Βλέποντας και ακούγοντας τη ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
Γράφει ο Μηνάς Λέκκας
– Αναμνήσεις κι εντυπώσεις –
Ήταν Αύγουστος του 1977 όταν η Μαρινέλλα, η βιρτουόζα αυτή ερμηνεύτρια του πλούσιου ελληνικού τραγουδιού, «παραβίασε» την ασφυκτική αυτοαπομόνωση της Αλβανίας και ανέβηκε με το τραγούδι της στις σκηνές της. Ήταν το πρώτο χελιδόνι που έρχονταν από το δυτικό κόσμο, τον τόσο αναθεματισμένο από την επίσημη Αλβανική προπαγάνδα, για να φέρει στον αλβανικό λαό μηνύματα αγάπης, φιλίας και συμπαράστασης. Η μεγάλη ερμηνευτική της ικανότητα, το πλούσιο της ρεπερτόριο, η δυναμικότητα και η ελευθερία των κινήσεών της στη σκηνή, κατέκτησαν ολοκληρωτικά το φιλόμουσο αλβανικό κοινό. Πάνω απ’ όλους, όμως, εμάς τους Έλληνες της Αλβανίας, που νιώσαμε περήφανοι για την πολιτιστική μας κληρονομιά και παράδοση και αγγίξαμε από κοντά, επιφυλακτικά και με συγκρατημένη αισιοδοξία, το «απαγορευμένο μήλο». Τραγουδήσαμε με σιγανή φωνή, μαζί με τη Μαρινέλλα, τ’ αγαπημένα μας τραγούδια.
Ο Αριστοτέλης Πάνος από τη Βάνιστα, καθηγητής των οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Τιράνων, τρελός λάτρης και γνώστης του ελληνικού τραγουδιού, μόλις αντιλήφθηκε τον ερχομό της Μαρινέλλας στα Τίρανα, έτρεξε για εισιτήρια κι έπιασε θέση στα πρώτα καθίσματα, μαζί με τον αδερφό του. Μεθυσμένος από τις νότες της κιθάρας και του μπουζουκιού, απ’ τη μαγευτική μελωδική φωνή και τις ελεύθερες, συγχρονισμένες κινήσεις της Μαρινέλλας, πεταγόταν όρθιος, χειροκροτούσε και επευφημούσε την τραγουδίστρια, βυθισμένος στον κόσμο του, στον κόσμο της μουσικής. Δίπλα του ο αδερφός του, πιο ψύχραιμος και επιφυλακτικός ψιθύριζε: «νερό στο κρασί σου… νερό στο κρασί σου!».
Στην αίθουσα παραμόνευαν οι μπράβοι και οι κρυφοί πληροφοριοδότες της Ασφάλειας. Και ο κόσμος ξέρει πολύ καλά τι πάει να πει ενθουσιώδη χειροκροτήματα για μια τραγουδίστρια που έρχονταν από το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Το δυτικό στυλ τέχνης ήταν ξένο και απαράδεχτο για τη Μαρξιστική – Λενινιστική αισθητική, που το δικτατορικό καθεστώς μας δίδασκε επί δεκαετίες. Η Μαρινέλλα, όμως, είναι ξελογιάστρα. Μπροστά στη μαγεία της φωνής της και τη λάμψη των ματιών της, ξεχνάς τα πάντα.
Έτυχα στην Αυλώνα εκείνο τον Αύγουστο, όταν η Μαρινέλλα ήρθε εκεί να δώσει παράσταση. Αν και πολύ ζέστη, η παράσταση δεν επιτράπηκε να δοθεί στην ύπαιθρο. Το Κινηματοθέατρο της πόλης χωρούσε περιορισμένο αριθμό ανθρώπων και με όλες τις προσπάθειές μου δεν μπόρεσα να βρω εισιτήριο. Έξω από το Κινηματοθέατρο εκατοντάδες κόσμος. Ίσως πιο πολλοί από αυτούς που ήταν μέσα. Απ’ τα ανοιχτά παράθυρα ακουγόταν στεντόρεια η μελωδική φωνή της Μαρινέλλας. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα από κοντά μια Ελληνίδα τραγουδίστρια . Ανατρίχιασα. Δοκίμαζα ένα παράξενο συναίσθημα. Οι αστυνόμοι μας απομακρύνανε. Εμείς ξανά ζυγώναμε. Επέμβηκαν δραστικά και το πλήθος διαλύθηκε. Κάθισα κάτω από μια ελιά, όχι πολύ μακριά απ’ την κύρια, μεγάλη είσοδο του Θεάτρου και περίμενα να τελειώσει η παράσταση, για να δω τη Μαρινέλλα κατά την έξοδό της. Και την είδα. Τα μεγάλα της μάτια πετούσαν φωτιές, χαιρετούσε το πλήθος χαμογελώντας.
…. Όλα αυτά τα θυμήθηκα σήμερα, καθώς έβλεπα στη μικρή οθόνη τη Μαρινέλλα. Η μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου των Συνεδρίων στην πρωτεύουσα, ήταν κατάμεστη. Ο κόσμος χωρίς επιφυλάξεις πια, συνόδευε με χειροκροτήματα και επευφημίες σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, τη «θεά του ελληνικού τραγουδιού». Και η Μαρινέλλα με τον όμιλό της τραγούδησε αυτό το Σαββατόβραδο σαράντα τραγούδια, ηλεκτρίζοντας την αίθουσα. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, μετά τη λήξη της παράστασης, η μεγάλη ερμηνεύτρια επισκέφτηκε και το εστιατόριο ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ, όπου η Αλβανική Τηλεόραση έχει οργανώσει SHOW του αλβανικού λαϊκού τραγουδιού. Μ’ ένα τραγούδι χαιρέτησε τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι όρθιοι την κάλυψαν με χειροκροτήματα.
Η ίδια δυναμική παρουσία, η ίδια ζεστή, μελωδική φωνή, οι ίδιες συγχρονισμένες σβέλτες κινήσεις της, όπως πριν 18 χρόνια που πρωτοεμφανίστηκε στις σκηνές μας. Μόνο το ρεπερτόριό της πιο πλούσιο και πιο ποιοτικό. Ο χρόνος μοιάζει να μην επιδράει πάνω της. Νιώθω πολύ συγκινημένη, δηλώνει στους δημοσιογράφους. Μαζί της έχει και το κορίτσι από τη Βόρεια Ήπειρο, τη Βασιλική Τσιούτσι, που με τον Αλβανό σύζυγό της από το 1992 εργάζονται στην οικογένειά της και νιώθουν σαν στο σπίτι τους.
Και κάτι ακόμα. Το όνομα Μαρινέλλα μέχρι το 1977 δεν ήταν γνωστό στην Αλβανία. Σήμερα είναι πολλές οι μικρούλες, που ακούνε σε αυτό το όνομα, είναι πολλές οι Μαρινέλλες στην Αλβανία. Κι’ αυτό δείχνει τη μεγάλη εκτίμηση και την αγάπη του Αλβανικού λαού προς την εξαίσια ελληνίδα ερμηνεύτρια και τον ελληνικό πολιτισμό. Και πώς θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς;!
Αργυρόκαστρο 13.04.1995
