Χάθηκε η ελπίδα για την κατασκευή όλου του δρόμου που σε οδηγεί στο Πωγώνι

Αναφέρουμε από την αρχή, για να μην έχουμε καμιά παρεξήγηση, ότι κι ένα φτυάρι χώμα να ρίξει κανείς σε δρόμο, να κλείσει μια λακούβα, είναι καλό. Όμως, ενώ έχει έρθει η ώρα, μετά από μεγάλη χρονοτριβή, από ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις και αρκετά πεταμένα χρήματα στο πουθενά, να ληφθεί σωστή απόφαση και να κατασκευαστεί με προδιαγραφές πλέον όλος ο δρόμος που σε οδηγεί στο Πωγώνι, ο Δήμος Δρόπολης και Πωγωνίου να είναι ο συντονιστής όλων των προσπαθειών, συνεχίζεται το ίδιο τροπάρι: Μπαλώνουμε. Ρίχνουμε στα δύσκολα σημεία μπετό. Συνεχίζεται η «άμιλλα» ανάμεσα σε τρεις κατηγορίες κατασκευής: Χωματόδρομου, τσιμεντόστρωσης και ασφαλτόδρομου. Έτσι μόνο γλυκαίνεται η πληγή. Δεν επουλώνεται. Με την πρόσφατη επέμβαση του Δήμου, νομίζουμε ότι χάνεται η ελπίδα για την ολοκλήρωση του έργου, βάσει συγκεκριμένου σχεδίου, σωστής επένδυσης.

Πάνω στην απόγνωση, μόλις σε δει ο κόσμος να ρίχνεις έστω και λίγο μπετό, χαίρεται και σε γεμίζει με ευχές. Τα συγχαρητήρια άφθονα! Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι όμως, αναλογίζουν ευθύνες, ασκούν κριτική. Κοιτάνε διαφορετικά, ρεαλιστικά το πρόβλημα. Ξεκόβουμε αποσπάσματα από διατυπώσεις Πωγωνισίων:

Λευτέρης ΔΡΑΖΙΟΣ: Θα παρακαλούσα το Δήμο Δρόπολης-Πωγωνίου να παράσχει μια πιο λεπτομερή ενημέρωση. Δλδ τι ακριβώς θα γίνει; Ένας ασφαλτόδρομος σύγχρονων προδιαγραφών, (δεν λέμε αυτοκινητόδρομου Εγνατίας ή Ιονίας Οδού), αλλά τουλάχιστον επαρχιακής οδού, όπως π.χ. ο δρόμος Δελβινάκι – Πωγωνιανή ή Πωγωνιανή – Δρυμάδες. Και ποιο κομμάτι του δρόμου αφορά; Ή θα γίνει ένα κομμάτι μπετόδρομος σε ορισμένα πιο δύσκολα σημεία; Εάν ισχύει το πρώτο, ναι, είναι έργο και το επικροτούν, πιστεύω, όλοι. Εάν ισχύει το δεύτερο, είναι στάχτη στα μάτια, κοροϊδία.

Αλκιβιάδης ΝΤΑΛΕΣ: Οπωσδήποτε, κάθε προσπάθεια και κάθε παρέμβαση, έστω και για κάποια χιλιόμετρα μπετόστρωση, είναι καλοδεχούμενη. Δεν νομίζω όμως, ένας δρόμος που έπρεπε να είχε κατασκευαστεί προ πολλού, προσφέρεται για προεκλογικά παιγνίδια. Δαφνοστέφανα δόξας δεν ανήκουν σε κανέναν, ούτε στους πρώην, ούτε στους νυν, αλλά ούτε και στους επίδοξους αυριανούς εραστές του θρόνου.
Από το 1990 και μετά οι υποσχέσεις από κυβερνήσεις των Αθηνών και των Τιράνων, ήταν ατελείωτες. Από το 2010 εκκρεμεί σχέδιο ένταξης του συγκεκριμένου έργου, σε επιδοτούμενα προγράμματα της Ε.Ε. μέσω Αθήνας. Εδώ και 7 χρόνια υπάρχει απόφαση της Αλβανικής κυβέρνησης για την κατασκευή του. Τον Μάιο φέτος, οι Αδελφότητες του Πωγωνίου κατέθεσαν επιστολή στο Μαξίμου για την κατασκευή του δρόμου. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε με υποσχέσεις και ελπίζοντας. Μέχρι σήμερα, δυστυχώς, μόνον μπαλώματα και μπολιάσματα γίνονται.

Θωμάς ΝΑΚΑΣ: …Επισκέφτηκα και φωτογράφισα τις εργασίες για την τσιμεντόστρωση του δρόμου στην Γκρίκα. Ένιωσα ικανοποίηση, γιατί επιτέλους τα πιο δύσκολα σημεία του δρόμου στρώνονται με μπετό που, με την ολοκλήρωση των 2000 μέτρων, θα μπορούμε να πηγαίνομε και με χαμηλά αυτοκίνητα πιο άνετα. …Σίγουρα δεν είναι η τελική λύση. Εμείς λέμε εάν όσοι πέρασαν αυτά τα τριάντα τελευταία χρόνια ως Δήμαρχοι και Έπαρχοι έστρωναν από 1000 μέτρα, ο δρόμος θα είχε ολοκληρωθεί.
Η προηγούμενη δημοτική αρχή με Δήμαρχο τον Αχιλλέα Ντέτσκα, είχε την ευχέρεια με κρατική δαπάνη να ασφαλτοστρωθούν 3 χιλιόμετρα από την Γκρίκα μέχρι την Πολύτσανη και η Πλατεία της Πολύτσιανης.
Η νυν δημοτική αρχή με Δήμαρχο τον Δημήτρη Τόλη έκανε πολύ πιο προχωρημένα βήματα. Πέρυσι τσιμεντόστρωσε 1500 μέτρα στην ανηφόρα του Χλωμού και έχει πάει υλικά και για άλλα 1000 μέτρα…