαζε κανένας.

Τρεις λεβέντες Δερβιτσώτες (τους βλέπετε στη φωτογραφία), τότε σε νεαροί ηλικία, τολμηροί, ανένδοτοι, πραγματικά παλικάρια: ο Μίχος ΜΠΑΡΟΥΤΑΣ, ο Λάκης ΜΑΣΣΙΟΣ και ο Γιάννης ΤΣΙΑΜΗΣ, που τον είχαν και δικό τους άνθρωπο, συγγενή, αγανακτισμένοι, συνεννοήθηκαν και πήγαν επιτόπου. Φόρτωσαν τον νεκρό σε άλογο και τον μετέφεραν στου Μάσσιου, στο πατρικό σπίτι της μάνας του.

Την επόμενη ο Βασίλειος ΣΑΧΙΝΗΣ ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο της Δερβιτσάνης.