«Ξέχασα» να ζήσω…

Όταν ήμουν μικρός, πέθαινα να τελειώσω το σχολείο, να μπω στο πανεπιστήμιο.
Όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο, πέθαινα για να βρω δουλειά.
Όταν βρήκα δουλειά, πέθαινα για να κάνω οικογένεια.
Όταν έκανα οικογένεια, πέθαινα για να μην στερήσω τίποτα στα παιδιά μου.
Τώρα όμως, έφτασε η ώρα που πεθαίνω πραγματικά…
Ξέρετε όμως, ποιο είναι το πιο άσχημο..;
Το ότι όλα αυτά τα χρόνια, ξέχασα να ζήσω…
Και το άλλο, που είναι εξίσου κωμικό. Βρέθηκα σε κηδεία στο νεκροταφείο, φίλοι μου που είχαν φύγει από τη ζωή, σαν να μου είπαν: «Έλα εδώ, για να ξεκουραστείς, τι κάνεις ακόμα αυτού;»
«Ακόμα δεν έχω τελειώσει τις δουλειές.»
Μέσα απ’ τον τάφο, σαν να μου είπαν ξανά: «Μα στη μέση τις αφήνουμε όλοι τις δουλείες κι ερχόμαστε εδώ…!!!»